(ဂါမဏိ)
(၂ဝဝ၇ ေအာက္တိုဘာ ၄ ရက္ထုတ္ New Statesman မဂၢဇင္းမွ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံသား သတင္းေထာက္ ဂြၽန္ပင္လ္ဂ်ာ၏ ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္သည္)
၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာလ၌ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ ေနာက္တဖန္အံုႂကြခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို က်ေနာ္ တို႔ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ အင္းယားကန္နေဘးမွ အက်ယ္ ခ်ဳပ္က်ခံေနရေသာ ေနအိမ္ျခံတံခါးဝ၌ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ေတြ႔လိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူမကိုၾကည့္ရ သည္မွာ ပိန္လွီလွသည္။ ျပည္သူလူထုမ်ားကား သူမေနအိမ္ေဘးမွ ျဖတ္သြားႏိုင္႐ံုေလာက္၊ သူမ၏ စႏၵယားလက္သံကို ၾကားလိုက္ရ၍ စိတ္ေအးသြားႏိုင္႐ံုေလာက္အတြက္ လမ္းပိတ္ဆို႔တားဆီးစစ္ေဆးမႈ မ်ားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသည္။ သူမသည္ ျခံျပင္မွ လူသံသူသံမ်ားကို အိပ္ရာထဲလွဲရင္း ေစာင့္ နားေထာင္ေနတတ္သည္၊ မိမိ၏ႏွလံုးခုန္သံကိုလည္း အိပ္ရာထဲလွဲရင္း နားေထာင္ေနတတ္သည္ဟု က်ေနာ့္ကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။ “က်မ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပက္လက္လွန္အိပ္ရင္ အသက္႐ွဴ ရတာ ခက္လာတယ္” ဟု သူမကေျပာဖူးသည္။
Tuesday 28 October 2008
ဒို႔ေခတ္ကို ေရာက္ကိုေရာက္ရလိမ့္မယ္
Subscribe to:
Posts (Atom)