ငါတုိ႔ရရွိခဲ့တာ
ေဝးကြာျခင္းနဲ႔ ေကြ႔ကြင္းရျခင္း
ငါတုိ႔လုိခ်င္ခဲ့တာ
ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ ပန္းတုိင္သရဖူ
ဘဝမွာ
ဘာမွမစံရေသးခင္
အမိေဝး အဖေဝး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေဝးေဝးေတြနဲ႔
အေဝးစံေနရတဲ့သူေလ
အႏုပညာကိုျမတ္ႏုိး
အမွန္တရားကိုခံုမင္
အေပါင္းအသင္းကိုၿငိတြယ္
မၿငိတြယ္ခဲ့တဲ့
ေငြစေၾကးစေတြကိုေတာ့ ပစ္ခြာလုိ႔
အမွန္တရားလမ္းေၾကာင္းထဲကို
ရဲရဲဝံ့ဝ့ံ
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တာေလ
ကိုညိဳေရ ....
မ်က္ရည္စက္မ်ားကို သိမ္းေခါက္
မတိမ္းေမွာက္တဲ့
ငါတုိ႔ႏွလံုးေသြးမ်ားနဲ႔
ဒီအာဏာရူး
စစ္ဘီလူးတုိ႔
သိမ့္သိမ့္ေမွာက္ေမွာက္
တုန္ခါေစရမွာေပါ့
ကိုညိဳေရ ....
ေလာကကို သက္ေသတည္
ေႏွာင္းလူမွာ
ရာဇဝင္တြင္ က်န္ရစ္မယ့္
ငါတုိ႔မ်ားရဲ႕ “ကုိညိဳ”
ကိုညိဳေရ ....
ယေန႔ယခုခ်ိန္မွာ
ပန္းလုိေႂကြ ေျမမွာဝပ္စင္းေနရေပမယ့္
အမ်ားေတာင့္တခဲ့တဲ့
ဒီမုိကေရစီေအာင္ပြဲႀကီးဟာ
မေႏွာင္းေတာ့မယ့္
အ႐ုဏ္ဦးနဲ႔ အတူ
ဤ အာဏာ႐ူး စစ္ဖိနပ္ေအာက္က
ငါတုိ႔
လြတ္ေျမာက္ရမွာေပါ့။ ။
မုိးမခ
ေထာင္အတြင္းမွ ေထာင္အျပင္ေရာက္ခ်ိန္အထိ စိတ္မက်န္းမမာ ကိုယ္မက်န္းမမာ
ျဖစ္ေနေသာ ကဗ်ာဆရာညိဳမင္းထက္ (ခ) ကိုညိဳေလးသို႔
Saturday, 19 September 2009
ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲႀကီးထဲက ကိုညိဳ
အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ သြင္းကုန္ခြန္စည္းၾကပ္ တံတိုင္းကာရံျခင္း
The New York Times
Published: September 12,2009
တ႐ုတ္ျပည္မွ ကားတာရာ တင္သြင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နာရီပိုင္းအတြင္းခ်မွတ္လိုက္တဲ့ သမၼတ အိုဘား မားရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္ေတြက အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္သြယ္မႈ ဥ ပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္က်ဴးလြန္တဲ့အျပင္ ကုန္ေရာင္း ကုန္၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း မရွိလို႔္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားသံုးၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ကာ ကြယ္ေရးမူ၀ါဒကို က်င့္သံုးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စြပ္စြဲေျပာ ဆိုလိုက္တယ္။ စေနေန႔မွာ တ႐ုတ္ကုန္သြယ္ေရး၀န္ ႀကီးဌာနမွ အေမရိကန္ရဲ့ ကိုယ္ က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရးမူ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့တယ္။
အေမရိကန္အစိုးရပိုင္း တာ၀န္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ ကမၻာ့စီးပြားေရး ျပန္လည္ဦးေမာ့လာေရးအျပင္ အီရန္ ရဲ႕ ႏ်ဴးကလီးယား အစီအစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထပ္မံပိတ္ဆို႔မႈေတြ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ရာအတြက္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အ ခန္းက႑နဲ႔ အကူအညီကိုလိုအပ္တဲ့အတြက္ ထိေရာက္ျမန္ဆန္သည့္ တုန္႔ျပန္မႈေတြေၾကာင့္ မလိုလား အပ္တဲ့ ျပႆနာေတြႏွင့္ ထိခိုက္မႈေတြထြက္ေပၚလာမွာကိုေတာ့ လိုလားျခင္းမရွိၾကဘူး။ သမၼတ အိုဘား မား 9:15p.m မွာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔စြာ သံုးႏႈန္းထုတ္ျပန္လိုက္တဲဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကျငာစာတမ္းဟာ အ ေတာ့္ကုိစိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေတြးေတာစရာေတြ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ကားတာရာတင္သြင္းမႈအေပၚ 35% အခြန္္စည္းၾကပ္ ျပ႒ာန္းလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
ဒီထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ဟာ ၀ယ္လိ္ုအားက်ဆင္းဖို႔ရာအတြက္ သြင္းကုန္အခြန္ စည္းၾကပ္လိုက္တာျဖစ္ တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သ႑ာန္သစ္ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္စီးပြားေရးကို စတင္ယွဥ္ၿပိဳင္ တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ မစၥတာအုိဘားမားဟာ လြတ္ေတာ္မွာေထာက္ခံမႈရဖို႔အတြက္ သမဂၢေတြဆီကေန မဲအေရအ တြက္ေတြရခဲ့သည့္အျပင္ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာၾကည့္္႐ႈေစာက္ေရွာက္မႈစနစ္ကို ေအာက္ေျခကေန ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ရာအတြက္ တို္က္ပြဲ၀င္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ၀ါရင့္အိမ္ျဖဴေတာ္အရာရွိ တေယာက္အဆိုအရ ကုန္ သြယ္မႈဥပေဒကို တင္းၾကပ္လိုက္တာဟာ ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္တာ မဟုတ္သလို အသိအမွတ္ျပဳ ျခင္းမွ ျငင္းပယ္လိုက္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အေမရိကန္အစိုးရဟာ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္ေကာင္းမြန္ဖို႔ရာအတြက္ အေလးဂ႐ုျပဳသလို တ႐ုတ္ျပည္မွာအေျခစုိက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံထားတဲ့ အေမရိကန္ စီးပြားေရးကုမၸဏီႀကီးေတြထဲမွာ ကားတာရာ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံုေတြလည္းပါ၀င္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕တုိးတက္မ်ားျပားလာတဲ့ လူဦးေရႏွင့္ႀကီးမားလွ တဲ့ ေစ်းကြက္အတြင္း ပို႔ကုန္က်ယ္ျပန္႔စြာ ထိုးေဖာက္ႏို္င္ေရးအတြက္ အေမရိကန္ကုမၸဏီ အေတာ္မ်ား မ်ားဟာလည္း ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒီလထဲမွာပဲ အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပမယ့္ Pitts burgh ၿမိဳ႕မွာ G-20 စက္မႈထိပ္သီး ႏိုင္ငံမွေခါင္းေဆာင္ေတြအပါအ၀င္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ပါ သမၼတ အုိဘားမားဟာ လက္ခံေတြ႔ဆံုဖို႔ရွိသလုိ လာမယ့္ ႏို၀င္ဘာလ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ က်င္းပမယ့္ အာရွထိ္ပ္သီး အစည္းအေ၀းပြဲကို တက္ေရာက္ဖို႔ရွိတဲ့အျပင္ ေနာက္ခရီးစဥ္အျဖစ္ ပီကင္းကို ၀င္ေရာက္ မယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ။
တ႐ုတ္ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ Yao Jian ကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္အေနနဲ႔ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚ အျပည့္အ၀ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ အစုိးရပိုင္ စင္ဟြာ သတင္းဌာနကေန ေျပာၾကားသြားခဲ့တယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ တန္ျပန္လုပ္ေဆာင္မယ့္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ ကိုေတာ့ မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ကုန္သြယ္ဖက္ျဖစ္ သ လို အမ်ားဆံုးေႂကြးတင္ေနသူလည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ သမၼတအုိဘားမားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ ထိခိုက္ မႈ တစံုတရာေတာ့ရွိလာႏိုု္င္တယ္။ အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြႏွင့္ အလုပ္သမားထုေတြအတြက္ သြင္းကုန္ တရစပ္ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အိုဘားမား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ညိႇႏွိဳင္းသ ေဘာတူထားတဲ့ သြင္းကုန္စည္းၾကပ္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အထူးေထာက္ပံ့မႈ အခြင့္အေရးအေပၚ အလုပ္သ မားသမဂၢမွ သေဘာထား ေတာင္းဆိုုေမးျမန္းခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္သည့္အဖြဲ႔အစည္း တခုျဖစ္ေသာ ႏို္င္ငံ တကာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ေကာ္မရွင္ကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕သြင္းကုန္အေပၚ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မႈဟာ ျပည္တြင္းစက္မႈလုပ္ငန္းေတြသာ တကယ္ထိခိုက္ဆံုး႐ွံဳးမႈ ရွိတယ္လို႔ဆိုတယ္။ သြင္းကုန္ခြန္ စည္းၾကပ္မႈ သက္တမ္းကာလဟာ သံုးႏွစ္အက်ဳံး၀င္မွာျဖစ္ၿပီး ကနဦးကာလမွာ ၅၅% ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္း က်ဆင္းလာမွာျဖစ္တယ္။
တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြအေပၚ ေထာက္ပံ့မႈ ဒါမွမဟုတ္ မွ်တမႈမရွိတဲ့ ဘယ္လိုယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ဳိးကိုမဆို ျပဳလုပ္ပါ က အက်သက္သာေစမယ့္ အထူးအခြင့္အေရး ခံစားခြင့္မရွိျခင္းေၾကာင္း ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တျခားသြင္း ကုန္အေပၚဆန္႔က်င္တဲ့ ကာကြယ္မႈဟာ တျခားေသာနည္းလမ္းေတြထက္ လြယ္ကူအဆင္ေျပလို႔ပဲျဖစ္ တယ္။ သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚ အခုလို ႐ုတ္တရက္ လုပ္ေဆာင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈဟာ စက္႐ံုေတြနဲ႔ အလုပ္သမား သမဂၢေတြရဲ႕ စိတ္ေသာကကို ေျပေလ်ာ့ေအာင္ လုပ္တာလားဆိုတာက ေတာ့ မျဖစ္မေနေမးကို ေမးရမယ့္ေမးခြန္းတခုလို႔ေတာင္ဆိုလိုက္ခ်င္တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ပို႔ကုန္ က်ယ္ ျပန္႔ေအာင္ျမင္လာတာနဲ႔အမွ် တခ်ဳိ႕ေသာအဖဲြ႔အစည္းေတြဟာ၂၀၀၁ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အေပၚ ေတာင္းဆိုမႈေတြျပဳလုပ္လာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရခဲ့ေပလို႔ အကိုင္းအခက္ အဆင့္အျဖစ္အသတ္မွတ္ခံခဲ့ရသလို သမၼတဘုရွ္ရဲ႕ကန္႔ကြက္မႈ ေၾကာင့္ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ေထာက္ခံအဆိုျပဳခ်က္ဟာ အေဟာသိကံ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
သမၼတ ကလင္တန္္လက္ထက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆို္င္ရာ တာ၀န္ခံ Charlene Barshefsky ရဲ႕ အဆိုအရ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေတြ ဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေစသည့္ အႏႈတ္လကၡဏာမ်ဳိးကို ထင္ဟပ္ေစမွာ မဟုတ္ဘူးလိ္ု႔ ဆိုတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္မွာ စီးပြားေရးျပန္လည္ဦးေမာ့ နလံထူႏိုင္ဖို႔ရာအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဟာ အခရာက်တယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာမလိုေၾကာင္း Ms.Barshefsy က အခိုင္ အမာေျပာဆိုထားတယ္။
မန္ဇူး(ဘာသာျပန္သည္)
China Denounces New Tire Tariffs
By EDMUND L.ANDREWS and EDWARD WONG
Edmund L. Andrews reported from Washington and Edward Wong from Beijing.
.....
မန္ဇူး(ဘာသာျပန္သည္)
ကမၻာျပားေပၚက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား
၂၁ ရာစုဒီဘက္ပိုင္းမွာ ကမၻာႀကီးျပားသြားၿပီ ဆိုတဲ့အသံေတြ နားမဆံ့ေအာင္ကို ၾကားေန ရပါတယ္။ ျပားသြားတယ္ဆိုတာက တကမၻာလံုးရဲ႕စီးပြားေရး ဆက္သြယ္ေရး ကူးသန္းေရး ေတြ တဆက္တည္း ျဖစ္သြားၿပီလို႔ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုေတြကို မဖြံ႔ၿဖိဳး ေသးတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ လာဖြင့္ၾကတယ္၊ သူေ႒းေတြက တကမၻာလံုးနဲ႔ တမုဟုတ္ခ်င္း ထုိင္ ရာမထ ဆက္သြယ္ၿပီး ေရာင္းဝယ္ႏိုင္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိန္က အလုပ္ရွားပါး လုပ္ခ နိမ့္က် ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ေဒသေတြ အလုပ္ေတြေပါ ဝင္ေငြေတြတိုးၿပီး ဆင္း ရဲတြင္းကလြတ္လာၾကတယ္လို႔ ကမၻာျပားေရွ႕ေနေတြက မစားရဝခမန္း ဝါဒျဖန္႔ေၾကာ္ျငာ ေနပါတယ္။ ဥပမာေတြအျဖစ္ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္ နမ္၊ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အိႏၵိယတို႔ကိုလည္း ေထာက္ျပေနၾကပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကမၻာ့ပေဒသာပင္ေခတ္ႀကီး ေရာက္ၿပီဆိုၿပီး စိုက္ပ်ဳိးေရးတို႔၊ စက္မႈလုပ္ ငန္းတို႔ေနရာမွာ နည္းပညာအဆင့္ျမင့္လုပ္ငန္းေတြ၊ အသိဉာဏ္လုပ္ငန္းေတြက အစား ထိုးလႊမ္းမိုးသြားၿပီလို႔လည္း တဆိတ္ကို တအိပ္လုပ္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စာအုပ္ေတြထဲေျပာတာေတြကို အသာထားၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ အေျခအေန ေတြကိုေလ့လာ ၾကည့္ၾကရေအာင္။
စက္မႈလုပ္ငန္းထြန္းကားတဲ့ ပင္ရင္းႏိုင္ငံေတြကိုၾကည့္တဲ့အခါ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အနိမ့္ ဆံုးလုပ္အားခက တနာရီကို ၇ ေဒၚလာ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၅ဝဝဝ ရွိပါတယ္။ ျပင္သစ္မွာ တနာရီ ၉ ယူ႐ို တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁၇ဝဝဝ၊ ဂ်ပန္မွာ တနာရီ ယန္း ၇ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚ လာ ၁၁ဝဝဝ၊ ေတာင္ကိုးရီး ယားမွာ တနာရီ ဝမ္ ၄ဝဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁ဝဝဝဝ၊ တိုင္ ဝမ္မွာ တနာရီကုိ တုိင္ဝမ္ေဒၚလာ ၁ဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁၂ဝဝဝ၊ ေဟာင္ေကာင္မွာ တ လကို ေဟာင္ေကာင္ ေဒၚလာ ၃၅ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၈ဝဝဝ ရွိၾကပါ တယ္။
အဲဒီႏိုင္ငံေတြက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုကို တ႐ုတ္၊ ဗီယက္နမ္၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈနိမ့္တဲ့ႏိုင္ငံေတြဆီ ေရႊ႕ေျပာင္းဖြင့္ၾကတဲ့အခါ တ႐ုတ္ျပည္မွာသြားဖြင့္ရင္ လုပ္ အားခ တလကို ယြမ္ ၁ဝဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၅ဝဝ၊ ဗီယက္နမ္မွာ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁ဝဝဝ ၊ ထုိင္းမွာ တရက္ကို ဘတ္ ၂ဝဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂၃ဝဝ၊ မေလးရွားမွာ တလကို ရင္းဂစ္ ၃၅ဝ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၄၅ဝဝ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရက္ က်ပ္ ၁ဝဝဝ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၃ဝဝ ႏႈန္းေပးရပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ အေမရိကန္နဲ႔ တျခားအေနာက္ႏိုင္ငံေတြအတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာ နက္ တယ္လီဖံုးစတဲ့ အဆင့္ျမင့္ဆက္သြယ္ေရး ဝန္ေဆာင္လုပ္ငန္းေတြကို လက္ခြဲလုပ္ ေပးေနရပါတယ္။ အဲဒီ အလုပ္သမားမ်ဳိးကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ လုပ္ခ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂ဝဝဝဝ ေက်ာ္ေပးရေပမဲ့ အိႏၵိယမွာေတာ့ ေဒၚလာ ၉၅ဝဝ ေလာက္ဘဲ ေပးရ ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့အပိုင္းကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားဝင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ခက ဘတ္ ၁၄ဝ ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့ အလုပ္သမား ေတြရတာက (မဲေဆာက္မွာ) အလြန္ဆံုး ၈ဝ ေလာက္ဘဲ ရပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ၅ဝ-၆ဝ ေလာက္ဘဲ ရၾကပါတယ္။ သူေ႒းက ေနစရိတ္ စားစရိတ္ေတြ မတန္တဆ ျဖတ္ထားလို႔ပါ။ စိုက္ပ်ဳိးေရး အလုပ္သမားေတြေနရတဲ့ ဘဝက ပိုဆိုးပါတယ္။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ လူတေယာက္ ေျခေထာက္ဆန္႔အိပ္ေလာက္ေအာက္ဘဲက်ယ္တဲ့ တဲအိမ္ကေလးေတြမွာ ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေနရပါတယ္။ ထရံကို စကၠဴေတြ ဆာလာအိပ္ခြံ ေတြကာထားၿပီး က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္က လယ္တဲသာသာဘဲရွိပါတယ္။ ပညာေရး က်န္း မာေရး အားကိုးစရာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းကေလးေတြ ေပၚလာေပမဲ့ က်န္းမာေရးအတြက္အားကိုးစရာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ကိုေတာ့ ထိုင္းရဲအဖမ္းခံရမယ့္ အႏၱရာယ္ၾကားက စြန္႔စားသြားရပါတယ္။ ထိုင္းရဲအျပင္ ထိုင္းလဝက၊ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြနဲ႔ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ ေငြညႇစ္ ဗိုလ္က်ႏွိပ္စက္တာကလည္း ရွိပါေသးတယ္။
ရေနာင္း၊ မဟာခ်ဳိင္ဘက္ ငါးဖမ္းစက္ေလွနဲ႔လိုက္ရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကေတာ့ မနက္တိုင္း မ်က္ႏွာသစ္စရာေခါင္းရွိေသးလား စမ္းေနရတဲ့ဘဝမွာ ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတဲ့အက်ဳိးအျမတ္အျဖစ္ အလုပ္သမား ၁ဝဝ ရွိတဲ့ စက္႐ံုပိုင္သူေ႒းဟာ အေမရိကန္ကေန မဲေဆာက္ကို ေရႊ႕လာတဲ့အတြက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁ သန္း ၃ သိန္း ပိုျမတ္သြားပါတယ္။ တိုင္ဝမ္သူေ႒းဆိုရင္ေတာ့ တႏွစ္မွာ ေဒၚလာ ၁ သန္းပိုျမတ္ပါလိမ့္ မယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ မဝယ္ႏိုင္တဲ့ ေရႊတို ေရႊစ ဝယ္ ႏိုင္၊ ဟဲင္းဖံုးကိုင္ႏိုင္၊ ၿမိဳ႕ေပၚအလုပ္သမားေတြဆိုရင္ ၂၄ နာရီလွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ေနႏိုင္တဲ့ ထိုင္း ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္တာဟာ ဗမာျပည္မွာထက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၂ဝဝဝ ေလာက္ ဝင္ေငြ ပိုလာၿပီး မေလးရွားမွာဆိုရင္ ဗမာျပည္ထက္ တႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၄၂ဝဝ ပိုဝင္မွာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္အလုုပ္သမားရဲ႕ အစြန္းထြက္ေလာက္ဘဲ ရတာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ ထက္ ေဒၚလာ ၁ဝဝဝဝ ေက်ာ္ေလ်ာ့ေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတယ္ဆိုတာ စက္႐ံုရွင္ လုပ္ငန္းရွင္သူေ႒းေတြအတြက္ပဲ အဓိကျဖစ္ေနပါတယ္။
လုပ္ငန္းပံုစံပိုင္းကိုေျပာရရင္ တတိယလႈိင္းလို႔ေျပာတဲ့ အဆင့္ျမင့္ ကြန္ပ်ဴတာ အင္တာ နက္ ဆက္သြယ္ေရးစတဲ့ အသိဉာဏ္ပညာ အေျခခံလုပ္ငန္းေတြက ေရွ႕ေဆာင္အခန္းမွာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔ကြင္းထဲမွာေတာ့ စက္မႈလုပ္ငန္းကဘဲ အဓိကလႊမ္းမိုး ေနၿပီး ထမင္းေကြၽးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ၄-၅ သန္းထဲက အားလံုးလိုလို ရပ္တည္ေနရတာဟာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ငါးပုဇြန္စက္႐ံု၊ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေတာင္ယာ၊ ရာဘာျခံ၊ ဆီအုန္းျခံ၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ ေစ်းဆိုင္ စတဲ့လုပ္ ငန္းေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ေရာက္သြားတဲ့ ျမန္မာဆရာဝန္ ဆူရွီလိပ္ေနရတာ၊ ဂ် ပန္ေရာက္သြားတဲ့ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာေတြ အိုးတိုက္ ပန္းကန္ေဆး ေနရတာဟာ ကမၻာ ျပား တတိယလႈိင္းဝါဒျဖန္႔ခ်က္ေတြကို သေရာ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြတင္မကပါဘူး၊ တကမၻာလံုးမွာ လုပ္ငန္းတန္ဖိုးအႀကီးဆံုးလုပ္ငန္း ၃ ခုက (၂ဝဝ၂ ခု စာရင္း အရ) တရားဝင္စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ ေရနံထုတ္လုပ္ေရး၊ ေမာ္ ေတာ္ကားထုတ္လုပ္ေရး၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ငန္းတို႔ျဖစ္ၿပီး တရားမဝင္စီးပြားေရး နယ္ပယ္မွာေတာ့ လူကုန္ကူးလုပ္ငန္း၊ လက္နက္ကုန္ကူးလုပ္ငန္းနဲ႔ မူးယစ္ေဆးကုန္ကူး လုပ္ငန္းတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္း၊ တယ္လီဖံုးလုပ္ငန္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စ ေတာ့ ရွယ္ယာ တန္ဖိုးမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းက ရွယ္ယာေတြက တန္ဖိုးျမင့္ေနၿပီး ကြန္ပ်ဴတာလုပ္ငန္းနယ္ပယ္က အလုပ္သမားေတြဟာ လုပ္ခေကာင္းေပမဲ့ စီးပြားေရး ေလာက တခုလံုးထဲမွာေတာ့ အင္အားအႀကီးဆံုး မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ကမၻာ့အႀကီးဆံုးကုမၸဏီ ၅ ခုက (၂ဝဝ၆ ခုစာရင္း) အက္ဆြန္မိုဘင္းလ္ (ေရနံလုပ္ငန္း)၊ ဂ်ီ အီး (လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္း)၊ စီးတီး (ဘဏ္လုပ္ငန္း)၊ ဘီပီ (ေရနံလုပ္ငန္း)၊ ရွဲလ္ (ေရနံလုပ္ ငန္း) တို႔အစဥ္လိုက္ျဖစ္ၿပီး မိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္ (ကြန္ပ်ဴတာ လုပ္ငန္း) က နံပတ္ ၇ အဆင့္ ပဲရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးကုမၸဏီ ၁ဝ ခုထဲမွာ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာလုပ္ငန္း က အဲဒီမိုက္က႐ိုေဆာ့ဖ္ တခုဘဲပါပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမၻာျပားတာေတြ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေခတ္ေရာက္တာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ လက္ေတြ႔မက်တဲ့ စိတ္ ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ မဲေဆာက္က ျမန္မာအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ အေမရိကန္ကအလုပ္သမားတေယာက္နဲ႔ တန္းတူလုပ္ခ မရသေရြ႔၊ အိႏၵိယက ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္အလုပ္သမားတေယာက္ဟာ အေမရိကန္က ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္ အလုပ္သမား တေယာက္ရတဲ့ လစာ မရေသးသေရႊ႕ ကမၻာႀကီးျပားေနတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။ အလြန္ဆံုးေျပာရရင္ အျပားလိုက္ႀကီးေစာင္းေနတယ္လို႔ဘဲ ေျပာႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူေ႒းေတြက ပံုစံသစ္နဲ႔ လူလည္က်တာလို႔ဘဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကမၻာမွာ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြ ေရွ႕ေဆာင္ေနၿပီး ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း လို႔ေခၚတဲ့ တကမၻာလံုးခ်ီ ဆက္ႏြယ္မႈေတြ လႊမ္းမိုးလာၿပီလို႔ ေျပာေနေဟာေနေပမဲ့ ကမၻာ့အလုပ္သ မားအမ်ားစုႀကီးရဲ႕ ဘဝကေတာ့ အဲဒီကမၻာျပားေတြ တတိယလႈိင္းေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေန ဆဲပါဘဲ။ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ျမန္မာျပည္တြင္းအလုပ္သမားေတြ ဆိုရင္ နအဖစစ္အစိုးရ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာ အလုပ္သမားေတြထက္ပိုၿပီး အခြင့္မသာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ဂါမဏိ
သင့္ရဲေဘာ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၃) အမွတ္(၁) ၾသဂုတ္ ၂၀၀၉
Friday, 11 September 2009
ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ မလိုအပ္တဲ့ 'ေရြးေကာက္ပြဲ'
ဂါမဏိ(ဘာသာျပန္သည္)
မၾကာေသးခင္က အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂ်ိမ္းဝက္ဘ္ က်ေနာ့္တိုင္းျပည္ကို အလည္အပတ္သြား ခဲ့တာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၊ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာခဲ့တာေတြအေပၚ လူေတြက အမ်ားႀကီးအာ႐ံုစိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝက္ဘ္ က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အုပ္စိုးသူအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရွိရွိေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခ်င္တာကို က်ေနာ္ နား လည္ပါတယ္။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွတာကေတာ့ သူ႔ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုက ေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ထိခိုက္နစ္နာေစၿပီး မွားယြင္းတဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ အေလးထားခဲ့တာျဖစ္ ပါတယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ေရရွည္ႏိုင္ငံေရးမဟာဗ်ဴဟာရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုအျဖစ္ ပါ ဝင္ဆင္ႏႊဲဖို႔ ဝက္ဘ္က က်ေနာ္တို႔ကို စဥ္းစားေစခ်င္တဲ့ ေရွ႕ႏွစ္ "ေရြးေကာက္ပြဲ" အလားအလာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရက စီစဥ္ထားတဲ့ ဟန္ျပေရြး ေကာက္ပြဲဟာ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုေတြ လိုလားေနတဲ့လြတ္လပ္ေရးကို သေရာ္ေမာ္ကားလုပ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထာဝရတည္တန္႔ ေအာင္ လုပ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဆီက ေနာက္ဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ မဲဆႏၵ အျပတ္အသတ္နဲ႔ စစ္တပ္အုပ္စိုးမႈကို ပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊတ္ ေတာ္ေနရာ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏွင္းအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ေပးဖို႔ စစ္အုပ္စု က ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ ၁၉ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ ရွားတက္ႂကြသူေတြဟာ တရားမွ်တမႈ၊ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရး၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး၊ ျမန္မာ ျပည္သူအားလံုးကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရပံုသ႑ာန္တို႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆို ေဖာ္ျပ ေနရင္း အက်ဥ္းခ်မႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ အသက္ဆံုးပါးမႈတို႔ကို ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲကို တခါမွမရပ္နားခဲ့သလို စစ္အစိုးရနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ ဆံၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားေရးအေျခခံေပၚမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အခ်က္အခ်ာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ လူမႈေရးျပႆနာေတြ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲျပဳလုပ္ဖို႔လည္း ေတာက္ ေလွ်ာက္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥႏွစ္ရပ္ဟာ ဆက္စပ္ေနတာကို လံုးဝသံသယမရွိပါနဲ႔။ ျမန္မာႏိုင္ ငံဟာ တခ်ိန္တခါက အာရွတိုက္ရဲ႕ စပါးက်ီႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ စီးပြား ေရးအဖ်က္ေပၚလစီေတြနဲ႔ စစ္အာဏာထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ ေနတဲ့ ဗယုတ္သုကၡတိုင္းျပည္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။
စစ္အစိုးရဟာ ဟန္ျပ "ေရြးေကာက္ပြဲ" ကတဆင့္ သူ႔ကိုယ္သူ တရားဝင္မႈမ်က္ႏွာဖံုးတပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ေနၿပီး "စည္းကမ္းျပည့္ဝ တဲ့ဒီမိုကေရစီ"ကို လာမယ့္ႏွစ္မွာထူေထာင္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခု ေမလမွာ ဧရာမေလမုန္တိုင္းႀကီး တခုက ဗမာျပည္ကို ေထာင္းေထာင္းေခ်၊ လူ တသိန္း ေက်ာ္အသက္ဆံုးေစခဲ့ၿပီးေနာက္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ စစ္အစိုးရက ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ဇာတ္ တခုသံုးၿပီး၊ စစ္အာဏာကို ရာသက္ပန္ဦးထိပ္ထားမယ့္အေျခခံဥပေဒကို မဲဆႏၵရွင္ ၉၃ ရာခုိင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေျခခံဥပေဒဟာ အဓိပၸာယ္ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိလွတဲ့ "ႏိုင္ငံျခားအဆက္အသြယ္" ရွိသူေတြကို အစိုးရရာထူးမယူေစဖို႔ တားျမစ္ထားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြ အာဏာမရႏိုင္ေအာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔တားျမစ္ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြထည့္သြင္း ထားပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံတကာေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူေတြက ေရွ႕ႏွစ္မွာလုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြကို အခြင့္အလမ္း တခုအျဖစ္ ျမင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အေျခခံဥပေဒမွာ ခ်မွတ္ ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအရ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အတုအေယာင္ဘဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ခ်ီတက္လႈပ္ရွား၊ အဖမ္းအဆီးခံ၊ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းခံ၊ အသက္ဆံုးပါးခံ တိုက္ ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီအေျခခံမူေတြကို က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္မႈေဆာင္ က်ဥ္းလာ ဖို႔ နည္းနည္းေလးမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိတဲ့ ျဖစ္စဥ္တခုထဲ သြားပါဝင္ျခင္းအားျဖင့္ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ပါဘူး။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တရားမွ်တပါတယ္။ ဧၿပီလတံုးက က်ေနာ္ တို႔ဟာ ေနာက္ထပ္ ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး စစ္အုပ္စုနဲ႔ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အားေပးတိုက္ တြန္းရင္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ အေျခခံဥပေဒကို အျပည့္အစံုျပန္လည္သုံး သပ္ဖုိ႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ုံးခန္းေတြ ျပန္ဖြင့္ခြင့္ေပးဖို႔နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ေတြေပးဖို႔ ေတာင္းဆို ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔တကြ တျခား လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ ၂၀၀၀ ကို ဆက္လက္အက်ဥ္းခ်၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို အႀကီးအက်ယ္ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ၿပီး ဒီမို ကေရစီကိုလည္ပင္းညႇစ္ ႏွိပ္ကြပ္မယ့္စည္းကမ္းခ်က္ေတြ အတင္းတိုးျမႇင့္ၾကပ္မတ္တဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြက ဘယ္လိုအခန္းက႑ေတြကကေန အက်ဳိးရွိရွိ ပါ၀င္ပတ္သက္ၾက မွာလဲ။ ပထမဦး ဆုံးကေတာ့ ဂ်ိမ္းဝက္လိုတာဝန္ရွိလူႀကီးေတြက တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔လွည့္ေျခာက္တာကို စြန္႔လႊတ္ရပ္တန္႔ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔လက္တြဲစို႔ ဆိုတဲ့ သူ႔ေလသံဟာ ေခတ္ေနာက္က်ၿပီး လက္ေတြ႔မက်တဲ့ အယူအဆေပၚ အေျခခံထားပါတယ္။ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလိုအယူအဆေတြကိုပယ္ခ်ၿပီး ဂ်ိမ္းဝက္ကို “က်မတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာက္တရားေတြ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြ အေျခခံၿပီး ဆက္ဆံမွာမဟုတ္ ဘူး။ ဘယ္သူ႔မဆို ဆက္ဆံမွာျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္၊ အေမရိကန္၊ အိႏၵိယ၊ အားလုံးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး တန္း တူညီမွ်ဆက္ဆံမွာ ျဖစ္တယ္။ က်မတို႔ဟာ ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းကို ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိတာမဟုတ္လို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရး လိုအပ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္တယ္” လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က တျခားႏိုင္ငံေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြကို စစ္ အုပ္စုနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြက ဗမာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို က်ေနာ္တို႔တေတြရယ္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြရယ္နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေအာင္ တိုက္တြန္းေျဖာင္းျဖေပးဖို႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ အေမရိကန္နဲ႔ တျခားႏိုင္ ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဗမာျပည္ကို ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြ ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ကိုယ္ ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔အားလံုး အလြန္တန္ဖိုးထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုးေတြအတြက္ သူ တို႔ေတြက ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္စြာ အတူတကြေသြးစည္းရပ္တည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ စစ္အစိုးရက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔တကြ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးကို ေဆာင္ရြက္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးမယ္၊ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြအေပၚ တိုက္ခိုက္ပစ္ခတ္တာေတြ ရပ္စဲမယ္၊ ၿပီးေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္တည္ေဆာက္ဖို႔ လို အပ္တဲ့ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းလာမယ္ဆုိရင္ အခုရွိေနတဲ့ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈေတြဟာ သင့္ေတာ္တဲ့ အ ခ်ိန္ေတြမွာ ႐ုပ္သိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ခံယူခ်က္အေပၚ ဘယ္လိုမွ ေတြေ၀သံသယစိတ္ေတြ မပြားၾက ပါနဲ႔။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ဗမာျပည္သူလူထုႀကီး တုိက္ပြဲဝင္ရယူေနတဲ့လြတ္လပ္ေရးကို အဓမၼလုယူမယ့္၊ ရွင္ လမ္းမရွိေအာင္ ခ်ဳိ႕ယြင္းပ်က္စီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ေသြးေၾကာင္ေတြေဝစြာနဲ႔ ဒူးေထာက္ပါ ဝင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ အျမဲ အသင့္ရွိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အသက္ေသြးေခၽြးေတြ ဘဝေတြ အမ်ားႀကီးစြန္႔လႊတ္ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီးတဲ့ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုး ေတြဆြတ္ခူးရ ယူႏိုင္ေရးတိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အသင့္ရွိတာထက္ေတာင္ ပိုပါတယ္။
ဦးဝင္းတင္
(အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္စတင္တည္ေထာင္သူ တဦး၊ ၁၉၈၉ မွ ၂၀၀၈ အထိ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား)
စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ ၂၀၀၉
ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာ
Wednesday, 2 September 2009
ဒီေန႔ အဓိက ဦးတည္လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ငန္း (ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)
ဒီေန႔ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္သူေတြဟာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ိဳး ခ်မွတ္ၾကပါတယ္။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ တပ္ေပါင္းစုေတြအေနနဲ႔ပါ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ထြက္ေပၚလာတာ မၾကာခဏ ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔အေျခအေန၊ အထူးသျဖင့္ သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေျခအေနကို သံုးသပ္တာ အေတာ္ေလး ေတြ႔ရခဲပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ တင္ျပေနတာေတြက ပိုမ်ားသလားလို႔။
သူ႔ဖက္ကိုယ့္ဖက္ အေနအထား၊ အင္အားကိုတြက္တာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါကို အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္း ခ်မွတ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို တြက္ရာမွာ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္နဲ႔ လက္ငင္းလက္ေတြ႔အျမင္ရယ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ေရရွည္သမိုင္းအျမင္သေဘာေျပာရရင္ ျပည္သူလူထုဟာ မုခ်ေအာင္ပြဲခံမွာပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ မုခ်က်ဆံုးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ အနာဂတ္ကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးနဲ႔ လက္တြဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔လက္ငင္းအေျခအေနမွာ ျပည္သူလူထုဟာ ေအာင္ပြဲမခံႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အင္အားလည္း ေသးငယ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က ထိုးစစ္မဆင္ႏိုင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနႏိုင္တာဟာ ဒီလကၡဏာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ပိုျမင္သာေအာင္ ၁၉၈၈-၉ဝ ကာလနဲ႔ ဒီေန႔ကာလကို ယွဥ္ေျပာပါ့မယ္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကေန ၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအထိကာလဟာ စစ္အစိုးရနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အင္အား ဆတူေလာက္လို႔ ေျပာႏိုင္လိုက္တဲ့ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ လႈံ႔ေဆာ္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ လူထု၊ လႈပ္ရွားမႈအေတြ႔အႀကံဳရွိေနတဲ့ လူထုနဲ႔ ေရွ႕တန္းက ပါဝင္ခဲ့သူေတြ အသင့္ရွိေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားႀကီးထဲမွာလည္း အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ဂယက္ဟာ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အာ႐ံုစိုက္မႈေရာကိုပါ ထည့္တြက္လိုက္ရင္ စစ္ေရးမပါ၊ အေတြးအေခၚေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ကိုယ့္ဖက္က သာေနတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ ဒီခ်ဳပ္ကို မထိခိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗကပ ၿပိဳကြဲတဲ့အတြက္ စစ္အစိုးရမွာ စစ္ေရး အခ်ဳိးအစားအရ အမ်ားႀကီး သာသြားပါတယ္။ တပ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး အားသြားပါတယ္။ ထိုင္းနယ္စပ္မွာ သူတို႔ရဲ႕တပ္ေတြ အမ်ားႀကီး တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္သြားပါတယ္။
ဗကပၿပဳိကြဲေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပည္သူေတြဖက္က အသာစီးရေနပါေသးတယ္။ ဒါကို ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲက အထင္ရွားဆံုး သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုႀကီးက မဲပံုေအာထည့္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ျပည္သူလူထုထဲမွာ တိုက္ပြဲစိတ္ဓာတ္ေတြ လႊမ္းမိုးၿဖိဳးေဝေနဆဲဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ ေနာက္တပြဲ စမ္းခ်င္ေသးလားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုအခါမွာ အေျခအေနက အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ဳိးအစားအရ သူ႔ဖက္က အမ်ားႀကီး သာေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေထာင္ထဲထည့္ပစ္တာ၊ သစၥာေဖာက္ေတြ ေမြးထုတ္တာ၊ ခြဲထုတ္တာ၊ ကိုယ့္အတြင္းက ကြဲၿပဲတာ၊ တေယာက္တေပါက္ ေျပာေနတာေတြဟာ နအဖအဖို႔ အက်ဳိးရွိသေလာက္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ဝန္ခံရမွာပါ။ နအဖအဖို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ေတာင္မွ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ဖက္က အားမရွိလို႔ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။
ဒီလို အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္သေရြ႕ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳရပါမယ္။ ကိုယ့္ဖက္က သိသိသာသာႀကီး အားနည္းေနရင္ လူထုကိုလည္း လႈပ္ႏိႈးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြလည္း ဆင္ႏႊဲႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလိုအေနအထားမွာ နအဖကို အျပတ္အလဲ ထိုးႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲႀကီး သူ႔အလိုလို ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး။ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းဟာ မထင္တဲ့ေနရာက မထင္ဘဲ ေပၚထြက္လာတာဆိုေတာ့ နအဖေရာ အတိုက္အခံေတြပါ ျပင္ဆင္မႈမရွိ၊ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ တိုက္ပြဲကို တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲ မတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ အထီးက်န္ တိုက္ပြဲဝင္ရသလို ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ တန္ဖိုးမေသးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။
ျပည္သူလူထုက စားဝတ္ေနေရးထဲ နစ္ေနတယ္၊ ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုတာဟာ ယာယီကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၇-၈၈ ကာလေတြတုန္းကလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနဟာ မေကာင္းပါဘူး။ ေငြစကၠဴေတြ အလဟႆျဖစ္ကုန္ရတဲ့ အေမွာင့္ေၾကာင့္ ပိုဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီလို ေျပာနည္းရဲ႕ ေလာဂ်စ္အတုိင္းဆိုရင္ လူေတြဟာ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္မွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကမွာလိုလို၊ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၾကမွာလိုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္မယ့္ လူေတြကသာ ျပည္သူလူထုကို တကယ္တမ္း သေဘာေပါက္ေအာင္၊ တကယ္ယံုၾကည္လာေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အိမ္ရွင္မေတြေတာင္မွ ျငဳတ္ဆံုနဲ႔ တံျမက္စည္းကို ေအာက္ခ်ၿပီး လမ္းေပၚကို ထြက္လာၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ဖက္က ျပင္ဆင္တာ၊ လုပ္ကိုင္တာမေကာင္းတာကို ျပည္သူလူထုအေပၚ ပံုခ်လို႔ အေျဖမထြက္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထု နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္၊ ပါဝင္ခ်င္ေအာင္ ကိုယ္က လုပ္မျပ၊ ေျပာမျပႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး တုန္းက လူထုႀကီးပါလာတာဟာ ေရွ႕ကလုပ္ျပတဲ့ လူေတြ မ်ားလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာတာသက္သက္နဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မလိုလားသူေတြအဖို႔ ဒီေန႔ အဓိကလုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းဟာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာမွာ ျပည္တြင္းမွာ အင္အားအခ်ဳိးအစား ေျပာင္းလဲေရးကို ေျပာတာပါ။ ျပည္ပမွာကေတာ့ အခုေတာင္မွ ကိုယ့္ဖက္က အေရအတြက္အရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ အမ်ားႀကီး သာလြန္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး မဟုတ္ပါလား။
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ၾကမၼာကို ကိုယ့္လက္ထဲမွာထား၊ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ ဖန္တီးဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတပါးႏိုင္ငံက၊ ျပည္ပက ပါဝင္ေျဖရွင္းတာဟာ အက်င့္ပါတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို သမိုင္းေၾကာင္းရွိခဲ့လို႔ အခုအထိ ကိုယ့္ျပည္တြင္းေရးကိစၥေတြ ေျဖရွင္း၊ လုပ္ကိုင္ရာမွာ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြ ကန္႔လန္႔ပါေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ကမၻာမွာ အမ်ားအျပား ေတြ႔ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတဲ့အျပင္ ၾကာေတာ့ ပို႐ႈပ္ေထြးတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ျပည္ပအကူအညီဆိုတာ မလိုအပ္ဘူးမဟုတ္၊ လိုအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ ကာလလိုအခါမွာ ကိုယ့္အတြက္အက်ဳိးရွိရင္ လက္ခံရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို အဓိကအခန္း မပို႔မိဖို႔ သိပ္သတိထားရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္ပအကူအညီဆိုတာဟာ ကိုယ္က ေတာင္းခ်င္တိုင္း ေတာင္းလို႔ရတာမဟုတ္၊ သူတို႔က သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိတယ္ထင္မွ ေပးတယ္ဆိုတာကို ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တဆက္ထဲမွာ ျပည္ပအကူအညီ ေလ်ာ့နည္းသြားလို႔ စိတ္ပ်က္တာ၊ မ်ားလာလို႔ အားတက္တာ စသျဖင့္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒီတေကြ႔မွာ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနဟာ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုသလို ေရွ႕ေျခလွမ္းကို ျပည္တြင္းဖက္ ေသခ်ာဦးတည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ့္အင္အားေတြ တိုးပြားသလား၊ ဆုတ္ယုတ္သလားဆိုတာသာ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးေတာ္ပံုကို ဒီအခ်က္က အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေနကို ရဲရဲၾကည့္ပါ။ အမွန္ကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အေျခအေနမွန္ေပၚ ကေန လုပ္ငန္းခ်မွတ္ပါ။ လက္ေတြ႔လည္းလုပ္ပါ။
ရဲေဘာ္ ဖုိးသံေခ်ာင္း
Thursday, 27 August 2009
Monday, 6 July 2009
သကၠရာဇ္မ်ားရဲ႕ ကိုလာ့ဂ်္္ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
(စိုးေနလင္း)
အဲ့ဒီလို
ႏွစ္လံုးေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ရ
ဒဏ္ရာက် ေသြးစက္ေတြလို
ေန႔ရက္ေတြကို
တရက္ခ်င္း ေရတြက္ရင္း
ေလညႇင္းမဲ့
လေရာင္မဲ့
ၾကယ္စင္အလင္း ခ်စ္ျခင္းမဲ့
သားရဲတြင္း ေလွာင္စိမ့္ျခင္းထဲ
ကြဲရွအိပ္မက္ေတြကို စပ္ဆက္
မနက္ျဖန္ဆိုတာကလည္း…..။
ခြဲခြာျခင္း အတြက္
ေပါက္ကြဲသံစဥ္ ျပင္းျပင္းနဲ႔
ရက္ပ္သီခ်င္းတပုဒ္ သီဆိုပါ
အခ်ိန္ဟာ မႈန္မိႈင္းဆဲ
အားနည္းေျမျပင္ကို လႈပ္ႏိႈးလို႔
ေလးညိႇဳ႕သံ ေပးရေပလိမ့္မယ္။
ေ၀းလြင့္ေကာင္းကင္ အျပာေရာင္
ပီကာဆို ငွက္ရဲ႕ေတာင္ပံ ခတ္သံမွာ
ပါလက္စတိုင္း အစၥေရးလ္
“ဒါဖား” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တဲ့
ေသြးစြန္းလက္ေတြကို ေဆးေၾကာဖို႔
သူတို႔ ႀကိဳးစားေနၾကၿပီ
ဧရာ၀တီ….ေရ။
ေဟာဒီရြက္ေႂကြေတာထဲ မေတာ့
ေမ့ေလ်ာ့မိန္းမူးျခင္္း ေလ႐ူးက
ပင္ပ်ိဳေတြကို ပူး၀င္ေႏွာက္ယွက္
ေစ်းကြက္ရ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း တိမ္တိမ္မွာ
အခ်ိန္ေတြကို ရွည္လွ်ားေစလိုက္ျပန္ရဲ႕ …။
မွားယြင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ
စစ္ပြဲေတြကို ျဖစ္ပြားေစနုိင္တယ္ကြယ္႔…
အဲဒီ အေမွာင္တြင္းနက္ က်ဥ္းက်ဥ္းထဲ
က်ားကုတ္က်ားခဲ ယက္သြင္း
အဆိပ္ျပင္းေႁမြဆိုးေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းထဲမွာ
ကမၻာႀကီးရဲ႕ ကံၾကမၼာ
လဆန္း လဆုတ္
သမုဒၵရာေအာက္ မီးေတာင္မ်ားရွိေလရဲ႔ …။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေျခရာေတြကို အထပ္ထပ္ေဖ်ာက္ဖ်က္
ေနာက္ပြက္စာ မ်က္ႏွာေတြထဲ
သဲထဲေရသြန္ေန႔ရက္တို႔ အတံုးအ႐ံုး
အမည္းေရာင္ မ်က္လွည့္ပံုးတခုမွာ
သစၥာတရားကို ေမႊေႏွာက္ထားခဲ့ၾက
အရွည္ေမ်ာဆံုး ညကို
ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္ ပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။ ။
(၁၇-၈-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အရိပ္မဲ့အေရာင္
(စိုးေနလင္း)
အနာဂတ္ပံုျပမ်ဥ္းကို မွန္းဆမရ
ဒီကေန႔ မေန႔က
ဘာဆိုဘာမွ ေက်ာခ်စရာမရွိ
ဇာတိ ဇရာ၊ ဗ်ာတိ မရဏာ
ေသခ်ာျခင္းကို မေသခ်ာခ်င္ေသးေသာခဏ။
ႏြံတြင္းနက္နက္ တခုထဲမွာ
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး
ဒါဟာ ဘာ၀နာပြားတရားယူစရာလား
ၾကာၾကာ၀ါးစရာ မလိုေသာခါးသည္းျခင္း
သီခ်င္းျဖစ္သြားတဲ့အခါ ရသ
အေ၀းၾကည့္မွာ လွပေနျပန္၏။
ကံကံ၏ အေၾကာင္းတရားဆိုလည္း
ခဲေလသမွ်ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေကာင္းကင္ထဲ
စံလြဲတန္ဘိုးမ်ားက မင္းမူ
“လူ” ၏ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္စံႏႈန္းကိန္း
ပိန္းပိန္းပိတ္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီ။
ငါဟာ
စိ္တ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ထဲ ကၽြံနစ္
ျမစ္ကိုအလ်ားလိုက္ ကူးေနမိေလသလား
ပ်ားပန္းခတ္ ေနရာယူေနသူေတြၾကားမွာ
(ဇာတ္သိမ္းခန္းကုိ)
ေနာက္ဆံုးတန္းက ၾကည့္ခြင့္ရရင္ပဲ
သဲထဲေရသြန္ဘ၀ကို ေက်နပ္
ခပ္မဆိတ္ ေနပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။ ။
(၃၁-၁၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အိပ္မက္အတုေတြအေၾကာင္း
(ကမာပုလဲ)
အိပ္မက္ေတြကပဲ ေၾကးႀကီးေနတာလား
ကိုယ္ကပဲ ရင္းစားေပးရမွာ တြန္႔ေနတာလား
သမား႐ိိုးက် နံနက္ခင္းေတြနဲ႔သာ
ဒို႔တေတြ လံုးပါး ပါးလို႔ ။
ေျပာၾကတယ္
သူ႕ အလုိလို က်ဆံုးသြားမွာပါတဲ႔
ေျပာၾကတယ္
ရာသီစာ အေတြးအေခၚေတြ
ေအးရာေအးေၾကာင္းအယူအဆေတြ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႏွစ္သိမ္႔ေက်နပ္ေနတဲ႔
ေရေပၚဆီေနတတ္၊ ထိုင္တတ္၊
အ႐ိုးမမ်က္ေအာင္ စားေသာက္တတ္မႈေတြ။
ကိုယ္ကပဲ အစြဲႀကီးေနတာလား
သူတို႔ကပဲ ေခတ္ေရွ႕ ႀကိဳေရာက္ေနတာလား
စကားလံုး ပဥၥလက္ေတြ ကခုန္ေနတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔
ဆိုခဲ ၿမဲတတ္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းတို႔
အတူတြဲ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ႔ ရထားတစီးခမ်ာ
ဘယ္ဘူတာဆိုုက္ရမယ္မွန္းမသိ
အဲဒီအရပ္မွာ
စိုက္ပ်ိဳးျခင္းမဲ႔ လက္ေတြက
အနာဂတ္ကို ရိတ္သိမ္းမယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္
အေမရယ္
စိတ္ညစ္လိုက္တာဗ်ာ ။ ။
(၂၄-၁၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
*ပလိပ္၀တၳဳထဲ၌ ပိတ္မိျခင္း
(သစ္ေကာင္းအိမ္)
မေသခ်ာတာက
အိုရန္ၿမိဳ႕ႀကီးထဲမွာလား
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးထဲမွာလား
မေသခ်ာတာက
စတာလင္ေခတ္ထဲမွာလား
နာဇီစစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာလား
ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔ရင္း
ဖန္ခြက္ထဲ
ေရကို အသံထြက္ေအာင္ေလာင္းထည့္
သတင္းပဲလႊင့္လႊင့္
သီခ်င္းပဲ လႊင့္လႊင့္
(လူသံၾကားရၿပီးေရာ)
ေရဒီယိုကိုဖြင့္ထားခဲ့။
စာမ်က္ႏွာလည္း ျပည့္စံုပါတယ္
ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္လည္း ျပည့္စံုပါတယ္
အီးေမးလ္နဲ႔
ပန္းျခင္းေလာက္ပဲ
ဒီ၀တၳဳရဲ႕
မ်က္ႏွာဖံုးေအာက္
လူနာေမးေရာက္ခဲ့တာက
“ႂကြက္ေသ” ဟာ
“ဟစ္တလာ” ထက္
ေၾကာက္စရာေကာင္းလို႔ပဲျဖစ္မယ္။ ။
*ပလိပ္= ျပင္သစ္ျဖစ္တည္မႈပဓာန၀ါဒ စာေရးဆရာႀကီးအဲလ္ဘတ္ကမူး၏ ၀တၳဳ
(၁၈-၁၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပဲ က်တဲ့မ်က္ရည္
(ဒီလက္မ်ဳိး)
တြယ္ရာမဲ့ညမွာ
ႀကိတ္ၿပီးက်တဲ့မ်က္ရည္ေတြက
တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာတယ္။
ခ်စ္ႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔လည္း မေပါင္းရ
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔လည္း ဆံုေတြ႔ရ
အဲဒီလိုနဲ႔
ညဟာပိုၿပီး အသက္၀င္လာတယ္။
ေရာင္စံုမီးေတြလင္းလာတယ္
မိတ္ကပ္န႔ံေတြသင္းလာတယ္
ဘီယာပုလင္းေတြ ပိုပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။
အေမ့က်န္းမာေရး
ေမာင္ေလးေတြေက်ာင္းတက္ဖို႔
ေလျဖတ္ထားတဲ့အေဖ
ဟဲလို ဦးအားလား ဘယ္မွာေတြ႔ၾကမလဲဟင္
ဟုတ္ကဲ့
ဒုသနေသာဟာ ေရတိမ္နစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။
တေယာက္ကိုတေယာက္
ကယ္တင္မယ့္ စြန္႔စားခန္းေတြၾကားထဲ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ့ မ်က္ရည္တစက္
တိတ္တိတ္ေလး က်သြားခဲ့ပါတယ္။
(၁၄-၁၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပဲ က်တဲ့မ်က္ရည္
(ဒီလက္မ်ဳိး)
တြယ္ရာမဲ့ညမွာ
ႀကိတ္ၿပီးက်တဲ့မ်က္ရည္ေတြက
တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာတယ္။
ခ်စ္ႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔လည္း မေပါင္းရ
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔လည္း ဆံုေတြ႔ရ
အဲဒီလိုနဲ႔
ညဟာပိုၿပီး အသက္၀င္လာတယ္။
ေရာင္စံုမီးေတြလင္းလာတယ္
မိတ္ကပ္န႔ံေတြသင္းလာတယ္
ဘီယာပုလင္းေတြ ပိုပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။
အေမ့က်န္းမာေရး
ေမာင္ေလးေတြေက်ာင္းတက္ဖို႔
ေလျဖတ္ထားတဲ့အေဖ
ဟဲလို ဦးအားလား ဘယ္မွာေတြ႔ၾကမလဲဟင္
ဟုတ္ကဲ့
ဒုသနေသာဟာ ေရတိမ္နစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။
တေယာက္ကိုတေယာက္
ကယ္တင္မယ့္ စြန္႔စားခန္းေတြၾကားထဲ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ့ မ်က္ရည္တစက္
တိတ္တိတ္ေလး က်သြားခဲ့ပါတယ္။
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ေအာင္ေျမေတြဆီ
(ၿငိမ္းလူ)
ေထာင္ေတြကို
ေအာင္ေျမတဲ့
ဘုရားဘုရား
က်ဳပ္လည္းလိုက္ပါရေစ
အဲ့ဒီေအာင္ေျမေတြဆီ
ဓမၼကို တခါ႐ိုက္တုိင္း
လႈိင္းေတြပိုထန္
မုန္းတုိင္းဆန္လာတယ္။
ခုေတာ့
ၿမိဳ႕ျပကလူအားလုံး
ေတာပုန္းႀကီးစံဖဲ
ဒီမွာ ယက္ပတူရွင္ကို
ကမၻာ့ေျမပုံေပၚက
ပုတ္သင္ညိဳေလာက္ရွိတဲ့
ၿမိဳ႕မွာ
လက္နက္ေတာ့မခ်ဘူး
ပန္းေလးေတြပြင့္ေနၾကတယ္
သူပုန္ထမယ္
လိုက္မလား
(၃၀-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
၉၂ ႏွစ္ျပည့္ လူထုအေမသို႔ အလြမ္းစာ
(ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ)
“အေမ ေနေကာင္းလား” လို႔
ခရီးေရာက္မဆိုက္ က်ေနာ္တို႔ ေျပးေတြ႕ေတာ့
ခပ္ေႏြးေႏြး ရင္ေငြ႕က
က်ေနာ္တို႔ဆီ ျပန္ေျပးလာ
“ငါ့သားတို႔ ဘယ္ရထားနဲ႔ လာၾကလဲကြဲ႕
ထိုင္ၾက … ထိုင္ၾက” တဲ့
ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ ႏႈတ္ဆက္သံ
ၾကည္ေမြ႕တဲ့ အေမ့ အၿပံဳး
က်ေနာ္တို႔ကို ဖံုးလႊမ္း
ခရီးပန္းသမွ်
က်ေနာ္တို႔ လန္းဆန္းခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
“အေမ … ဒီမွာ ဆရာေျမဇာ
ဒီမွာ ဆရာ၀သုန္
ဟိုဘက္ခံုမွာ ကိုေအာင္ေ၀း
ဒီေဘးက ကိုသာခ်ဳိ
ဟိုဘက္က ကိုခ်စ္၀င္းေမာင္” လို႔
ခပ္႐ို႕႐ို႕ က်ေနာ္ မိတ္ဆက္ေတာ့ …
အေမက
“ျမင္တာေပါ့ ငါ့သား
အေမ့သားေတြ အားလံုးကို
အေမ အကုန္လံုး ျမင္တာေပါ့” ဆိုၿပီး
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ့ရဲ႕ပံုရိပ္
ရင္ထဲကို ယိုဖိတ္စီးဆင္း
ေအးျမတဲ့ ျမစ္တစင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
“ငါ့သားေတြ အရက္ သိပ္မေသာက္ၾကနဲ႔ေနာ္”
“အေမတို႔ဘက္ကလူေတြ အသက္ရွည္တာကိုပဲ အေမျမင္ခ်င္တယ္”
“ကိုခ်စ္၀င္းေမာင္တို႔၊ ကိုလြဏ္းေဆြတို႔
မဂၢဇင္းေတြ အေျခအေန ေကာင္းၾကရဲ႕လား
အေမ့စာမူေတြ အခ်ိန္မီရၾကရဲ႕လား
အေမလည္း ေရးျဖစ္တာဆိုလို႔
ကို၀င္းၿငိမ္း၊ ကလ်ာနဲ႔ဆို ဒီေလးအုပ္ပဲ ရွိတာ
ငါ့သားတို႔ အဆင္မေျပရင္
အေမ့ကို စာမူခ မေပးနဲ႔ေနာ္” လို႔
တိုးလ်လ် အသံနဲ႔
စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ စကား
အေမေျပာၾကားေလေတာ့
က်ေနာ့္စိတ္ထဲ
ပီတိေတြနဲ႔ အားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
ဦးပိန္တံတားေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ေလညင္းက ေျပး၀င္ေဆာင့္ေတာ့
က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ျဖစ္သြား
အဲဒီ အေၾကာင္းတရားထဲမွာ
က်ေနာ္လို အယ္ဒီတာ ငခြၽတ္ငတားေလးကို
အေမက စာမူေတြ ခ်ီးျမႇင့္ၿပီး
အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာဟာ
အဓိက အေၾကာင္းတရားပါ အေမ …။
ႏွင္းျမဴေတြ ေ၀ေနတဲ့
ေတာင္သမန္ နံနက္ခင္းမွာ
အေမ့ေမတၱာေတြက
ႏွင္းျမဴေတြနဲ႔အတူ ႐ြာက်
အယူအဆတူ
ယံုၾကည္ခ်က္တူ
ရည္မွန္းခ်က္တူ
ရင္ဘတ္ခ်င္းတူၾကတဲ့
အေမ့သား အေမ့သမီးေတြအားလံုး
အၿပံဳးကိုယ္စီ ယွက္သန္း
အလြမ္းကိုယ္စီ ေပြ႕ေထြး
အနာဂတ္ေရးအတြက္ တိုင္ပင္
ေတာင္သမန္ တခြင္လံုး
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ရသေတြ ျပည့္ဖံုး
ေပ်ာ္လို႔မဆံုး ျပံဳးလို႔မ၀ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္ အေမ …။
အခုေတာ့
အေမ့သား အေမ့သမီးေတြလည္း
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေအာက္မွာ
တမလြန္ ေရာက္သူေရာက္
ဘ၀တကၠသိုလ္ ေရာက္သူေရာက္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ေရာက္သူေရာက္
တတိယႏိုင္ငံ ေရာက္သူေရာက္
ကေမာက္ကမ
ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႔
ေျပးလႊား႐ုန္းကန္ေနၾကရေပမယ့္
အေမ့ ေမတၱာထီးရိပ္က
က်ေနာ့္တို႔အေပၚ
ထာ၀ရ အုပ္မိုးေပးထားလို႔
စိတ္ဓာတ္ခြန္အား မေဖာက္မျပန္နဲ႔
ေျဖာင့္မွန္တဲ့ လမ္းေပၚမွာ
က်ေနာ္တို႔ ဆက္ေလွ်ာက္ေနႏိုင္တာပါ အေမ …။
အခုအခါမွာ
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေရာက္
အေမ့သား တေယာက္အေနနဲ႔
“အေမ ေနေကာင္းလား” လို႔
ေျပးေတြ႕ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရတာ
သံုးႏွစ္သံုးလီ ၾကာခဲ့ေပမယ့္
အေမဟာ က်ေနာ္နဲ႔ မေ၀း
က်ေနာ့္ရဲ႕ အေတြး၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ေဘးမွာ
ျမင့္ျမတ္တဲ့ အဘိဓမၼာ
ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေမတၱာတရား
ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြနဲ႔
ထာ၀ရ အနီးကပ္
မတ္မတ္ရပ္ေနဆဲလို႔
ယံုၿမဲယံုၾကည္လ်က္ပါ အေမ …။ ။
(၂၉-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
၉၂ ႏွစ္ျပည့္ လူထုအေမသို႔ အလြမ္းစာ
(ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ)
“အေမ ေနေကာင္းလား” လို႔
ခရီးေရာက္မဆိုက္ က်ေနာ္တို႔ ေျပးေတြ႕ေတာ့
ခပ္ေႏြးေႏြး ရင္ေငြ႕က
က်ေနာ္တို႔ဆီ ျပန္ေျပးလာ
“ငါ့သားတို႔ ဘယ္ရထားနဲ႔ လာၾကလဲကြဲ႕
ထိုင္ၾက … ထိုင္ၾက” တဲ့
ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ ႏႈတ္ဆက္သံ
ၾကည္ေမြ႕တဲ့ အေမ့ အၿပံဳး
က်ေနာ္တို႔ကို ဖံုးလႊမ္း
ခရီးပန္းသမွ်
က်ေနာ္တို႔ လန္းဆန္းခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
“အေမ … ဒီမွာ ဆရာေျမဇာ
ဒီမွာ ဆရာ၀သုန္
ဟိုဘက္ခံုမွာ ကိုေအာင္ေ၀း
ဒီေဘးက ကိုသာခ်ဳိ
ဟိုဘက္က ကိုခ်စ္၀င္းေမာင္” လို႔
ခပ္႐ို႕႐ို႕ က်ေနာ္ မိတ္ဆက္ေတာ့ …
အေမက
“ျမင္တာေပါ့ ငါ့သား
အေမ့သားေတြ အားလံုးကို
အေမ အကုန္လံုး ျမင္တာေပါ့” ဆိုၿပီး
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ့ရဲ႕ပံုရိပ္
ရင္ထဲကို ယိုဖိတ္စီးဆင္း
ေအးျမတဲ့ ျမစ္တစင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
“ငါ့သားေတြ အရက္ သိပ္မေသာက္ၾကနဲ႔ေနာ္”
“အေမတို႔ဘက္ကလူေတြ အသက္ရွည္တာကိုပဲ အေမျမင္ခ်င္တယ္”
“ကိုခ်စ္၀င္းေမာင္တို႔၊ ကိုလြဏ္းေဆြတို႔
မဂၢဇင္းေတြ အေျခအေန ေကာင္းၾကရဲ႕လား
အေမ့စာမူေတြ အခ်ိန္မီရၾကရဲ႕လား
အေမလည္း ေရးျဖစ္တာဆိုလို႔
ကို၀င္းၿငိမ္း၊ ကလ်ာနဲ႔ဆို ဒီေလးအုပ္ပဲ ရွိတာ
ငါ့သားတို႔ အဆင္မေျပရင္
အေမ့ကို စာမူခ မေပးနဲ႔ေနာ္” လို႔
တိုးလ်လ် အသံနဲ႔
စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ စကား
အေမေျပာၾကားေလေတာ့
က်ေနာ့္စိတ္ထဲ
ပီတိေတြနဲ႔ အားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ အေမ …။
ဦးပိန္တံတားေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ေလညင္းက ေျပး၀င္ေဆာင့္ေတာ့
က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ျဖစ္သြား
အဲဒီ အေၾကာင္းတရားထဲမွာ
က်ေနာ္လို အယ္ဒီတာ ငခြၽတ္ငတားေလးကို
အေမက စာမူေတြ ခ်ီးျမႇင့္ၿပီး
အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာဟာ
အဓိက အေၾကာင္းတရားပါ အေမ …။
ႏွင္းျမဴေတြ ေ၀ေနတဲ့
ေတာင္သမန္ နံနက္ခင္းမွာ
အေမ့ေမတၱာေတြက
ႏွင္းျမဴေတြနဲ႔အတူ ႐ြာက်
အယူအဆတူ
ယံုၾကည္ခ်က္တူ
ရည္မွန္းခ်က္တူ
ရင္ဘတ္ခ်င္းတူၾကတဲ့
အေမ့သား အေမ့သမီးေတြအားလံုး
အၿပံဳးကိုယ္စီ ယွက္သန္း
အလြမ္းကိုယ္စီ ေပြ႕ေထြး
အနာဂတ္ေရးအတြက္ တိုင္ပင္
ေတာင္သမန္ တခြင္လံုး
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ရသေတြ ျပည့္ဖံုး
ေပ်ာ္လို႔မဆံုး ျပံဳးလို႔မ၀ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္ အေမ …။
အခုေတာ့
အေမ့သား အေမ့သမီးေတြလည္း
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေအာက္မွာ
တမလြန္ ေရာက္သူေရာက္
ဘ၀တကၠသိုလ္ ေရာက္သူေရာက္
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ေရာက္သူေရာက္
တတိယႏိုင္ငံ ေရာက္သူေရာက္
ကေမာက္ကမ
ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႔
ေျပးလႊား႐ုန္းကန္ေနၾကရေပမယ့္
အေမ့ ေမတၱာထီးရိပ္က
က်ေနာ့္တို႔အေပၚ
ထာ၀ရ အုပ္မိုးေပးထားလို႔
စိတ္ဓာတ္ခြန္အား မေဖာက္မျပန္နဲ႔
ေျဖာင့္မွန္တဲ့ လမ္းေပၚမွာ
က်ေနာ္တို႔ ဆက္ေလွ်ာက္ေနႏိုင္တာပါ အေမ …။
အခုအခါမွာ
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေရာက္
အေမ့သား တေယာက္အေနနဲ႔
“အေမ ေနေကာင္းလား” လို႔
ေျပးေတြ႕ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မရတာ
သံုးႏွစ္သံုးလီ ၾကာခဲ့ေပမယ့္
အေမဟာ က်ေနာ္နဲ႔ မေ၀း
က်ေနာ့္ရဲ႕ အေတြး၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ေဘးမွာ
ျမင့္ျမတ္တဲ့ အဘိဓမၼာ
ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေမတၱာတရား
ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြနဲ႔
ထာ၀ရ အနီးကပ္
မတ္မတ္ရပ္ေနဆဲလို႔
ယံုၿမဲယံုၾကည္လ်က္ပါ အေမ …။ ။
(၂၉-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ေမႊးျမ မေႂကြ ..အိုအေမ
(စိုးေနလင္း)
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးမွာ
အေမ့ေက်းဇူးတရားေတြ ရွိခဲ့တယ္
ျမန္မာ စာေပအေရးအသားမွာ
အေမ့ေက်းဇူးတရားေတြ ရွိခဲ့တယ္
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ စတုတၳမ႑ိဳင္ခိုင္တည္ျမင့္မားေရးမွာ
အေမ့ေက်းဇူးတရားေတြ ရွိခဲ့တယ္
ျမန္မာျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြား
လူတန္းစားတိုက္ပြဲ တရားမွ်တမႈ လူ႔အခြင့္အေရး
ဒီမုိကေရစီေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈေတြမွာ
အေမ့ေက်းဇူးတရားေတြ ရွိခဲ့တယ္
လူထုေဒၚအမာ
(သူဟာ)
သမိုင္းစဥ္လာ ကေလာင္သြား
ျမားသြားလို ခၽြန္ျမစူးရွ
အဓမၼအားလံုးရဲ႕ ရန္သူ
ျပည္သူလူထုရဲ႕ ႏွလံုးသား
အစားထုိးမရႏိုင္တဲ့ အေမ။
အေမဟာ
ေရ ေျမ ေလ မီး
ဓာတ္ႀကီးေလးပါး
႐ုပ္တရားမ်ားမွ လြန္ေျမာက္
ကြယ္ေပ်ာက္မသြားႏိုင္ဘူးေလ။ ။
(အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ အသက္ (၉၂) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ကို ဒီကဗ်ာနဲ႔ ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳပါတယ္)
(၂၉-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
၂၀၀၇ ေအာ့ႏွလံုးကဗ်ာ
(ရဲ၀င့္သူ)
ဒါဟာတကယ့္ကို ျဖစ္ခဲ့တာ
ရယ္ရမလို ငိုရမလိုပါပဲ
“ညီေလးေရ”
မင္းစားခ်င္တယ္ဆိုတဲ့
အင္းယားက ဗူးသီးေက်ာ္ေတာင္
တကယ့္ကို ဒီမိုကေရစီေရးျဖစ္ခဲ့ၿပီ…
ဒင္းတို႔က ငရဲကိုေတာင္
အာဏာသိမ္းလိုက္ၾက
အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္မ်ားလည္း
“အိမ္ျပန္လမ္းေ၀း” လို႔ေအာ္ဆိုရင္း
“ၿမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း” နဲ႔သာ။
ေမာ္ဒန္ခ်စ္ပံုျပင္ေတာ့မဟုတ္
ခ်စ္သူျပန္လာခ်ိန္ကို
ေရဒီယိုမွာ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ခ်စ္သူေတြ
လမ္းမေတြဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႔ရဲ႕
ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ မဲေမွာင္ေနၿပီ။
ဖေရာင္းတိုင္မီးေရာင္ေအာက္
(၂၁) ရာစု ငယ္ရြယ္သူအိမ္မက္မ်ား
ပိုးဖလံေတြလို ဟုိတစ ဒီတစ
လိပ္စာမတပ္ႏိုင္တဲ့စာေတြ
လြမ္းသူေတြအိပ္ယာေအာက္
ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေသေနၾကၿပီ။
အနီဆံုးေသြးေတြဟာ
အေမွာင္ဆံုး တံခါးေတြေနာက္
ရဲရဲေတာက္လို႔သာ
အသက္႐ႈၾကပ္ေနတဲ့ ငါ
ဒီအေမွာင္ဆံုးညကို
အျပင္းဆံုးမီးနဲ႔ ထိုးခြဲပစ္ခ်င္တယ္။ ။
(၂၀-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
Message from U Win Tin
This's the poetic message of U Win Tin, the veteran
journalist-cum-politician given through Mr. Paulo Sergio Pinheiro
to all the human beings in the world.
uwintin
မွတ္ခ်က္။ ႏို၀င္ဘာ (၁၅) ၇က္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္း သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ေသာ
မစၥတာပီညဲ႐ိုးကို သတင္းစာဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္ကေရးေပးလုိက္သည့္ ကဗ်ာျဖစ္သည္။
(၁၉-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အ … ညီလာခံ
(ကမာပုလဲ)
ေခတ္ပ်က္ထဲ
ငါ … အႏုပညာေျမာက္ေအာင္
ဆက္ထံုးေတြ
စံပယ္ပြင့္ေတြလို သီကုံးတုန္းက
ငါ့လက္ထဲ ပါမလာတဲ့
ေရေပၚဆီ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္မႈမ်ား …။
ဘုရားကားတျခား၊ ေမ်ာက္ကားတျခား
မိတ္ေဆြတျခား၊ ရန္သူတျခား
အႏုပညာတျခား၊ ေၾကးစားတျခား
အႏွစ္သာရတျခား၊ မာယာတျခား
မကြဲျပားတဲ့
ငါတို႔ ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္မွာ …။
ဒီေနရာမွာေန
ဒီအစားအစာကိုစား
ဒီေငြေၾကးကိုယူ
ၿပီးေတာ့
ဒီျပ႒ာန္းခ်က္အတိုင္းေျပာ
ၿပီးရင္
မင္းဟာ မဟာအႏုပညာရွင္က၀ိအေက်ာ္ေပါ့ …။
ေအာ္…
ေတြးလိုက္တိုင္း အ႐ိုးနာသည္
မဆီမဆိုင္ေပမယ့္
ငါ့လွ်ာကိုသာ ျဖတ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။ ။
(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖႏွင့္ ဦးပုညအမွတ္တရ)
(၁၃-၁၁-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ဓမၼေအာင္ပြဲ
(စိုးေနလင္း)
ေျမသားကို ဆုပ္ကိုင္
ၿပိဳင္တူႀကိမ္ဆိုလိုက္ၾက …
အဓမၼ၀ါဒ က်ဆံုးေစ
အဓမၼ၀ါဒ က်ဆံုးေစ
အဓမၼ၀ါဒ က်ဆံုးေစ။
ေမတၱာတရားကို ယံုၾကည္စူးနစ္
အမွန္တရားကို ခ်စ္မက္
ဒီမိုကေရစီအတြက္ အသက္ေပးလႉ
သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူ
ၿပိဳင္တူညီညာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾက
အဓမၼ၀ါဒ က်ဆံုးေစ။
ကမၻာမေၾကဘူး
ေရႊ၀ါေရာင္ဓမၼ ေသြးစြန္းခဲ့ရ
ေႂကြက်ႏွလံုးသားတို႔ ရဲျမ
႐ိုင္းမိုက္လိုက္ၾကပေလ …
ေျမငလ်င္ေတာ္လဲ ကြဲအက္
ဖက္စစ္ စစ္အာဏာရွင္တို႔ က်ဆံုးေစ။
ေျမသားကို ဆုပ္ကိုင္
ၿပိဳင္တူတုိင္တည္လိုက္ၾက …
ဗုဒၶ ဓမၼ ဓမၼစက္က
အရက္စက္ဆံုး အာဏာစက္ကို ေအာင္ပြဲခံ
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ။ ။
(ဤကဗ်ာျဖင့္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း အသက္၊ ဘ၀၊ ေသြး၊ ေခၽြး ေပးဆပ္ခဲ့ၾက၊ ေပးဆပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ရဟန္း၊ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူအေပါင္းအား ဦးၫႊတ္ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။)
(၂၄-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
က်က်န္ခဲ့ေသာ ၀ါက်တေၾကာင္း
(ခင္လြန္း)
ဒီလိုခ်ည္းေရႊ႕ေရႊ႕ လာလိုက္တာ
စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့မယ္။
ေသာင္းတိုက္ကၾကားေအာင္
အလံေတြဆန္တက္လာၾက။
ႀကိဳးစကို ဆြဲထားရမလား
သက္ကယ္ေဘာကို ေလမႈတ္ထားရမလား
လူစံုမွ
ဥၾသသံရွည္ဆြဲရမယ္
“ဟလုိ အက္စ္အုိအက္စ္
အက္စ္အိုအက္စ္”
အသက္မွ်င္းမွ်င္း႐ႈကာ
သူလြန္ဆြဲေနတယ္
စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့မယ္။
ေမးခြန္းေတြ …
“တကိုယ္စာေဖာ့ထား႐ံုေလးနဲ႔
ျမဳပ္မသြားေတာ့ဘူးလား”
“ကိုယ့္လူတို႔
ေရေအာက္ျမဳပ္သြားရင္ေတာင္
မာလိန္မႉးဆိုတာ အတူပါသြားရမယ္” တဲ့။
စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့မယ္။
သမိုင္းကိုဖတ္ရင္
စာမက်ေစနဲ႔ကေလးေရ
ဒီပြဲမွာ
၀ါက်တေၾကာင္း လပ္သြားခဲ့။ ။
(၁၉-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္
ေရ႔ႊ၀ါေရာင္ ဥဒါန္း
(သစ္ေကာင္းအိမ္)
သာသနာေတာ္ေတာင္ ေသြးစြန္းခဲ့ရ
ေဟာ့ဒီ ကာလဟက္တက္ႀကီးထဲ
အလြမ္းကိုလည္း တကၽြန္းပို႔ထားရေပါ့
ေမာင့္ဂူစတီနာ
မီးသၿဂိဳဟ္စက္တလံုးလို
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္ကၽြမ္းၾက
ပက္ပက္စက္စက္ ေလာင္ကၽြမ္းၾက
ဒါ ႏွင္းဆီေရာင္အလွတရားလား
စုန္းမအိုရဲ႕ ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံေတြလား
ဒါမွမဟုတ္ ေသြးနံ႔ရတဲ့ ပင္လယ္လား
ငါတို႔ ေရနန္းယာဥ္သာ သေဘၤာကို မေမွ်ာ္နဲ႔
ငါတို႔ ေကာင္းဘိြဳင္ႀကီး ဂၽြန္၀ိန္းကို မေမွ်ာ္နဲ႔
၀ါးလံုးေဆြးကို အလံေထာင္လို႔
မိစၦာက ဟားတုိက္ရယ္ေနရဲ႕
ငါတို႔ ဖိနပ္သာ ငါတို႔ ေသနတ္ျဖစ္တယ္
ေသြးေႂကြးဆိုေတာ့
ေဆြးေႏြးဖို႔ မရွိေတာ့ပါ။ ။
(၁၆-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အေမ…သို႔
(ကမာပုလဲ)
ဘယ္လိုေခတ္ႀကီးလဲ
ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ရင္ထဲထည့္ ၀ွက္တာေတာင္
မလံုၿခံဳႏိုင္တဲ့အျဖစ္။
အေမ့ကို လြမ္းလြန္းလို႔
ကဗ်ာတပုဒ္ေရးၾကည့္တယ္
စာရြက္ေပၚမွာ မွင္ေတြကမျပာဘဲ
သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြသာ နီရဲလို႔။
က်ေနာ္ျပန္အလာကို မေစာင့္ႏိုင္တဲ့အေမ
ဒီေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ
အေမအေႂကြေစာေပမယ့္
မႏွေျမာေတာ့ဘူး။ ။
(၁၂-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ
(ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ)
၈၈-မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းကုန္ၿပီတဲ့
ညက ေရဒီယိုမွာ ေၾကညာသြားတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ၿပီးလိုက္ၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ပခုကၠဴသံဃာႏွစ္ပါးကို ဓာတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ႐ိုက္သတဲ့
ညက ေရဒီယိုမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
သံဃာေတာ္ေတြ ပတၱနိကၠဳဇၥန ကံေဆာင္ေနၾကၿပီတဲ့
ညက ေရဒီယိုမွာ ေျပာသြားတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
သံဃာေတြေနာက္ကို ျပည္သူေတြပါလာၿပီတဲ့
ညက ေရဒီယုိမွာ အသံလႊင့္သြားတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ကို စစ္ေခြးေတြ ပစ္သတ္လိုက္တာ
ညက တီဗီြမွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
စစ္ေခြးေတြ ပစ္သတ္တာ ျပည္သူေတြေသကုန္ၿပီတဲ့
ညက ဘီဘီစီမွာ ေၾကညာသြားတယ္
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ၾကေတာ့မွာလား
တုိက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ညပိုင္း၀င္စီးတာ
သံဃာေတြ ေတာ္ေတာ္အဖမ္းခံရတယ္တဲ့
ညက အာရ္အက္ဖ္ေအမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္
ေၾကကြဲ၀မ္းနည္း႐ံုန႔ဲ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
သံဃာအေလာင္းတေလာင္း
ငါးမိုးရိပ္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေပၚလာသတဲ့
မေန႔က အင္တာနက္မွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္
သံ႐ံုးေတြေရွ႕မွာ ဆႏၵျပ႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ဂမ္ဘာရီ မေန႔က ျပန္သြားၿပီတဲ့
ညက ဗီြအိုေအမွာ ေျပာသြားတယ္
ဆင့္ဟိုဒင္း ေခြးေမ်ာ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
သတင္းေမး သတင္းလႊင့္ရတာလည္း
စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ခ်ည္းပါကြယ္
စုတ္သပ္႐ံုေလာက္နဲ႔ပဲ ေနၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ဆႏၵျပသူေတြကို စစ္ေခြးေတြ ၀ိုင္း႐ိုက္တာ
စီအန္အန္မွာ ၾကည့္လိုက္ရတယ္
စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္႐ံုနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနၾကလဲ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ
ငါတို႔မဲေပးထားတဲ့သူေတြ ဘယ္မွာလဲ
ျပည္သူေတြ ေမးေနၾကၿပီ
အစည္းအေ၀းထုိင္႐ံုေလာက္နဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
စတိတ္မန္႔ထုတ္႐ံုေလာက္နဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
ေရဒီယုိမွာ ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ ၿပီးၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
သံဃာေတြ ျပည္သူေတြ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနတာေတာင္
အာဖရိက ျမင္းက်ားေတြလို
ျမက္စားမပ်က္ၾကပါလားကြာလို႔
အေျပာခံၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ျမန္မာျပည္သားဆိုတာ
ငံု႔ခံတတ္တဲ့ လူစားေတြပါကြာလို႔
သမိုင္းအေရးခံၾကေတာ့မွာလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
ဒီကဗ်ာကို
အံခ်လိုက္ရရင္
ေသေပ်ာ္ၿပီကြာလို႔ ယူဆေနသလား
တိုက္ပြဲက ငါတို႔ကို စိန္ေခၚေနၿပီ။
အားလံုး …
အားလံုး …
ဒီမိုကေရစီကို လိုလားတဲ့
ျမန္မာျပည္သားအားလံုး
ၾကက္ေသ ေသမေနၾကပါနဲ႔
ငါတို႔ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာကို
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ သံဃာေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ
လမ္းမေပၚမွာ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ ျပည္သူေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ
အဖမ္းဆီးခံ သံဃာနဲ႔ျပည္သူေတြက လမ္းျပသြားခဲ့ၿပီ
အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး
တိုက္ပြဲက ငါတို႔အားလံုးကို အႀကီးအက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ
တိုက္ပြဲက ငါတို႔အားလံုးကို အႀကီးအက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ
တိုက္ပြဲက ငါတို႔အားလံုးကို အႀကီးအက်ယ္ စိန္ေခၚေနၿပီ။ ။
(၉-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္း
(နႏၵအိမ္)
လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းေန႔ေတြက
ရင္ဖြင့္ျပလိမ့္မယ္
ရက္လႏွစ္မ်ားစြာ
မ်ဳိသိပ္မႈမ်ားစြာ ...။
လူတေယာက္ရဲ႕သားနဲ႔လူတေယာက္ရဲ႕သမီးဟာ
လေရာင္ဆမ္းထားတဲ့ ညခ်မ္းမွာ
စိမ္းလန္းတဲ့ မနက္ခင္းမွာ
ဒါမွမဟုတ္ ဇိမ္ခံဟိုတယ္ႀကီးေတြမွာ
ရင္တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနခ်ိန္မွာ
လူတေယာက္ရဲ႕သားနဲ႔လူတေယာက္ရဲ႕သမီးဟာ
လူယုတ္ေတြရဲ႕ ညႇင္းပန္းေရးဇာတ္ထုတ္ထဲမွာ
က်ဥ္းေျမာင္းပိတ္ေလ်ာင္ထားတဲ့ အေမွာင္ခန္းထဲမွာ
ဒါမွမဟုတ္ သားသတ္သမားတို႔ရဲ႕ စစ္ေၾကာေရးညေတြမွာ
ရွည္လ်ားခါးသီးလြန္းလွတယ္ ...။
အို ျမန္မာျပည္
ငါ ပ်ံသန္းခဲ့
ခရီးသြားခဲ့
ေတးဆိုခဲ့
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ စကားေျပာခဲ့
အဲဒီမွာ ဆန္နဲ႔ ဓာတ္ေငြ႔ဟာ
လူရဲ႕လက္ထဲက
ဘီးလူးသဘက္ေတြရဲ႕ လုယက္ျခင္းခံရ
ညဟာ မီးမလာ
ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတာ
လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္ဖို႔ မဟုတ္တဲ့
စစ္ဘီလူးမ်ားကို ကူညီမစေနရဲ႕ ...။
ဘာမွဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္မရွိ
အဲဒီတရားဥပေဒဟာ
ေသြးစြန္းတဲ့လူမိုက္ေတြက
ဥာဏ္ပညာရွိသူကို သတ္တဲ့တရားဥပေဒသာျဖစ္တယ္။
ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိ
အဲဒီစီးပြားေရးဟာ
႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ စစ္ဗိုလ္မ်ားအတြက္
ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔ေရနံကိုစိန္တံုးမ်ားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲေပးတဲ့ စီးပြားေရးသာျဖစ္တယ္ ...။
ဘာမွေျပာပိုင္ခြင့့္မရွိ
အဲဒီႏိုင္ငံေရးဟာ
လူတေယာက္က လူမ်ားစြာကိုသတ္တဲ့
ေသြးေတြ စြဲဆိုေနတဲ့လက္နဲ႔
ပါးစပ္ကိုပိတ္
တိတ္တိတ္ေနခိုင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသာျဖစ္တယ္ ...။
လူမ်ားစြာအိမ္ကိုေတာ့ျပန္လာပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္
သန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ
သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္အတြက္
ကမၻာမေၾကဘူးသီခ်င္းကို ေသြးနဲ႔ဆိုခဲ့ရတယ္ ...။
ေဒါင္းပ်ိဳေလးတို႔ေရ
လမ္းေတြကို ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ၾက
ႏွစ္အလီအလီေသနတ္ေျပာင္းေအာက္က
အလွပ်က္သြားတဲ့ အပ်ဳိမေတြအတြက္
ငတ္မြတ္ဆာေလာင္သူူတို႔အတြက္
လွ်ပ္စစ္ႀကိဳးေတြရဲ႕ အတို႔ခံရသူတို႔အတြက္
ယံုၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားတို႔အတြက္
သင္တို႔ေတာင္ပံေတြရဲ႕အရိပ္ေတြနဲ႔
လႊမ္းျခံဳေပးဖို႔ ...။
႐ိုးအီေနတာမဟုတ္တဲ့
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အမွန္တရားဟာ
လွပခမ္းနားေနရဲ႕
ထြက္လာခဲ့
တေယာက္မက်န္ထြက္လာခဲ့
အဲဒီေန႔ရဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္းမွာ
လက္ဖမိုးေတြကိုေျမႇာက္ခ်ီလို႔
သင္တို႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္မ်ားနဲဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ဖို႔ ... ... ...။
(၅-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
တကယ့္ေရႊျဖစ္စို႔
(ရဲ၀င့္သူ)
တို႔သမိုင္း တို႔ေရးမယ့္လမ္းေတြေပၚ
တို႔ေတြ ေျခသံျပင္းျပင္းေလွ်ာက္
ရင္ဘတ္ေတြ လိႈက္ဖိုသြားတဲ့အထိ
သံၿပိဳင္ဆိုၾကဖို႔သီခ်င္းက သမိုင္းရဲ႕
ေဟာ့ဒီ သီခ်င္း `ကမၻာမေၾက´။
လာၾကေဟ့ တို႔ေခတ္ေရာက္လာၿပီ
ေျပးသူေျပး ေတြးသူေတြး
ေငးသူေငး ေရးသူေရး
ကိုယ့္သမိုင္းနဲ႔ကိုယ္
ေဟာဟိုကေရာင္နီကို ရဲရဲေမာ့ၾကည့္
ေျခေထာက္ေတြ အားယူၿပီး
တခ်က္ပဲ ကုန္းထလိုက္
အနာဂတ္ကို တို႔ပိုင္ရမယ္လို႔
အေတာင္ေတြကို လြတ္လပ္လွပဖို႔
ေဟာ့ဟိုေကာင္းကင္ကို အဆံုးအစမဲ့တဲ့
အျပာေရာင္ ခ်ယ္ရေအာင္။
ရွိရွိသမွ် အညစ္အေၾကးအားလံုးကို
ငါတို႔ေခတ္မွာ တို႔လက္နဲ႔ႀကံဳးၿပီး
နာတာရွည္ ငိုေနရွာတဲ့
တို႔ခ်စ္တဲ့ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ ေမွ်ာပစ္ရေအာင္
ေနထြက္နဲ႔ ေန၀င္ေလးမွာတင္
တို႔ၾကမၼာတို႔ ဖန္တီးႏိုင္ေၾကာင္း
ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြ သိေစရမယ္ေလ။
တို႔ေရႊေတြ တကယ္ေရႊျဖစ္ဖို႔
သမိုင္းသစ္တံခါးကို စံုကန္ဖြင့္ၾကစို႔။ ။
(၂၆-၉-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
လြတ္ေျမာက္ရာ ဘ၀
(ၿငိမ္းလူ)
ဒီညေတာ့
သူတုိ႔ပုံရိပ္ေတြပဲ
အထပ္ထပ္အခါခါ
ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လုံးတစုံက
အဖုံးမရွိေတာ့သလုိ…
ၾသဂတ္လမိုးစက္ထဲမွာ
ခႏၶာကိုယ္ကရႊဲနစ္ေပါ့ …။
လူႏွစ္ဆယ္ ဖမ္းလုိက္တာနဲ႔
ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ျဖစ္လာတဲ့
လမ္းမကို
အငမ္းမရနမ္းပစ္လုိက္တယ္။
သူတုိ႔ေတြေသမွ မေသေသးပဲေနာ္
ရဲ၀ံ့လုိက္ပုံမ်ား
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္နား… ကြာသြားတာေတာင္
ခ်စ္သူတုိ႔ရဲ႕… ရဲေဘာ္ေတြ
ကိုယ္ထင္ျပလိုက္ပုံမ်ား
ေမာင္းျပန္ကို ေဒါင္းအလံနဲ႔တုိက္မတဲ့။
ညမွ အေပါင္ဆုိင္ကျပန္ေရြးရတဲ့
ေစာင္ကေလးဘ၀
လြတ္ေျမာက္ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕…
ေရာင္နီကလည္း သန္းလာလုိက္တာ
အိမ္ေရွ႕လမ္းမွာ
မိုးစက္ေတြကိုနမ္းလုိ႔။ ။
(၁၈-၉-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အေမွာင္လႊမ္းတဲ့ စက္တင္ဘာ
(စုိးေနလင္း)
တကယ္ဆို
စက္တင္ဘာကို ငါတကယ္မုန္းခဲ့တယ္။
ေတာင္စြယ္ေနမကြယ္ခင္
ၾကယ္စင္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြလြင့္သြားရဲ႕
အမွ်ေ၀သံေတြေတာင္ အေမွာင္ရိပ္ခ်
မိစၦာညက ဖံုးလႊမ္းသြားခဲ့ၿပီ။
သဲ့သဲ့ပ်ပ်မွ်သာ
ပင္လယ္လိႉင္းပုတ္သံကို ငါ႐ႈ႐ိႈက္ႏိုင္ခဲ့
ျမစ္ရဲ႕ေရစီးမွာ ေဗဒါပင္တို႔ပိတ္ဆီး
ခရီးမတြင္ႏိုင္ေသာကာလ
ျမားကလည္း ေတာင္ပံကိုေဖာက္စူးထားခဲ့ၿပီ။
ခဏေနၾကပါဦး
ၾကယ္ေရာင္မွ လံုးလံုးမေပ်ာက္ေသးဘဲ
(နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္)
လမ္းကိုဆက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါ
ေျခရာေတြကို ျမင္ႏိုင္ေသးသမွ်။
ဆူးၾကမ္းကႏၱာရ
အေ၀းဆံုးခရီးျဖစ္ပေစ
ႏွလံုးသားခုန္လႈပ္ေနေသးသမွ်။ ။
(စက္တင္ဘာ (၁၈) စစ္အာဏာရွင္တို႔ ျပည္သူလူထုကို ကၽြန္ျပဳခဲ့ျခင္း အမွတ္တရ)
(၁၄-၉-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္
ျမန္မာျပည္မွ သင့္ကိုအလုိရွိသည္
(ေအေက ၄၇)
လူေတြက ငါးေတြကိုဖမ္းတုိင္းသာ
ငါးေတြကုန္မယ္ဆိုရင္ ပင္လယ္မွာ
ငါးမရွိႏိုင္ဘူး။
ေတာမီးေတြ ေလာင္တုိင္းသာ
သစ္ပင္ေတြ ေသရမယ္ဆိုရင္
ဒီကမၻာမွာ သစ္ပင္ဘယ္မွာရွိေတာ့မလဲ။
ေလတိုက္တုိင္းသာ သစ္ရြက္ေတြ ေႂကြရမယ္ဆိုရင္
သစ္ပင္မွာသစ္ရြက္ေတြ
ရွိပါ့ေတာ့မလား။
ဆင္းရဲတာကို ကံၾကမၼာလို႔ ႐ိုးမယ္ဖြဲ႔ရင္
အဲဒီကံၾကမၼာဆိုတာႀကီးကိုဖြဲ႔ဖို႔
စာရြက္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးထင္တယ္။
ဒီလိုပါပဲ
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ
စခန္းတခုကို ရန္သူကသိမ္းတုိင္း သိမ္းတုိင္း
ငါတို႔လူေတြ စိတ္ဓာတ္က်လို႔ ႏိုင္ငံျခားသြား၊ ေဘးထြက္ထိုင္ရင္
ငါတို႔နဲ႔အတူ ဒီကမၻာေပၚကလူေတြဟာ
မီးကိုမသံုးတတ္ဘူး
အ၀တ္မ၀တ္တတ္ေတာ့ဘူး
ေနစရာအိမ္ လုပ္တတ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
ေနာက္ၿပီး ကမၻာမွာ
ျမန္မာဆိုတာ ဂ်ဳိနဲ႔လားလို႔ေမးစရာျဖစ္လာမယ္။
အသစ္ကိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့
အေဟာင္းကို စြန္႔ပစ္ရဲတဲ့သတၱိေတာ့ရွိရမယ္။ ။
(၇-၉-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ျပတ္လတ္ေနတဲ့ ကုန္
(ၿငိ္မ္းလူ)
သဘာ၀က လူေတြကိုမလွည့့္စားဘူး
လူေတြက သဘာ၀နဲ႔ လတ္တေလာႀကံဳေတြ႔ေနတာေတြကို
ခုတုံးလုပ္ခဲ့ၾကတာ
ေရႀကီးတာလား
ေလဆင္ႏွာေမာင္းလား
ပ႐ိုပိုဆယ္ေကာင္းေကာင္းျပင္ၾက။
ေခတ္ႀကီးကိုက
စေတာ့ရွယ္ယာဆန္တယ္
ကုန္ေစ်းႏႈန္းက
ေက်ာမြဲေတြပုခုံးကို နာရီမျပတ္
နင္းျဖတ္ေနတာပဲၾကည့္ေပါ့။
ဘန္ကီမြန္းဆိုတာက တမ်ိဳး
ဂန္ဘာရီေျပာတာက တျခား
တုိ႔အမ်ိဳးကို လွည့္စားေနတာမ်ား
အခ်င္းပြားေနလုိက္ပုံက
ညံ့လွတယ္။
အကိ်ဳးစီးပြားက ဇာတ္ရႈတ္ေနတာ
ရွင္းေနတဲ့ကိစၥ
အာဏာရွင္ကိုတုိက္ဖို႔
ပုတီးစိတ္ဖို႔မလုိအပ္ေတာ့တာအမွန္လို႔
သိေနရက္သားနဲ႔…။
လယ္ယာေတြ အသိမ္းခံရတာထက္
ဂန္ဘာရီတေယာက္
ျမန္ျပည္ကိုေရာက္မယ့္ရက္
ေမွ်ာ္သူကေမွ်ာ္
မဲျပာအိုးထဲ က်သြားတဲ့
ေျမေခြးဆိုးေတြက တေမွာင့္
ေရာက္ေလရာအရပ္
ေျခရာခ်င္းထပ္လုိ႔…။
ကန္ျပင္အျဖတ္မွာ
ေရာင္ျပန္ဟပ္တာကိုေပ်ာ္လုိ႔…။
လူေတြကိုက
ဂိုက္က် ဆုိက္က်န႔ဲပါ…။
ႏႈိက္သမွ် ပါလာတဲ့အထဲ
ႏုိင္ငံေရးက မြဲေတပါ့…။
ဒီၾကားထဲ
တ႐ုတ္ျပည္ကို မေ၀ဖန္ရသလားလုိ႔
ဒိုနာမ်ားက ဆူလုိဆူ….။
ဒါနဲ႔ပဲ
လြတ္လပ္တဲ့ မီဒီယာအစြဲတဲ့…။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ
လူထုကိုေပးစရာမရွိေတာ့ဘဲ
သူ႔တို႔သုံးစြဲတာနဲ႔
မြဲ………။
ျပတ္လတ္သြားတဲ့
ကုန္စည္ထဲမွာ…….။ ။
(၃-၉-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
သိုက္စာ
(သစ္ေကာင္းအိမ္)
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကလည္း
ၿပီးခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ပဲ။
ေႁမြေပြးပဲ ခါးပိုက္ပိုက္မိသလို
မာဖီးယားဂိုဏ္းထဲ လိုက္မိသလို
အမိ၀မ္းကၽြတ္ခဲ့ၾကပံုက …
သန္းေခါင္လြန္ခဲ့ၿပီ
က်ီးၿပိဳညမ်ား မဆံုးေသးပါ
ေခြးအူသံေတြ ထပ္ၾကားေနျပန္ရ …
ကိုယ္တည္မိတဲ့ဘုရားပ်က္ေအာက္
ဥစၥာသိုက္၊
ကိုယ္ျပန္ေစာင့္ေနရ
ငါကိုယ္တုိင္လည္း အစိမ္းသရဲတေယာက္ပဲ။
ေအာ္သံမ်ား …
ေသြးပ်က္ဖြယ္
တမလြန္ေတြျခားခဲ့
ေအာ္သံမ်ား …
ေအာ္သံမ်ား …
ရတနာေျမပံုအၫႊန္းက
ပင္လယ္ဓားျပသေဘၤာနဲ႔
ေအာ္သံမ်ား …
ေအာ္သံမ်ား …
ရင္ေခါင္းနက္နက္ထဲ
ငရဲအဆက္ဆက္
ေအာ္သံမ်ား …
အရက္ပုလင္းခြံလြတ္တလံုးနဲ႔
ထည့္၊…
ဒီရာစုထဲေမ်ာခဲ့။ ။
(၃၀-၈-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
မွတ္ေက်ာက္ရာသီ
(ကမာပုလဲ)
ဘ၀မွာ
ပြဲၾကည့္သူမရွိ။
(ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္)
ကိုယ္ပိုင္ႏွင္းေတြ အေၾကာင္းကို
တူတူတန္တန္ ေျပာခ်င္လြန္းလို႔
ဥေရာပသြား ေတာလားကို
ဧည့္သြားဧည့္လာ
သူစိမ္း၀တ္စံု ငွားၿပီးေရးတယ္
ေခါင္းထဲမွာ
ဂ်ပန္ခ်ယ္ရီေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ကုန္ပါေရာ။
တေရြ႕ေရြ႕ ပဲ့ပဲ့က်ေနတဲ့ ကမ္းေပၚမွာ
အဓမၼနဲ႔ အေပးအယူ ဧကစာက်င့္
ဘ၀ကို မ႐ိုးသားမႈနဲ႔ ရြက္လႊင့္ရင္း
တိုက္ပြဲ၀င္ စီးဆင္းေနတဲ့ျမစ္ကို
၀န္တိုပ်က္ရယ္ျပဳလို႔။
ရာဇ၀င္သမိုင္းရဲ႕
အနာဂတ္ဆီသြား
သမိုင္းေခတ္ ရထားကို
ဘယ္အရာကမွ တားလို႔မရဘူး
မလိုက္ရဲ မလိုက္ခ်င္လို႔
ခ်န္ရစ္တဲ့ ခရီးသည္ေတြဆိုတာ
ေစာင့္ၾကည့္ဘူတာ႐ံု အတြက္ေတာ့
အမိႈက္ပဲ။
နည္းနည္းေလးမွ
တိမ္းလို႔ယိမ္းလို႔ မရတဲ့အျဖစ္
ဆိုကေရးတီးရဲ႕ သစၥာလမ္းဟာ
ေတြေ၀အညံ့ခံခ်င္သူေတြအတြက္ေတာ့
က်ယ္ေနလ်က္နဲ႔က်ဥ္းသြားတယ္ ့ ့ ့ ့။ ။
(၂၄-၈-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အစိမ္းေသည… အမွတ္တရ
(ခ်ဳိစိမ့္)
စိမ္းျမ…သစ္ရြက္တုိ႔
ေႂကြေနဆဲ…
၀ုန္းကနဲ… ဒီ ဂီတလႈိင္းအႂကြ
ခုန္ႏႈန္း တလိမ့္လိမ့္ ထ
ေဟာဒီ ႏွလုံးအိမ္ေတြ ပြက္ထခဲ့ၾကေပါ့…..။
မဟူရာ ေႁမြတေကာင္ေပၚက
လက္သီးဆုပ္မ်ား…
႐ုိးမ မိုးမခ မုိး ေႏြ ေဆာင္း အခ်စ္သည္းခဲ့မႈမ်ား…
ေတာင္ယာစိမ္းေလးနံေဘး
ငါတို႔ ေပးခဲ့ၾကတယ္
ေက်ာ ရင္ ၀မ္း ခႏၶာ
အဲဒီ အရင္းေတြဟာ
ေသခ်ာတယ္
ေတာင္ကုန္း ကမ္းပါးနဲ႔ ေျမျပန္႔ေတြမွာ
ရိကၡာ ရွာမယ္
ေတာ္လွန္ ကဗ်ာ တပုဒ္အတြက္
အမုိးေရ
ေရ တခြက္အတြက္
ငါ့မွာ
ေသြးတစက္ ရွိတယ္ တဲ့…..။
ေဟာဒီ့
ရဲေဘာ္ေတြ ဆီမွာ
ေရ မပါခဲ့ ရွာၾကဘူး
အမုိးေရ
သူတုိ႔ လက္ထဲမွာ
ျပာ ၈၈ ျပာ
အ႐ုိးျပာ
သူတို႔ ရင္ထဲမွာ
အျပာ
ေရ တခြက္ေလာက္ ေပးပါ အမုိးရာ…..။ ။
(၇-၈-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
၅၀ သံခိပ္
(ခင္လြန္း)
ေနာက္ခံကာလ
ေရာင္စံုမီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရေတးသံမ်ား
ဇာတိ
လူသိနည္း ေရတို႔ခဲတတ္ရာ
အေရွ႕ေျမာက္ ေတာင္တန္းတေနရာ
ဆယ္စုႏွစ္မ်ား
၁၀ ႏွစ္သား
မ်က္လံုးေပေမွး
ဖေ၀းေကာင္ေလးတေယာက္
ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ဆန္းက်ယ္စြာႀကိတ္၀ါးစိန္ေခၚသံမ်ား
ရထားေစ်းသည္
၂၀ …
႐ုပ္၀ါဒဖတ္စာ
ဥပေစၦဒက ခ်စ္သူစ်ာပန
ငယ္သူ႔အလြမ္း
အေမ့ဆိပ္ကမ္းမွ ပထမဆံုးရြက္လႊင့္
ဂ်ံဳခင္းထဲမွာ လိုက္ဖမ္းသူ
(Catcher in the Rye)
ဟိုလ္ဒင္ေကာ့ပါးဖီးရဲ႕လိပ္ျပာ
ရသစာေပတပ္မက္မႈ
၃၀ လူထုဆင္ဖိုနီ
ေႏြဦးႀကိဳဂီတ ဟိန္းထေခၚသံ
ေတာမ်ား ေတာင္မ်ား
(ဆရာၾကည္ေအာင္ေျပာတဲ့)
က်ားဆိုးေပါရာ
မွ်စ္ခ်ဳိးထြက္ခဲ့သူ
၄၀
အခ်ဳိ႕ေသာ ေတာင္တန္းေတာင္ထြဋ္မ်ားသည္
ပင္လယ္သမုဒၵရာတို႔ေအာက္
ငုပ္လွ်ိဳးပုန္းေအာင္းေနခဲ့ၾကရာ၏
၅၀
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ၀ါက်တေၾကာင္း
စာလံုးေပါင္းသင္ သဒၵါသင္ဆဲ စာျပင္ဆဲ။ ။
(၃၀-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ပန္းေႂကြနဲ႔ေျမျပင္
(စိုးေနလင္း)
(ေျဖာင့္မတ္သူ၏ အလင္းသည္ ရႊင္လန္း၏။
မတရားေသာသူ၏ မီးခြက္မူကား ေသရလိမ့္မည္။
သုတၱံက်မ္း- ၁၃း၉)
အလွပဆံုးပြင့္လြ
ေမႊးျမေတာ့မယ့္ ပန္းခင္းကိုမွ
ေႁခြခ်နင္းေျခပစ္ရက္ပေလ။
ဘယ္သူေျဖဆည္ႏိုင္မွာလဲ
က်ားကုတ္က်ားခဲ ဇြဲမာန္ၿမဲခဲ့သူတို႔ရင္ဘတ္ထဲ
က်ည္စႀကဲပစ္
ျမစ္ေရၾကည္ျမကို ေႏွာက္ပစ္ခဲ့ၾကၿပီ။
ေနျခည္ျဖာလည္းမေႏြး
တစစ ေအးခဲက်ဳံလွီလာခဲ့ၾက
အေမွာင္ညၿပီး… အေမွာင္ည… အေမွာင္ည
ညဥ့္ကနက္ဆဲ မိုးမလင္းႏိုင္
(စကတည္းက)
မခိုင္ခဲ့တဲ့ ေပါင္းကူးတံတားနဲ႔နဲ႔ေပၚမွာ
အနာဂတ္တို႔ မံႈ၀ါးဆဲ
သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။
ပ်ံသန္းရင္း ျမားစူးလြင့္ေႂကြ
ေျမခသူရဲေကာင္းတု႔ိ သခၤ်ဳိင္းရာကိုေတာင္မွ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဦးၫႊတ္ခြင့္မရ
အဲသည္အမိုက္မည္းဆံုးညကို
လင္းအ႐ုဏ္ဦး ဆြတ္ခူးမေပးႏိုင္ခင္
ေျမျပင္ေပၚမွာ ရွင္သန္ေနခ်င္ေသးတယ္။ ။
(ဤကဗ်ာျဖင့္ ၁၉-၇-၁၉၄၇ ေန႔က က်ဆံုးသြားခဲ့ၾကေသာ
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳပါသည္)
(၁၈-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
လိပ္တေကာင္ရဲ႕ အိပ္ရာထအေတြး
(ေမာင္ႀကီးျပည္စိုး)
ထုံးစံအတိုင္းမနက္လို
ေယာင္ခ်ာခ်ာ
တကယ္လုပ္ရမွာကအမ်ားႀကီး
ခ်ိန္းထားတဲ့လူေတြရွိ
စကားတခြန္းေျပာရမယ္
ေမးခြန္းတခုေမးရမယ္
ဟင့္အင္း သို႔မဟုတ္
အင္း လုပ္ရလိမ့္မယ္
မသိသလိုေနလိုက္ရမယ့္
နည္းဗ်ဴဟာျဖစ္ျဖစ္သံုးရမယ္
ကိုယ့္စိတ္ကို မျမင္ေစရဘူး။
လူဟာ
ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္စဥ္းစားကာ ႏိုးလာတာျဖစ္တယ္
မဟုတ္မွလြဲေရာ
ဒါ ငါမွမဟုတ္ပါဘူးလို႔
တန္းညိႇမိေသး
ေနာက္တႀကိမ္လူျဖစ္ဖို႔ဆိုတာက
ပိုၿပီး ဒုလႅဘဆန္သြားတယ္လို႔ေတြး။
ကိုယ့္ဖို႔ခ်န္ထားၿပီးမွေ၀ပါ
ကိုယ့္ဖို႔ပါ ထည့္ေ၀ပါ
အညီအမွ်လို႔ထင္စားခံလိုက္ရခ်ိန္မွာ ဣေႁႏၵမပ်က္ေနပါ
လူဟာအထင္တလုံးနဲ႔ေနရဖို႔ထက္
အထင္ႀကီးခံလိုက္ရတာ ပိုေကာင္းတယ္
မ်က္ႏွာမသစ္ခင္အထိ။
ပုထုဇေနာ ဥမၼတေကာတဲ့
လိပ္တေကာင္က
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာမသစ္ဘူးေလ။ ။
(၁၃-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ခြပ္ေဒါင္းေသြးႏွင့္ လင္းပြင့္ေကာင္းကင္
(စိုးေနလင္း)
ဖက္ဆစ္ စစ္အာဏာရွင္က
လက္ညိႇဳးတေကြး လက္အားတဖိနဲ႔
ခြပ္ေဒါင္းတို႔ေသြး နီေစြးပြက္ပြက္
အဓိပတိလမ္းနဲ႔ ျမက္ခင္းစြန္းကြက္
အမ်ဳိးသားက်က္သေရေဆာင္သမဂၢႀကီးၿပိဳပ်က္
ရက္စက္႐ိုင္းမိုက္လုိက္ပေလ…။
ကမၻာေက်လည္း ဥဒါန္းမေက်
မ်ဳိးဆက္သစ္ ခြပ္ေဒါင္းတို႔
ေကာင္းကင္သစ္ကို ခ်စ္မက္
ဖက္ဆစ္သံခြာေအာက္က ႐ုန္းထြက္
ေသြးတစက္တည္းက်န္လည္း အလံစြဲဖက္
ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္မည္ေလ…။ ။
(ဤကဗ်ာျဖင့္ (၇၊ ၇၊ ၆၂) ေန႔မွစ၍ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲအဆက္ဆက္ အသက္၊ ဘ၀၊ ေသြးေခၽြး ေပးဆပ္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားသူရဲေကာင္းအေပါင္းတို႔အား ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳပါသည္။)
(၆-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
သားေခ်ာ့ေတး
(သစ္ေကာင္းအိမ္)
ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…
မင္းသင္ရတဲ့ ပထ၀ီ၀င္ထဲ
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕
ေျမပံုခ်ပ္ကိုျဖန္႔ခင္း
ႏွစ္ေျခာက္္ဆယ္စစ္တလင္းကိုေတြ႔လိမ့္မယ္
ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…
မင္းသင္ရတဲ့သမိုင္းကေတာ့
ကမၺည္းမတင္ရေသးတဲ့
သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ေသြးသမိုင္းနဲ႔
႐ိုင္းစိုင္းေနလိမ့္မယ္
ကိုယ့္ကေလာင္ကို
ခ်ဳိးျဖဴငွက္အေတာင္လုပ္လို႔
ပ်ံသန္းလုိက္စမ္းပါ ငါ့သား…
မင္းသင္ရမယ့္ကမၻာ့ေျမပံုမွာ
သံလြင္ခက္ေပၚဓားစိုက္
ကမၻာေက်ာ္လူမိုက္တို႔
မိုက္ေၾကးခြဲၾက
ကမၻာ့တိုက္ႀကီး (၇) တိုက္ဟာ (ကမၻာ့တိုက္ႀကီး (၇) တိုက္ဟာ)
ေမွာင္မိုက္ေနလိမ့္မယ္
ပ်ံသန္းလိုက္စမ္းပါ ငါ့သား…။ ။
(၃-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္
ေတာနက္တဲ့ၿမိဳ႕
(ကိုလတ္)
တနဂၤေႏြဆို
မ်က္ကြင္းညိဳညိဳ ပိုးဟပ္ျဖဴမ်ား
ေစ်းထဲမွာ တိုးႀကိတ္ေရြ႕လ်ား။
“တမ်ဳိး ငါးဘတ္
ငါးမ်ဳိး ႏွစ္ဆယ္
ေ႐ြးမယ္ ၀ယ္မယ္
ခ်က္မယ္ ျပဳတ္မယ္
ေခၽြတာစားရင္
တပတ္စာေတာ့ ဖူလံုတယ္” တဲ့။
အေဖအေမအတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခ
ေမာင္ညီမေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းလခ
အကိုအမေတြအတြက္ ၀တ္ေကာင္းစားလွ
ဘတ္နဲ႔က်ပ္ေတြ လဲလွယ္ၾက။
ေရၾကည္ရာလား
ျမက္ႏုရာလား မစဥ္းစားအား
လက္မွတ္ပါလား
ေရႊေခါင္းေတြ ပတ္ေနလား
ဒါကိုပဲ သူတို႔စဥ္းစား
သိမ္ငယ္ညိႇဳးခ်ဳံး မ်က္ႏွာမ်ား
က်ီးလန္႔စာစား အၾကည့္မ်ား။
အေျခအေနေပးရင္
ဘန္ေကာက္အထိ ေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္
ကံမေကာင္းရင္
ႏွစ္ထပ္အခ်ဳပ္ ေရာက္သူေရာက္
မိုးေမွာင္က်ၿပီဆိုရင္ေတာ့
အရွက္နဲ႔သိကၡာ ေမွာက္သူေမွာက္
အသက္နဲ႔လိပ္ျပာ ေပ်ာက္သူေပ်ာက္။
“က်ေနာ့္ မိန္းမ
ဟုိတည အလုပ္ကအျပန္
လမ္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ဆံုးပါးသြားလို႔
ရက္လည္ ဆြမ္းသြတ္
လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ေပးပါ”
အက်ဳိးအေၾကာင္း မေမးသာ
မ်က္ရည္မဲ့မဲ့ ဖိတ္ၾကားစာ။
တေယာက္ကို တေယာက္
(တကယ့္ကို)
မ႐ႈႏိုင္ မကယ္ႏိုင္
ပုရြက္ဆိတ္ေတြလို
လက္တဖ်စ္စာ ဘ၀ေတြ။ ။
(၂၆-၆-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
မိႈက်င္းလမ္း
ခင္လြန္း
ဒီအသိုက္နဲ႔
သူ႔ေတာင္ပံေတြ မဆန္႔ေတာ့ဘူး
အခ်က္ျပမီးအရ
ဘီးခ်လိုက္ရမွာလည္း
ေျပးလမ္းက တိုေတာင္းလြန္းေန…
ေျခမန္းကြင္းကို ထိုးျဖဳတ္
ေလာကထဲခုန္ခ်လိုက္ဖို႔ဆိုေတာ့လည္း
ခမ်ာ့မွာ
ပ်ံသန္းျခင္းအတတ္ေတာင္ေမ့လို႔။
ေလဥ ဥထားတဲ့ေန႔ေတြကို
ကိုယ္ေငြ႔ေလး ေပးေနရသူမွာ
သူ႔အတိတ္သူ တသသ
စားၿမံဳ႕ျပန္ၾကည့္ရတာနဲ႔
ေလခ်ဥ္တက္ၾကည့္ရတာနဲ႔
တေန႔တေန႔
ျပန္ျပန္ပြတ္သပ္ေနခဲ့ရ။
မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္လာမွာလဲ
မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္လာမွာလဲ
မနက္ျဖန္ ……..
သူကေတာ့
မေန႔ကေတြ႔တဲ့မိႈက်င္းရွိရာ
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ ထြက္ခဲ့ၿပီ။ ။
(၁၉-၆-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
NI – 063328/C
(ပုရစ္)
ဒုကၡရြာထဲ
ဆူးေတြက ဖူးလိုဖူး
ဖ႐ံုပင္ ပဲပင္
အၫြန္႔ျဖတ္ၾက
ဘူးသီးႏုႏု
အေမႊးသတ္ခံရ
ညေနေအးတခ်ဳိ ႔
အေႂကြးမွတ္ျပန္ရ
ေၾသာ္…
ဘာသာစကားတခ်ဳိ႕ေတာင္
အေတာ္တတ္လာရ။
ဒုကၡရြာထဲ
အယ္လ္ဇိုင္းမားကို
ခုတံုးလုပ္ၾက
မီးေညာင့္႐ိုးငုတ္တိုကို
ဖုထံုး ထံုးၾက
သိကၡာအတြက္
ရိကၡာနဲ႔
ကုထံုးလုပ္ရ။
ဒုကၡရြာထဲ
ဒုကၡသည္ကို
ဒုကၡညစ္ၾက
ဒီလိုနဲ႔
အလုပ္ျဖစ္ၾက
ဘုရားစာအုပ္
ေခါင္းအံုးလုပ္ၾက
တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့
ေပါင္မုန္႔မရွိလို႔တဲ့
ကိတ္မုန္႔စားရ။
ဒုကၡရြာထဲ
ေဗၚလံတီယာတခ်ဳိ႕ရဲ ႔
အိတ္ကပ္ထဲက ကြန္းပတ္စ္
ပ႐ိုပိုဇယ္က ေျမာက္အရပ္တဲ့
တခါတခါ
ငါ- UN နံပါတ္ေနာက္မွာ
မ်ဥ္းေစာင္းစီသာ
ကပ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ။
မ်ဥ္းေစာင္းစီ - /C= ေထာင္နံပါတ္ေနာက္ဆက္တြဲေထာင္က်သေကၤတ
(၁၃-၆-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
မီးျခစ္တဆံ
ေမာင္ေသာ္က
အႏွစ္ ၂၀ ဆိုပါလားေဟ့…။
အျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္
ကိုယ့္ကုိယ္ကို တပ္မက္စိတ္ရွိသူမ်ားက
ေၾကာင္သူေတာ္ ေသာကနဲ႔ေလ…။
အႏွစ္ ၂၀ ဆိုပါလားေဟ့…။
ေကာက္က်စ္ေသာ
အျမင္တိုေသာ
ကိုယ္က်ဳိးငဲ့ ရန္လိုစိတ္နဲ႔
လူလားေျမာက္လာတဲ့
အာဏာပါးကြက္သားတို႔က
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားျခင္းငွာ
မတတ္စြမ္းႏိုင္တဲ့
ေကာက္႐ိုးမွ်င္ ဥပေဒနဲ႔ေလ…။
အႏွစ္ ၂၀ ဆိုပါလားေဟ့…။
အေကာင္းအဆိုးအေပၚမွာ
ရွက္ဖြယ္လိလိ ဥပကၡာျပဳႏိုင္သူမ်ားက
ယုတ္ညံ့သိမ္ဖ်င္းမႈနဲ႔
မသန္႔စင္ေသာအရာ မွန္သမွ်ရဲ႕
မုသားပုဒ္မနဲ႔ေလ…။
အႏွစ္ ၂၀ ဆိုပါလားေဟ့…။
႐ုပ္မွာအာဏာနဲ႔ က်ည္ဆန္
နာမ္မွာဖက္ဆစ္
မေအာင္ျမင္တဲ့ သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕
အာဃာတထက္ အဆိပ္အေတာက္ျပင္းတဲ့
ခံု႐ံုးအမိန္႔နဲ႔ေလ…။
မီးပြားကေလးက ေနၿပီး
မီးေတာက္ႀကီး ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
ကမၻာေျမေပၚမွာရွိတဲ့
အညစ္အေၾကးဟူသမွ်နဲ႔
လူေလလူလြင့္ ဂ်ပိုးေတေလေတြကို
ေလာင္စားသြားလိမ့္မယ္(ေဂၚကီ)
ေမာင္ေသာ္ကရဲ႕ မီးျခစ္တဆံဟာ
ေနာင္…အႏွစ္ ၂၀ ၾကာေသာအခါမွာ
ေလာင္စာမ်ားရဲ႕ ျပာနဲ႔ထုဆစ္
သမိုင္း၀င္ေက်ာက္တိုင္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ။
(အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္တြင္းတြင္ ေရးစပ္သည္)
ေနညိဳခ်ိန္ ညေနခင္းမ်ားအေၾကာင္း
နႏၵအိမ္
အလြမ္းကိုသီကံုးမယ္
လြမ္းတယ္…
တမ္းတမ္းတတ လြမ္းတယ္။
ဒါမွမဟုတ္
ေထာင္စုႏွစ္အကူးမွာ
ႏ်ဴးကလီးယားထိပ္ဖူးနဲ႔
ဟိုႏိုင္ငံ ဒီကူး
ဒီႏိုင္ငံ ဟိုကူး
ႏိုင္ငံေရးစိတ္ကူးမ်ားနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
ေတာ္လ္စတြဳိင္းရဲ႕ စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို
ဘာေၾကာင့္ေတးသီေနမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
အေတြးအေခၚအရ အျငင္းပြားၾက
မူ၀ါဒအရ တိုက္ခိုက္ၾက
လူထုကို သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ဦးေဆာင္ၾက
အေျပာင္းအလဲမ်ားၾက
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
အာသာငမ္းငမ္း ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္၀တၳဳမ်ားလို
ဘာေၾကာင့္ အတၱတႀကီးေရးဖြဲ႔ေနရမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
ရာသီစာ ဦးေႏွာက္မ်ားနဲ႔
အခ်ိန္အခါအလိုက္ဟစ္ေႂကြး
သူ႔အေရးလည္း ကိုယ့္အေရး
ကိုယ့္အေရးလည္း သူ႔အေရး
ခပ္ေရးေရးအေတြးမ်ားနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
ေရွာင္တခင္သီအိုရီလို
ဗီဒိုအာဏာကို
ဘာေၾကာင့္အခါခါ သံုးေနရမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
အေေရးတႀကီးဘ၀အတြက္
ဆရာကတပည့္ေမြး
တပည့္ကဆရာေမြး
ကိုယ္လိုရာဆြဲေတြးၾကတဲ့
ဗ်ဴ႐ိုကရက္လက္သစ္ထဲ
အၾကမ္းထည္ ပဋိပကၡမ်ားနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
အေရးေပၚကာလရဲ႕တင္ႀကိဳဇာတ္ၫႊန္းလို
ဘာေၾကာင့္ ျပသခြင့္ေပးေနရမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
ဟိုအေၾကာင္း ဒီေျပာ
ဒီအေၾကာင္း ဟိုေျပာ
ဟိုဒီဟိုေျပာ
အမနာပေျပာလံုးမ်ားနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ ညေနခင္းမွာ
ျမသန္းတင့္ရဲ႕မာယာဘံုလို
ဘာေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာဓါးထိုးေနရမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
ပစၥကၡပ်က္လံုးမ်ားနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
မင္းလူရဲ႕ ယမကာလုလင္လို
ဘာေၾကာင့္စားသံုးေနရမွာလဲ။
ဒါမွမဟုတ္
….. ….. ။
ဒါမွမဟုတ္
…..။
အလြမ္းကိုသီကုံးမယ္
လြမ္းတယ္…
အဖိႏွိပ္ခံ လူထုႀကီးကိုလြမ္းတယ္
အေမအိုကို လြမ္းတယ္
ညီမေလးကို လြမ္းတယ္
ခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္
သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းတယ္
ငါတို႔အားလံုး
ေနညိဳခ်ိန္ညေနခင္းမွာ
ရင္ထဲက အနာေတြကိုထုဆစ္ၿပီး
တမ္းတမ္းတတကို လြမ္းတယ္။
(အမွတ္မထင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ရေသာ
ညေနခင္းမ်ားအား ပံုေဖာ္ေရးဖြဲ႔သည္။)
(၇-၆-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
၁ / ၂၇ / ၃၀ .. ေမလ
ကမာပုလဲ
ခုႏွစ္စင္အလြမ္းေတြလည္း
စခန္းသိမ္းခြင့္ မႀကံဳေသးဘူး။
ခ်စ္သူစစ္စစ္ေတြနဲ႔
မွတ္မထင္ ဆံုၾကတဲ့အခါ
သူစိမ္းဆံဆံ ေနၾကရ
ဒါလည္း
ဒုိ႔ေခတ္ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ပဲေလ။
ဘ၀ကုိ တန္ဖုိးရွိစြာဖြဲ႔ႏြဲ႕ဖုိ႔
ယံုၾကည္ခံယူခ်က္ေတြသာ
ငါတုိ႔ရဲ႕ တဘ၀စာ အိပ္မက္
ခ်စ္လ်က္နဲ႔ ဆြံ႕အသင့္ေသာ အမူအရာမ်ား
ဒါအေရးႀကီးတဲ့ ဘာသာစကားပဲ။
ပါရီက်ဆံုးခန္းမွာ
ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္ရဲ႕ အေမ
ဘယ္ေတာ့မွ မေသ။ ။
(၂၅-၅-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
`လာလိုက္ သြားလိုက္´
ပုရစ္
အသက္ေတြက
ငယ္ငယ္လာလိုက္
ႀကီးႀကီးသြားလိုက္
ဆံပင္ေတြက
တိုတိုသြားလိုက္
ရွည္ရွည္လာလိုက္
ျဖဴျဖဴလာလိုက္
မည္းမည္းသြားလိုက္။
ျမက္ခင္းေတြက
စိမ္းစိမ္းလာလိုက္
ေရာ္ေရာ္သြားလိုက္
ေတာင္ေတြက
ေပၚေပၚလာလိုက္
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလိုက္။
ဘာထူးလဲ
ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးလည္း
ဒီလိုပါပဲ
ပုလင္းခြံေတြ ပံုပံုလာတယ္
အခ်ဳိရည္ေတြသာ
ကုန္ကုန္သြားတယ္။ ။
(၁၅-၅-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
လူဘြန္ဆိုင္း
တင္မိုးၿမိဳင္
ဘြန္ဆိုင္းဥယ်ာဥ္ထဲ
ငါေရာက္သြားခဲ့။
အသက္ ၄၀၊ ၅၀
အရြယ္မ်ဳိးစံု၊ အပင္မ်ဳိးစံု
ဘြန္ဆိုင္းပင္မ်ား
သက္ႀကီးပင္ပု
ဘြန္ဆိုင္းပင္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း
ငါကိုယ္တိုင္ဘြန္ဆိုင္းပင္ျဖစ္သြား။
ဘြန္ဆိုင္းဆိုတာ
အခက္အလက္မႀကီးထြားေရး
ကိုင္းကိုျဖတ္ေတာက္
ႀကီးထြားမႈကို ႀကဳိးသိုင္း
အသက္ရွင္႐ံုေလး
ေရကိုအကန္႔အသတ္နဲ႔ေပး။
ငါတို႔ဘ၀ေတြ
အသက္မေသ႐ံု
ႀကံဳလွီႀကီးရင့္
ဘြန္ဆိုင္းပင္ေတြပဲမဟုတ္လား။ ။
ဘြန္ဆိုင္း (Bonsai)- အိုးငယ္ႏွင့္(အလွ)စိုက္သည့္သက္ႀကီးပင္ပု။
(၁၁-၅-၀၇)
ေခာတ္ၿပိဳင္...မွ
တေစၧေခၚသံ
ႏွင္းခါးမိုး
၁။
ရဲရဲေတာက္ၾကတုန္းကေတာ့
တၿခိမ္းၿခိမ္းနဲ႔၊
ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်ေတာ့လည္း
ၾကဴၾကဴကိုပါလို႔။
ေတာ္ပါေတာ့
နိဗာနေတးေတြ
သံေ၀ဂလကၤာေတြ
တကိုယ္ေတာ္ထြက္ေျပးေရးကဗ်ာေတြ
ထြက္ေပါက္မဲ့အဘိဓမၼာေတြ။
၂။
လမ္းဆံုးၿပီထင္ရင္လည္း
တိုက္ေပၚကခုန္ခ်လိုက္ၾက
ေရထဲဆင္းေသၾက၊
စိတ္က်ေရာဂါကိုေတာ့
ေနာက္ဆံုးေပၚဖက္ရွင္လိုလို
ပြဲေနပြဲထိုင္မလုပ္ၾကနဲ႔။
၃။
လူသာလဲတယ္
လက္ကအလံကမလဲဘူး၊
အထကေက်ာင္းသူေလး
ညညတံခါးလာလာေခါက္တယ္။ ။
(၈-၅-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အိပ္ပ်က္ညမ်ား
စိုးေနလင္း
အားလံုးေနမေကာင္းၾကဘူး
ဆူးဘယ္ေလာက္ နက္နက္စူးခဲ့ၾကၿပီလဲ
ေၾကကြဲၿပီးရင္းေၾကကြဲ
လဲေနသူ ထူမေပးႏုိင္ၾကေတာ့။
အေပ်ာ့ညံ့ဆံုး လႈိင္းလံုးတလံုးအတြက္ေတာင္
ေဖာင္ကုိမဖ်က္ရဲခဲ့ၾက
ေန႔ေရာညပါ က်ဆံုးသြားခဲ့ရၿပီ။
ဒါကုိ … ဒ႑ာရီတပုဒ္အျဖစ္
ႏွစ္ျမႇဳပ္ပစ္လိုက္ၾကေတာ့မွာလား
ပစ္လႊတ္ခဲ့တဲ့ ျမားအစင္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
ဘ၀ကုိ ေလာင္စာထုိးပစ္ခဲ့ၾကရ။
တကယ္ေတာ့
ပါးနပ္လိမၼာတယ္ဆုိၿပီး
စည္း႐ိုးေပၚလဲေလ်ာင္း
ရာသီေကာင္းကုိေစာင့္စား
နဖားႀကိဳးမွာ မာနတက္ေနသူေတြေၾကာင့္သာ။
ဒါနဲ႔ပဲ
အိပ္မရခဲ့တာ
အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ေပါ့။ ။
(၁-၅-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အခ်ဥ္ေဖာက္ထားတဲ့ကဗ်ာ
ရဲ၀င့္သူ
“ဒါတကယ့္ ျပႆနာ”
ငါမေမြးတဲ့ ငါ့ကုိယ္ငါ
ဘယ္မွာထားရမွန္းမသိ
ငါမပုိင္တဲ့ မနက္ျဖန္ကုိ
ဘယ္လုိႀကိဳရမွန္းမသိ
ငါထိန္းမရတဲ့ ႏွလံုးသားကုိ
ဘာေႂကြးရမွန္းမသိ
ငါမျမင္ရတဲ့ လမ္းမေပၚ
ဘယ္ေျခလွမ္းရမွန္းမသိ
မသိ … လံုး၀မသိ
ဘယ္သူမွကုိ မသိ။
Black & White ေလာကထဲ
သူ႔ကာလာငါရွာ၊ ငါ့ကာလာသူရွာ
ကာလာအေၾကာင္းျငင္းၾကရင္း
Global Warming ကိစၥကုိ
မီနီစကတ္ေတြနဲ႔ပဲ
လတ္တေလာေျဖရွင္းလုိက္ရၿပီ။
“မီးေလာင္ေနၿပီ”
မီးေတြေလာင္ေနၿပီ …
ရင္ဘတ္ေတြထဲမွာ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ
ေဟာ့ဒီ ကမၻာေျမႀကီးထဲမွာ၊ ထမင္းပန္းကန္ေတြထဲမွာ
ေနရာတကာမွာ …
သမုိင္းအဆက္ဆက္ရွာေနၾကတဲ့ကာလာေတြ
အဲ့ဒီမီးေတြထဲမွာ ….
ဘယ္ေတာ့မွ မၿငိမ္းေတာ့တဲ့ မီးေတြထဲမွာ
ကာလာစစ္စစ္ေတြေလ။ ။
(၂၇-၄-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ တုိ႔မေမ့
တင္မုိး
ျပည္သူေတြ အေပါင္း
လွည္းေန ေလွေအာင္း
ျမင္းေဇာင္း မက်န္
ဖက္ဆစ္ရန္ ဖက္ဆစ္အႏၱရာယ္ကုိ
ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ ေတာ္လွန္ရ ေတာ္လွန္ရ
က်ရာတာ၀န္ ၫႊန္ရာအရပ္မွာ
စိတ္ဓာတ္ညီညီ လူညီညီနဲ႔
ၾကယ္နီေရာင္ အ႐ုဏ္တက္မွာ
တခဲနက္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ကုိ
ေသြးနဲ႔ေမာ္ကြန္းထုိးခဲ့ၾကတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ရဲ႕
ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ကုိ
ပ်က္ျပယ္ရေအာင္
ႀကံေဆာင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ၿပီး
ဖက္ဆစ္သံ စစ္မာန္ေပါက္ေအာင္
ေကာက္က်စ္ယုတ္မာစြာ လႊဲေျပာင္း
သူရဲေကာင္းစစ္၀ါဒကုိ
လက္နက္ျပ ႐ိုက္သြင္း
စစ္မင္းနဲ႔ စစ္ျမင္းေတြကုိ ဇာတ္လုိက္လုပ္
ပြဲထုတ္ သ႐ုပ္ဖ်က္ခဲ့တယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ တုိ႔မေမ့ႏုိင္
တပ္မေတာ္ေန႔ ေျပာင္းေရႊ႕မခံႏုိင္။
သမုိင္းမွာ ေနရာလု
ျပည္သူ႔အခန္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖို႔
စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အႀကံဆုိးကုိ
႐ိုက္ခ်ဳိးပစ္ရမယ္။
တပ္မေတာ္ေန႔
တုိ႔ေမ့ … တုိ႔ေမ့ …။
ေတာ္လွန္ေရးေန႔
တုိ႔ေန႔ … တုိ႔ေန႔…။ ။
(ကဗ်ာဆရာႀကီးတင္မုိး၏ကဗ်ာကုိ “ေတာ္လွန္ေရးေန႔” အမွတ္တရအျဖစ္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။)
(၂၇-၃-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္
ႀကိဳးစားျခင္း
ၿငိမ္းလူ
ခါးဆစ္႐ိုးေဖာင္းပြပြနဲ႔
ကေလးတသိုက္ …
ငိုက္ျမည္းေနခ်ိန္မေတာ့
သူတိ႔ုက ၿမိဳ႕ျပကုိ
တခုပ္တရ
႐ႉၾက ႐ႈိက္ၾက
ဘလက္ကာယျပဳခံရတဲ့
အလုပ္သမတဦးရဲ႕
စ်ာပနက
ေက်းကၽြန္ျပဳသူေတြရဲ႕
အာဟာရျဖစ္ေလေတာ့
အရည္ေပ်ာ္စ
တိမ္တုိက္ေတြက
ေႏြအကူးမွာ
ပုရစ္ဖူးေတြကုိ
ေခၽြခ်ခဲ့တယ္။
သေဘာတူညီခ်က္
စာခ်ဳပ္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ
ေစ်းေပါင္က် ငါးသည္နဲ႔တူတယ္
ပုဇြန္ကုိငါးစားေတာ့
ပုဇြန္ငါးျဖစ္တယ္
အဲ့ဒီငါး လူစားေတာ့
လူပုဇြန္ငါးတဲ့။
သခ်ၤာေတြလြယ္သလုိပဲ
ႏုိင္ငံေရးလည္းလြယ္လာတယ္
ျမက္စားေနတဲ့ႏြားခ်ဳိဖ်ားမွာ
နားေနတဲ့ယင္ေကာင္က
ျမက္ပင္စိမ္းေတြကုိ
တိမ္းမူးေအာင္ေျပာတယ္
သူနားတာနဲ႔ပဲ
ခ်ဳိေသြးထားတဲ့ႏြား
ဦးၫြတ္သြားတယ္တဲ့
ဒါနဲ႔ပဲ သနားၿပီးျပန္အထမွာ
ၫႊတ္သြားတဲ့ ေခါင္းဟာျပန္ႂကြ။
ခပ္စုတ္စုတ္ပါမုန္႔တခ်ပ္နဲ႔
ထမင္းၾကမ္းခဲဟာ
လမ္းသရဲလို႔အမည္တပ္တဲ့
ငယ္ငယ္က ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔တူလာတယ္။
ျမက္စားတဲ့ႏြားတေကာင္က
တြန္တဲ့အခါ
မင္းနားတာလည္းငါမသိ
ျပန္သြားတာလည္းငါမသိ
မင္းနဲ႔တူတာရွိတယ္တဲ့
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈမွာ
သေဘာတူ၏ မတူ၏တဲ့။ ။
(၂၇-၃-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ၾကားလူ
ၿငိမ္းလူ
အျပာေရာင္သံတံခါးေတြရဲ့
ဟိုဘက္မွာ
မီးခုိးမထြက္တဲ့
အပ္ခ်ဳပ္စက္ေတြတန္းစီထားတယ္
ေျခလႈပ္လက္လႈပ္
ထမင္းတလုပ္ဟာ
စပ္ေၾကာင္းႏွစ္ခုၾကားက အပ္သြားလုိပဲ ျမန္တယ္
တရား႐ုံးတက္တဲ့
ေလ်ာ္ေၾကးေငြရေရးမွာ
တခ်ဳိ႕အသက္ေတြေပးရ
ေကြးတ႐ုိ႕ေရာင္းတဲ့လူလည္း
သူေဌးေခၚရ
မနက္ခင္းပင္လယ္ျပင္အလွကို
အေမွာင္ေတြပဲႀကီးစိုးေစတယ္။
ဒါနဲ႕မ်ား
အိုင္အယ္အို႐ုံုးတံခါးကို
စစ္သုံးဓားေတြနဲ႕ထုဆစ္ခဲ့တာ
က်ဳပ္ျဖင့္ဗ်ာ
တရားေတြအပ္ႏွံဖို႕
ပုတ္သင္ညိဳေလာက္ရွိတဲ့
ကမၻာ့ေျမပုံထဲကၿမိဳ႕မွာ
ကိုး႐ုိးကားရားႏိုင္လွတဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ကို
လက္၀ါးအုပ္ရြတ္ဆုိခဲ့တာမ်ားလား။
ကုလားနဲ႕တ႐ုတ္ၾကားက
စစ္အုပ္စုတန္းလ်ားမွာ
အာေရဗ်ပုံျပင္ထဲက
ကုလားအုပ္ ေခါင္းလွ်ဳိေနတာလား။
ဟိုမွာလည္း
သူကယ္ႏိုးႏိုးနဲ႕
ရယ္ပြဲေတြဆင္ခဲ့ၾက
ရာစုထက္၀က္မကပါ
လႈိင္းကေမာင္
ေသာင္ကက်မနဲ႕
က်န္ေနခဲ့
ခ႐ုေတြကိုပဲ
အဆင္တန္ဆာအျဖစ္
လည္မွာဆြဲၾကေပလိမ့္မယ္။ ။
ေကြးတ႐ို႕ - ထုိင္း႐ိုးရာအစားအစာ
အိုင္အယ္အို (ILO) - အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအလုပ္သမားအဖြဲ႕ခ်ဴပ္
(၁၃-၃-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ဆုိခဲေသာစကားတုိ႔ျဖင့္ သီဖြဲ႕ၿမဲေစအပ္ေသာ …..
ကမာပုလဲ
အလြဲမယူပါနဲ႔
ဒါ …
အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ မ်ဳိသိပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့
လွလွပပ ေနရာေဒသျဖစ္တယ္။
စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြကုိ ခ်စ္တယ္
ပန္းကေလးေတြကုိ အေလ့က် ေမြးဖြားတယ္
သစ္ရြက္ေသေတြကုိ တယုတယျမႇဳပ္ႏွံတယ္
သူတုိ႔လက္ၾကမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ထက္ျမ၀င္းပဓားေတြက
သူတုိ႔အမ်ဳိးရဲ႕
ဇာတိ၊ ဓေလ့န႔ဲ အစဥ္အလာကိုထိန္းသိမ္းတယ္
အသားမာတက္ေျခဖ၀ါးေတြက
သူတုိ႔အမိေျမေပၚမွာ ႏုရြႂကြႂကြ
သူတုိ႔မေရာက္တဲ့ေနရာ မရွိသမွ်ပါဘဲ
ေရရွာေပးတဲ့ငါးကေလးေတြကုိ မစားဘူး
ရန္သူလာ အသံေပးတတ္တဲ့ ငွက္ကေလးေတြအတြက္လံုၿခံဳရာ
ဘ၀ကုိ အိပ္မက္နဲ႔လက္ထပ္ထားတဲ့
႐ိုးေျမက် ခ်စ္သူ႔နယ္ေျမလည္းျဖစ္တယ္ …။
အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ငုိေႂကြးေနရေပမယ့္
လူေရွ႕ သူေရွ႕မွာ မ်က္ရည္က်မျပတတ္ဘူး
အခါခါဖန္တရာ မ်က္ရည္က်ရေပမယ့္
အသနားခံမ်က္ႏွာမ်ဳိး မေဖာ္ျပတတ္ဘူး
ထုိအရပ္၌ မာရ္နတ္သည္
အျပစ္မဲ့သူတုိ႔ ႏွလံုးေသြးနဲ႔
ေျခေဆးေပ်ာ္ပါးေနေသာ္ျငား
က်မ္းစာလာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ရဲ႕ေမတၱာေတာ္မ်ဳိးဟာ
(ဘုရားသခင္ဆုိုတာ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ
ၾကားသည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကားသည္ျဖစ္ေစ
ဒါမွမဟုတ္
ကုိယ္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ)
သူတုိ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ ထာ၀ရကိန္း၀ပ္ေနတယ္ …။
ခ်စ္သူေတြအက်ဳိးအတြက္
မိမိအသက္ကိုစြန္႔ေသာ ေမတၱာတရားထက္
သာ၍ျမတ္ေသာ ေမတၱာတရားသည္မရွိ … တဲ့
ရွင္ေယာဟန္ ခရစ္၀င္က်မ္းရဲ႕အဆုိ
သူတုိ႔ဆီမွာ မ်က္ျမင္ဒိ႒ေတြ႕လုိက္ရတဲ့အခါ
သည့္ထက္လွတဲ့အလွ
ဘ၀မွာ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ခဲ့ဘူး
ဒီလုိုနဲ႔
ကၽြန္းေတြအခါခါပြင့္ခဲ့
ျမစ္ေခ်ာင္းကေလးရဲ႕ မုိးမခပင္ေတြကေတာင္
မေတြ႕ရမျမင္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ရတဲ့အျဖစ္
…………. ခ်စ္တယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ရျခင္းေတြနဲ႔
ေတာင္ေပၚမုိးစက္ပြင့္ကေလးေတြက
သူတုိ႔ဘ၀ကုိ တခန္းရပ္သြားရတဲ့အခါ
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းလွပလာတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းကေလးေတြက
ခ႐ုကေလးေတြကုိ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတယ္
မွ်စ္ျပန္ကေလးေတြကုိ အေမာတေကာခ်ဳိးၿပီး
ေတာင္ယာဆန္ တာလေပါဟင္းနဲ႔
ငါးပိစိမ္းစားေထာင္းကုိ ေလြးလုိက္ရတဲ့အခါ
ဇာတိေျမနဲ႔ အေမ့ကုိသတိရ
ႏွစ္ေတြ ကမၻာခ်ီအမွတ္ရေနေတာ့မွာပဲ …။
ဖီးနစ္လုိ႔ေခၚတဲ့
ျပာက်ၿပီးမွရွင္ရတဲ့ ဒ႑ာရီငွက္ေတြလုိ
ေဟာဒီေတာင္တန္းႀကီးေတြရဲ႕အသက္ဟာ
ေႏြရာသီေတာမီးေတြရဲ႕ ၀ါးမ်ဳိမႈေအာက္
မ်ဳိးေစ့ကေလးေတြ အေညႇာင့္ေပါက္လာတယ္
ၿပီးေတာ့
ပုတတ္စာေတြပြင့္ျပတယ္
ရြက္ႏုကေလးေတြဆုိ စိမ္းလုိ႔ျမလုိ႔
သူတုိ႔ရင္မွာ နားခုိရင္း
သူတုိ႔ကုိ စိမ္းကားဥေပကၡာျပဳသြားတဲ့
မၿမဲျခင္းတိမ္တုိက္ေတြကုိ ခြင့္လႊတ္ျပႏုိင္ခဲ့တယ္ …။
သူတုိ႔ဟာ
ေက်းဇူးတရားကုိ
(ျဖစ္ႏုိင္ရင္)
အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ပြားမ်ားတယ္
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ႏႈတ္ခမ္းကေလးေတြလႈပ္ျပေနတာမဟုတ္
ရင္ထဲအသည္းထဲကဆုိတာ
လက္ကေလးေတြက ေဖာ္ျပတယ္
ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ ျမင္ႏုိင္တယ္
မ်က္၀န္းမွာ မွတ္ေက်ာက္တင္ထားတယ္
တကယ္လုိ႔
႐ိုးသားမႈဟာ စစ္မွန္ခဲ့ရင္
ဧည့္သည္တေယာက္ရဲ႕မ်က္လံုးအမိွတ္မွာ
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ သူအိပ္ႏုိင္တယ္
နံနက္ခင္းဟာ
သူတုိ႔ေစတနာ၊ သူတုိ႔တာ၀န္သိမႈေတြနဲ႔
ႏုိးထရွင္သန္ေနၾကၿမဲ …။
အေစာ္ကားခံရေသာ လူသားတုိ႔၏ေအာင္ပြဲကုိ
လူ႔သမုိင္းက စိတ္ရွည္စြာေစာင့္ဆုိင္းေနရ၏။
(ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုး၏ ငွက္ေတေလ)
မိခင္က ရင္ေသြးကုိ
မပီကလာ ပီကလာအရြယ္မွစလို႔
စ်ာပနသီခ်င္းကုိဆုိျပ
လေရာင္ေအာက္က အပ်ဳိ၊ လူပ်ဳိ ေခါင္ရည္ခ်ဳိျမ၀ုိင္းေတြမွာ
ေတာင္ယာေကာက္သစ္စားပြဲမွာ
ေႏြေနေအာက္မွာ ကၽြန္းေခြတဲ့အခါ
စပါးမ်ဳိးေစ့ကုိ စုေပါင္းဆူးထုိး စုိက္ပ်ဳိးခ်ိန္မွာ
ေန႔ေန႔ညည ဂစ္တာတီး၀ုိင္းကေလးေတြမွာ
အဲဒီသီခ်င္းဟာ ထာ၀ရျဖစ္လာတယ္
ျမင္ေယာင္တယ္
ေသျခင္းတရားခမ်ာ
သူတို႔ေတးသြားေတြရဲ႕ ရွင္သန္ေနမႈေအာက္
ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား က်ဆံုးေနပံုကုိ …။
ရင့္ေရာ္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ရာသီေတြနဲ႔
မလြဲမေသြရင္ဆုိင္လာရတဲ့ ဆံုစည္းမႈသခၤါရတရားအတုိင္း
ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ေကြကြင္းသြားရတဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ဒုကၡ
သူတုိ႔လည္းထပ္တူေၾကကြဲေနၾကမွာပါ …
တစိတ္တပိုင္းကေန ဆုတ္ခြာလာရတုိင္း
တစံုလံုးအေပၚမွာ ေက်းဇူးမမဲ့သင့္ဘူး
သခင္ေယ႐ႈအတြက္ေတာင္ ယုဒရွိခဲ့ရင္
သူတုိ႔မွာလည္း သစၥာေဖာက္ဆုိတာရွိမွာပဲ
ေသခ်ာတာက
မနက္ျဖန္ဆိုတာ သစၥာမဲ့သူေတြရဲ႕ေခတ္ မဟုတ္ဘူး …။
မင္းသားႀကီး ကုိျမတ္ေလးရဲ႕
ပန္းတုိင္းပြင့္ပါေစ သီခ်င္းထဲကလုိ
မညီညာမေျပျပစ္တဲ့ဘ၀ေတြ
တေန႔မွာတသားတည္း ျဖစ္လာမယ္
စက္႐ံုေတြထဲကလက္နဲ႔ စုိက္ခင္းပ်ဳိးခင္းေတြထဲကလက္
ေပါင္းယွက္ေသြးစည္းညီၫြတ္သြားၾကတဲ့အခါ
အရာရာဟာ
ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး႐ုပ္ပံုလႊာကုိ
ေမြးဖြားသန္႔စင္လာလိမ့္မယ္
ခုေတာ့ … ေတာင္တန္းေဒသရဲ႕
ေမာင့္ဂႏၳ၀င္ႏွင္းဆီမေရ
ဦးမၫႊတ္ေသာ တုိက္ပြဲေတြနဲ႔အတူ …. လြမ္းရစ္ေနဦးေတာ့။ ။
(၂-၃-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
လူမဟုတ္တဲ့ လူ
ဒီလက္မ်ဳိး
တခါတခါ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
အလြမ္းခ်ည္းပဲ ရြာခ်တယ္။
လူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ၃၄ ႏွစ္မွာ
ဘ၀ကၾကမ္းတယ္။
လက္ဖက္ရည္တခြက္ထက္ မခ်ဳိၿမိန္ေသာလြတ္လပ္ျခင္းမွာ
ေသျခင္းတရားကုိ ေခါင္းအံုးအိပ္တယ္။
မာရာဒိုနာကန္တဲ့
ေဘာလံုးကန္ဖိနပ္တစံုကုိ
ေဒၚလာသန္း (၅၀) ေလာက္တန္ေနခ်ိန္မွာ
ျမန္မာျပည္္မွာ
လူေပါင္းသန္း (၅၀) ငတ္ေနခ့ဲတယ္။
ကေလးေတြလည္း မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး
လူႀကီးေတြလည္း မခ်မ္းေျမ့ဘူး
သံဃာေတြလည္း သီလမၿမဲဘူး။
တကယ္တမ္းျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့
ဒီလုိေခတ္မွာ
လူလာျဖစ္ရတာလည္း
လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ။
(၂၇-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္
၀တ္ျဖည့္ကဗ်ာ
ခြန္ဆုိင္း
ရင္ကြဲနာဆုိတာ ေဆးပညာမေပၚခင္ကတည္းက
ရွိႏွင့္ခဲ့တဲ့ကိစၥပဲ
ဆရာ၀န္ဆုိတာက ရင္ဘတ္ေအာင့္ရင္
စုိးရိမ္မယ္၊ အမည္တပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမယ္
ကဗ်ာဆရာက်ေတာ့ ရင္ဘတ္ေအာင့္ရင္
ကဗ်ာပင္ေတြကိုစုိက္တယ္
ပြင့္လာတဲ့ပန္းကေလးေတြကုိ ႀကဲျဖန္႔တယ္ေလ။
ဒီလုိနဲ႔ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
ႏွလုံးသားေတြခ်ခင္း
ႏွလုံးသားဒဏ္ရာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ရၾကရင္းက
ရင္ေတြလည္း အခါခါကြဲ လဲက်လဲက်သြားခဲ့ၾကရတာ
အဘေသာ္၊ အဘေတာ္
ဗုိလ္စက္ေရာင္၊ ေအာင္ေမသုမွသည္
ကဗ်ာဆရာၾကည္တင္ဦး
ေအဘီတပ္ဦးက ကဗ်ာဓားတလက္ ကုိထက္မုိး
သမဂၢၾကယ္စင္တစင္း ကုိသက္၀င္းေအာင္
ေနာင္ေတာ္ေတြ ေနာင္ေတာ္ေတြ
ညီေတာ္ေတြ ညီေတာ္ေတြမ်ားစြာ
ရင္နာနာနဲ႔ အေလးျပဳခဲ့ၾကရ
ဒီတခါေတာ့
ဆရာေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္သိပါတယ္ဆရာ
ထီးကေလးနဲ႔မနီ
ဖန္မီးအိမ္ေအာက္က ကေလးေတြကုိမွ
အခ်စ္ပိုတတ္တဲ့ဆရာဟာ
ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ ကုိယ့္အေမြကိုမွ
႐ုိေသျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားခ်စ္တတ္တဲ့ဆရာဟာ
ထာ၀ရ႐ုိးရွင္း
ပုန္းရည္ဟင္းနဲ႔ပဲႏွပ္
အညာဓာတ္ အညာဓေလ့ အညာေငြ႕ေတြကိုမွ
ေအာက္ေမ့တမ္းတတတ္တဲ့ဆရာဟာ
သူမ်ားေျမမွာ ဘယ္လာေခါင္းခ်ခ်င္ပါ့မလဲ။
ရင္ထဲကလာတဲ့အတုိင္း ကဗ်ာေတြကုိေရး
ရန္သူကေပးတဲ့ျပစ္ဒဏ္ခံရဲခဲ့တာ
ေလးစားရမွာပါဆရာ
ဦးၫႊတ္လုိက္ပါတယ္ဆရာ
ေစတနာဟာ ကံပဲ
ဆရာလည္း ဗုဒၶဘာသာ၊ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဗုဒၶဘာသာ
ေကာင္းမႈကံေတြရဲ႕ ကတိက ၿမဲၿပီးသားဆုိတာ
ကံၿမဲရြာသား ဆရာတေယာက္သိခဲ့ၿပီးသားပါ။
ေဟာဒီရြာ ေဟာဒီအညာ ေဟာဒီကမၻာမွာ
ဆရာခ်ခဲ့တဲ့မ်ဳိးေစ့ေတြက ကြင္းလုံးျပည့္လုိ႔
ေရာင္စုံပန္းေတြက ရနံ႔စုံထုံသင္းလုိ႔
၀င္းလုိ႔ လင္းလုိ႔ ၀င့္လုိ႔ တင့္လို႔ ေနေတာ့မွာ
ဒီကဗ်ာနဲ႔ ၀တ္ျဖည့္လုိက္ပါတယ္ဆရာ။ ။
(၂၃-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
ဆယ္စုလြန္စစ္တမ္း
YMO
ငါတုိ႔တေတြ ေလထဲမွာ
အိမ္ေဆာက္မိခဲ့ၿပီလား
ပံုျပင္ထဲက တ႐ုတ္လက္သမားလို
တံေတြးဆြတ္မွတ္ခဲ့မိလုိ႔
ဆယ္စုလြန္အိပ္မက္ထဲမွာ
ဆားမပါတဲ့ ဟင္းခ်ဳိေသာက္တာ
မ်ားလြန္းခဲ့ၿပီ
ေႏြဦးေလအေ၀ွ႕မွာ
ႏွင္းဆီေႂကြတခ်ဳိ႔လည္း
ေႂကြမြလြင့္စင္
တခ်ဳိ႕ပစၥဳပၸန္ေတြေပ်ာက္
တခ်ဳိ႕သံတုိင္အုတ္တံတုိင္းေတြေနာက္မွာ
အနာဂတ္ေတြ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္
တခ်ဳိ႕အတၱေတြေပြ႕ဖက္ရင္း
တတိယႏိုင္ငံအိပ္မက္မက္ၾက
တခ်ဳိ႕အေၾကာက္တရားေတြေပြ႕ဖက္ရင္း
ေလွာင္အိမ္ထဲက မိခင္ကုိ
ဧရာ၀တီလုိစီးဆင္းေစခ်င္ၾကတယ္။
နယူတန္ရဲ႕ နိယာမကုိ
သတိတရရွိေနမယ္ဆုိရင္
သက္ေရာက္မႈတုိင္းမွာ
တန္ျပန္သက္ေရာက္သတဲ့
အဲ့ဒီလုိပဲ
ဘ၀ဆုိတာကုိေပးမွ
ဘ၀ဆုိတာရမယ္။ ။
(၂၀-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
႐ိုးျပတ္ေမြးေန႔
AMT
ၿခံဳေစာင္ပါးပါး
ေဆာင္းညထူထူ
ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာတယ္ဆုိတာ
ေရဒီယိုေလးက ယံုတယ္
ဒုကၡသည္စခန္းက မယံုဘူး
ညားခါစ ငါ့သူငယ္ခ်င္းစုံတြဲက ပုိမယံုဘူး ….
“ေသာမတ္စ္ ဖ႐ိုက္မင္း” ရဲ႕အေျပာအရ
ကမၻာျပားၿပီတဲ့
ျမန္မာ့အေရးမွာ
ကမၻာႀကီးမေက်ာ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ေတာင္ေတြက
အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကုိေျပာၾကရဲ႕ ….
ေျပာၾကသလုိ
ကမၻာႀကီးက ရြာႀကီးတရြာလား
ဒါဆုိ ….
ဒုကၡသည္စခန္းဆံုးရင္ ရြာေတြ႕မယ္ထင္ပ …..
အားနာေနတယ္ ကမၻာေလာက
ဂိုးေပါက္ကသိပ္က်ယ္ေနေတာ့
ေလာကဓံရဲ႕ သြင္းဂိုးတုိင္း မလွမပ ….
ေႏြသံုးဆယ္
မုိးသံုးဆယ္
စုိက္ထူလုိသမွ်ကပဲ
တြင္း၀င္မေျဖာင့္ခဲ့သလား
ေဆာင္းညမြန္းတည့္ႀကီးကပဲ
ေစာင္းရြဲ႕ေနေရာ့သလား
အႏွစ္ (၃၀) ျပည့္ျမစ္က်ဥ္းတေနရာမွာ
ငါ့အ႐ုိးအုိး ေမ်ာလုိ႔ေနရဲ႕……..။
(၁၆-၂-၀၇)
ေခာတ္ၿပိဳင္
သက္ျပင္းခ်ၿပီးေရးတဲ့ကဗ်ာ
ရဲ၀င့္သူ
ဒီအစိမ္းပုပ္ေရာင္ ျမစ္ေသထဲ
အနက္ေရာင္ အတၱဆီေခ်းေတြ
ဟန္ပါပါေပါေလာေပၚေနရဲ႕
ကယ္သူမဲ့လက္ေတြ ျမဳပ္လိုက္ေပၚလိုက္
ေၾကာက္ရြ႕ံေအာ္သံေတြသက္သက္နဲ႔
ခပ္ညံ့ညံ့ယိမ္းကေနသလုိ
ေခါင္းငံု႔လက္အုပ္မိုးၿပီး
ျမက္တဆုပ္ကုိင္ရေရး
ဟုတ္ကဲ့ … မဂၤလာပါ…
ေရႊၾကယ္ပြင့္ပိုင္ရွင္အတၱေပါမ်ား
ႏွလံုးသားေတြေပၚ ေျပာင္လက္႐ႉးဖိနပ္နဲ႔
ကုလားထုိင္မ်ားဆီ နင္းေလွ်ာက္သြားေနၾက
Coke ေသာက္ ဟမ္ဘာဂါစားသူေနသူမ်ား
Hiphop သီခ်င္းနဲ႔ လီဘာပုတ္ၿပီး
“အားလံုးေကာင္းပါတယ္”
ၾကယ္မျမင္လမ္းမႀကီးထက္
မီးႀကီးထုိးသူထုိး မီးေသးထုိးသူထိုး
ကိုယ့္မီးနဲ႔ကိုယ္ …
မီးအိမ္သာရွိသူအမ်ား
အေမွာင္ ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္းမသိ
တလမ္း သြားလမ္းမႀကီးထက္
ေတာနိယမနဲ႔ ခရီးဆက္
အမည္းေတြျဖဴ အျဖဴေတြမည္း
ဒီေခတ္ႀကီးထဲ ငါတခုပဲေတာင့္တ
အနားသတ္မရွိတဲ့ေျခလွမ္းေတြ …။ ။
(၆-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
အဇၥ်တၱအစီရင္ခံစာ
လူေမႊး
အလြမ္းေတြေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါကြဲ႕။
အမုန္းေတြ ဒဏ္ရာေတြကုိသာ
တသက္တာ စားသံုးခဲ့ရသူျဖစ္လုိ႔မုိ႔
ကိုယ့္၀တ္စံုဟာ အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ဒါေပမယ့္ အနီေရာင္ဟာ
ကုိယ့္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေသြးေတြပါကြယ္။)
အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္ တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက … အျပာ။
အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက ေသနတ္သံေတြၾကားေယာင္
ကိုယ့္ႏုိင္ငံ ေတာင္ယာထဲက ေသြးေတြကုိျမင္ေယာင္
ကိုယ့္ရင္ထဲက အမွန္တကယ္အတၱေတြကုိ
ေယာင္လုိ႔ေတာင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရခဲ့။
ေနစၾက၀ဠာအဖြဲ႕အစည္းထဲက
သက္ရွွိေတြေနတဲ့ ကမၻာၿဂိဳဟ္တဲ့လား
မီးခုိးမဆံုး၊ မုိးမဆံုး၊ ယမ္းေငြ႕ေတြဖံုးလႊမ္း
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရပ္၀န္း။
တိရစၦာန္က တိရစၦာန္ကိုသတ္
တိရစၦာန္က လူကိုသတ္
လူက တိရစၦာန္ကုိသတ္
လူက လူကုိသတ္
ကမၻာႀကီးလံုးတယ္ဆုိတာ
ဒါကိုမ်ား ေျပာတာလား။
လတၱီတြဒ္၊ ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ေတြနဲ႔
ထိန္းခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြပါကြယ္။
ကုိယ္တုိင္မွာကလည္း
အေနမွန္ အေရျပားေတြေအာက္က
ဧကန္တရားေတြ ထူးခတ္ခံထားရတ့ဲ အက်ဥ္းသား
အခုိးအေငြ႕ေတြ မ်ားလြန္းလုိ႔ထင္ရဲ႕
အုိဇံုးလႊာ ေပါက္ၿပဲသြားရတယ္တဲ့
ကူးစက္ေရာဂါေတြ ထင္တာထက္မ်ားျပားေနတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ
ေရရွားပါးမႈအႏၱရာယ္ရွိသတဲ့
ရင္ေတြပူလုိက္တာ။
အလြမ္းေတြေပါင္းထူလြန္းတဲ့ယာခင္းပါ
ဗံုးေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ ျခားနားစြာ
ခ်စ္ရသူေတြရဲ႕ ရင္ခုန္သံကုိ ၾကားနာခ်င္တယ္။
အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္ တကယ္ ကုိယ္ခ်စ္တာက … အျပာ။ ။
(၂-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
တို႔ေခတ္က်မွညံ့ၾကေတာ့မွာလား...
