ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
http://www.khitpyaing.org ...မွ...
နအဖရဲ႕လမ္းျပေျမပံုဟာ (၇) ခ်က္လို႔ ဆိုေပမယ့္ ေရးမထားတဲ့ အခ်က္တခ်က္ရွိေနတာကို သတိ ထားမိၾကသလား မသိပါ။ အဲဒါက တျခားမဟုတ္ပါ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္ေစ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရာမေပၚဘဲ ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္ေစေရး ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲက “ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား” ဆိုတဲ့ အခန္းမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို အခ်ိန္မေရြး အေရးယူ ဖ်က္သိမ္းႏိုင္ေအာင္ အခ်က္အလက္ေတြ ဖန္တီးထားပါတယ္။ အဲဒီမွာပါတဲ့ အင္မတန္ေ၀၀ါးတဲ့ စာပုိဒ္ေတြက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနမွာ မလြဲ ပါဘူး။ ဥပမာျပရရင္ “စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီကို လက္ခံက်င့္သံုးရမည္” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားရယ္လို႔ တခန္းပါေနတာကိုက အေတာ့္ကို ဆန္းေနတာပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီအခန္းမွာပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြဟာ “(က) လြတ္လပ္စြာ စည္း႐ံုးခြင့္ရွိသည္။ (ခ) ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရွိသည္” လို႔ ေရးထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္ဟာ ဒါပဲလုပ္ႏိုင္သလားလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။
ကိုယ္ယံုတာကို ေဟာေျပာ၀ါဒျဖန္႔ခြင့္ မရွိဘူးလား။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ ထုတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးလား။ လွည့္လည္ဆႏၵျပဖို႔ စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားခြင့္ မရွိဘူးလား။ ေမးစရာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ နအဖ လိုလားတဲ့ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းဆိုတာ တစညလို “စစ္သားကဲ့သို႔ စည္းကမ္းရွိ၍ စစ္သားကဲ့သို႔ နာခံ” တဲ့ ပါတီမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လုပ္ေနတာေတြဟာ သူတို႔ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒနဲ႔ မညီၫြတ္ဘူးလို႔ အခ်ိန္မေရြး အျပစ္ရွာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တားဆီးပိတ္ ပင္ဖို႔ တိုက္႐ိုက္ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲဆိုတဲ့ အခန္းလိုဟာကေတာ့ ေျပာေနစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ ကေလးဆန္လိုက္ေလလို႔သာ မွတ္ခ်က္ခ်ရမယ့္ဟာမ်ိဳးပါ။
တေလာကေတာ့ နအဖဟာ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းေတြ ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္ရမယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က မွတ္ပံုတင္ရာမွာ လိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြအေၾကာင္း ဘာမွမေျပာပါဘူး။ အရင္လိုပဲ မွတ္ပံုတင္တဲ့ပါတီဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ရမယ္၊ မ၀င္ရင္ မွတ္ပံုတင္ ခြင့္ မေပးဘူးဆိုရင္ ဒီခ်ဳပ္ဟာ ေခ်ာက္က်ေတာ့မွာပါ။ ဒီထုတ္ျပန္ခ်က္ဟာ ဒီခ်ဳပ္ကို တိုက္႐ိုက္ ဦးတည္တာပဲလို႔ဆိုရင္ မမွားဘူး ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ လက္ညိႇဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္ရတဲ့ “အမ်ိဳးသား ညီလာခံ” မွာ ဒီခ်ဳပ္ကို ျပန္၀င္ခိုင္းလို႔ မရတဲ့ေနာက္မွာ သူတို႔အမိန္႔ေပးသမွ် ေခါင္းညိတ္ရမယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲကို ၀င္ဖို႔ ေထာင္ေျခာက္ဆင္တာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ ျမင္သာပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္ကို ေရွ႕တိုးလည္း လွည္းတုတ္၊ ေနာက္ဆုတ္လည္း ထမ္းပိုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတာပါပဲ။
ေျပာရရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အသီးအပြင့္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု မေပၚေပါက္ခဲ့ရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေပၚမလာ ႏိုင္ပါဘူး။ လက္ရွိအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ရဲ႕ ေရွ႕တန္းကို ေရာက္လာ ခ်င္မွ ေရာက္လာမွာပါ။ အခု ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုရဲ႕ အေရးပါတဲ့ ေအာင္ပြင့္-အေမြဆိုလို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တခုသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ ဘက္က ေျပာရရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ေခ်မႈန္းလိုက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ရွစ္ေလးလံုးရဲ႕ အေမြနဲ႔ အစဥ္အလာေတြကို တစမက်န္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ႏိုင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္အတြက္ လက္စားေခ်လိုက္ႏိုင္ရာက်သလို သူတို႔ေရွ႕ေရးအတြက္ အႀကီးမားဆံုး အေႏွာင့္အယွက္ အတားအဆီးကိုလည္း ဖယ္ရွားလိုက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တဆက္တည္းမွာ နအဖဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုရဲ႕ ေဘးထြက္ပစၥည္းလို႔ဆိုရမယ့္ ၿငိမ္းအဖြဲ႕ ေတြကို ဖ်က္သိမ္းတာလည္း ဆက္လုပ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေရွ႕နဲ႔ ေနာက္ပဲကြာမွာပါ။ ဒီေနရာမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး လက္သယ္မေပၚဘဲ ဘ၀ေျပာင္းေအာင္ လုပ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
စစ္အစိုးရဟာ စစ္တိုက္သလိုပဲ ရန္သူကို အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ျပဳန္းတီးေစတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ဘက္က ပိုင္ ေလာက္ၿပီဆိုေတာ့မွ ရန္သူကို အျပတ္ေခ်မႈန္းတာ လုပ္မလို႔ ျပင္ဆင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္း ေျပာရရင္ သူမ်ားကို ထိပ္တိုက္မေတြ႕ နဲ႔လို႔ေျပာၿပီး နအဖက သူ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္မွန္သမွ်ကို ထိပ္တိုက္လိုက္ေတြ႕၊ စိမ္ေခၚေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲရဲ႕ ဗဟိုခ်က္ဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုရဲ႕အေမြ၊ အႂကြင္းအက်န္ ေတြကို အျမစ္ျဖဳတ္ဖို႔ လုပ္ေနတာနဲ႔ အဲဒါကို ျပန္တြန္းလွန္မႈတို႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲဟာ နအဖအတြက္ေရာ၊ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ဆန္႔က်င္ေနသူေတြအတြက္ပါ အင္မတန္မွ အေရးပါပါတယ္။ ဘယ္သူ႕ဘက္ကမွ အ႐ံႈးမခံႏိုင္ပါဘူး။ ႐ံႈးလိုက္ရင္ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဆံုး႐ံႈးမႈ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အရင္ ရရွိထားတာေတြ အကုန္ျပဳတ္သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္ဘက္က ႐ံႈးတာဟာ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု ဘက္ေတာ္သားေတြဘက္က ႐ံႈးတာျဖစ္မွာမို႔ ဒီပဋိပကၡမွာ ဒီခ်ဳပ္နဲ႔အတူ တသားတည္း ရပ္တည္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာေျပာဖို႔လိုတာက ဒီခ်ဳပ္ အတြက္ဆိုရင္လည္း အခုအခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းက ျပည္သူလူထုမွတပါး တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ ေမွ်ာ္လင့္အားထားလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ က်န္တာ အားလံုးဟာ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
နအဖဟာ သူတို႔လိုခ်င္တာကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတာကို သူမ်ားေတြ မသိ သိေအာင္ ေဖာ္ျပေနတာကို အားလံုးသတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေမာက္မာမႈ၊ သူတို႔ရဲ႕ရက္စက္မႈနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္ရင္ ရလိမ့္မယ္လို႔ တြက္ထားၾကပါတယ္။ တဘက္မွာလည္း သူတို႔ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ ဖဲခ်ပ္ကို ခ်ကစားလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အတိုက္အခံေတြထဲမွာ၊ ၿငိမ္းအဖြဲ႕ေတြ ထဲမွာ၊ ေနာက္ၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြထဲမွာ အက္ေၾကာင္းေတြ ေပၚေစခ်င္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလိုကစားလိုက္ရင္ အင္အားနည္းသူေတြ၊ ရပ္တည္ခ်က္ မခိုင္မာသူေတြ စိတ္လႈပ္ရွားတတ္တယ္ ဆိုတာကို သူတို႔သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕လာမယ့္ ကာလတခုမွာ ဒီလိုအခ်င္းအရာေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကို နအဖက ဖန္တီးလာမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲေအာင္ လုပ္တာမွန္သမွ်ဟာ နအဖအႀကိဳက္ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။
တကယ္က်ေတာ့ နအဖရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုေရာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေရာဟာ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာမွ အက်ိဳး မရွိ႐ံုမက အဲဒါေတြ ေအာင္ျမင္သြားလို႔လည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ နအဖဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္ကို ေလ်ာ့ နည္းေစမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာရွင္ေတြ ဖန္တီးထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာေတြဟာ အဲဒီ အာဏာရွင္ေတြ နန္းက်ရင္ ေပ်ာက္သြားတတ္တာပါပဲ။ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ ေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ဖြဲ႕စည္း ပံုအေျခခံဥပေဒ ႏွစ္ခုစလံုးဟာ အာဏာသိမ္းသူေတြေၾကာင့္ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲကာလ ရွည္ၾကာေနတာ၊ အခက္အခဲနဲ႔ ေပးဆပ္ရမႈေတြ မ်ားလြန္းေနတာတို႔ကို စိတ္မရွည္၊ တင္းမခံႏိုင္သူေတြကိုေတာ့ ဒီနအဖရဲ႕သ႑ာန္ အရ ေအာင္ပြဲေတြက ေတြေ၀၊ တု႔ံဆိုင္းတာေတြ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုနဲ႔ ရွစ္ေလးလံုး အာဇာနည္ေတြအေပၚ သစၥာရွိသူေတြရဲ႕ ပိုင္း ျဖတ္ခ်က္ကိုေတာ့ နည္းနည္းမွ ႏွဲ႔ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ။
Monday 28 July 2008
ရွစ္ေလးလံုးအေမြေတြကို ကာကြယ္ၾကရမယ္
မိုး
တစိမ့္စိမ့္ေစြ
ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ အလြမ္းေတြမွ မဟုတ္တာ…။
ဒီလို …
ဖူးခဲ့ ပြင့္ခဲ့ဖို႔
ေခတ္အဆက္ဆက္ …
ေပးဆပ္ ေငြ႔ရည္ ဖြဲ႔ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ …..။
ေသခ်ာတယ္
ဟိုး …လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က
ငါတို႔ … ရိုးသားစြာတပ္မက္
လက္ခ်င္းယွက္ သဲသဲမဲမဲ ရြာသြန္းခဲ့ပံုမ်ား …။
ကမာပုလဲ
၂ ၀ ၀ ၈။
http://naytthit.com
Friday 18 July 2008
ဒုကၡသည္ခရီးစဥ္အတြင္း….အႏွစ္သက္ဆံုး ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္
(ခြာညိဳ)
အို….ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္....
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေဟာၾကားတယ္
ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေကာ ဒုေကၡာ
အပိေယဟိ သမၸေယာေကာ ဒုေကၡာ…တဲ့
အစက နားမလည္
ဒါေလးမ်ား…
ဘာမီတြန္ေသာက္ ေပ်ာက္…ေပါ့ေနာ္..။
အရိုးစင္းဆံုးေသာ ေလာကဒဏ္ ကဗ်ာကို ေရးဖဲြ႔လိုက္တဲ့သူက ကဗ်ာဆရာရဲထြဋ္ ပါ။
ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြကေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္
ဘ၀သစ္ထူေထာင္ေရး... ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးအစီအစဥ္ေတြဟာ
အခုဆိုရင္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္း (၉) ခုမွာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ…ဘာသာေရးဖိႏွိပ္မႈ၊ လူမ်ဳိးေရးႏွိပ္ကြပ္မႈေတြ…
ေပၚတာနဲ႔ မုဒိန္းမႈေတြနဲ႔ကင္းေ၀းရာ အရပ္တခု ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနသတဲ့…
ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း…
အဲဒီအရပ္မွာ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြလုိအပ္ေနၿပီးေတာ့
ဒုကၡသည္ေတြမွာေတာ့ လုပ္အားကလဲြရင္ ဘာမဆိုလုိအပ္ေနတဲ့အတြက္
အေပးအယူမွ်မွ်နဲ႔ပဲ ေခၚသူကေခၚ သြားသူကလည္းသြားၾကနဲ႔
ဒုကၡသည္စခန္းတခုလံုး သက္၀င္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။
အိုပီအီး ပီးပီလား
ဒါဆို ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ ကေတာ့လိုပါေသးတယ္။
ကာေခ်ာေရွာ့မရေအာင္
စီအို တက္ရမယ္တဲ့
တက္ၾကြစြာသူတို႔ႏႈတ္ဖ်ားက
အဟုတ္စကားၾကြယ္လွ
ဆီမန္း မန္းမလို မန္းေနၾက
ခိုၿငီးသံေတြၾကားေနရ
ဂရုဏာသက္ရမွာလား
ဥပေကၡာျပဳရမွာလား….။
အိုပီအီး … Overseas Processing Entity (OPE)
ဆိုတာ ဒုကၡသည္ေတြကို သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက စခန္းထဲအေရာက္ လာေရာက္ၿပီးစံုစမ္းမွတ္တမ္းတင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ယူအန္အိပ္ခ်္စီအာကေန ထိုင္းႏိုင္ငံ အာဏာပိုင္မ်ားကို တရား၀င္လႊဲေျပာင္းေပးအပ္လိုက္ၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းရွိရာကို
ကားေတြတသီတတန္းနဲ႔ပို႕ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္…
စခန္းတြင္းမွာ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ….
ဒါဟာ ဒုကၡသည္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ရွိေရးအစီအစဥ္လည္း ပိုမိုနီးကပ္လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
သိသာထင္ရွားေစတဲ့ အမွတ္သညာတခုဆိုရင္လည္း မမွားတဲ့ အေခၚအေ၀ၚတခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ (Department of Homeland Security) ဆိုတာကေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားက အိုပီအီးတုန္းက ေျပာဆိုေျဖၾကားခ်က္ေတြကို ထပ္မံအတည္ျပဳေမးျမန္းစံုစမ္းျခင္းနဲ႔ က်န္းမာေရးေဆးစစ္ျခင္းတို႕ကို တဆက္တည္းေဆာင္ရြက္ေပးခ်ိန္ပါပဲ။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္မွာ စစ္ေဆးသူမ်ားရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ေျဖဆိုေပးႏိုင္ရင္ အထူးသျဖင့္ တီဘီပိုးရွိတယ္လို႕လည္း သံသယအျဖစ္မခံရဘူးဆိုရင္…
ဒီပတ္ခ်ာဒိတ္ (Departure Date) ေစာင့္ေနယံုပါပဲ။
အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ေပါင္းစံုျဖစ္တဲ့
ယဥ္ေက်းမႈ…
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ…
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး…
ဘ၀ေနထုိင္ပံုနည္းစနစ္ေတြ…
ေတာထဲမွာ မွ်စ္ခ်ဳိးစားေနရသူေတြ ခ်က္ျခင္းစားရေတာ့မယ့္ ဒိန္ခဲနဲ႕ ေထာပတ္အေျပာင္းအလဲကာလမ်ား….
ေတာထဲမွာ တပိုတပါးသြားက်င့္ရွိေနသူမ်ား ေလယာဥ္အိမ္သာခန္းထဲမွာ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္ ဒုကၡေတြအတြက္
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရန္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ…
ေရပူ ေရေႏြးနဲ႕ ေရခ်ဳိးရန္နည္းစနစ္ပါမက်န္…
ရက္တို သင္တန္း (၃) ရက္နဲ႕ ဘ၀တပါးကို အရွင္လတ္လတ္ကူးေျပာင္းေရးက်င့္စဥ္မ်ားသင္ၾကားေပးျခင္းကိုေတာ့
(စီအုိ) လို႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကို လူတိုင္း စိတ္၀င္တစားသြားတက္ၾကတယ္၊
( မတက္ရင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္လို႔ပါ… )
ဒုကၡသည္စခန္းကို ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြကို ဒုကၡသည္စာရင္းတင္ထားတဲ့ နံပါတ္ (၂၀၈၆)ေယာက္ကိုသြင္းစဥ္က
ကဗ်ာဆရာ ေအအမ္တီရဲ႕ ႏို႔ဖိုး …ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုတ္ထြက္လာခဲ့တာကိုလညး္ အခုတခါျပန္ၿပီးသတိရမိတယ္။
သနားၾကပါခင္ဗ်ာ
သနားၾကပါ
ႏိုင္ငံအေဟာင္းေလး တခုေလာက္ဆိုၿပီး
စားစရာ…ေနစရာ
လုပ္စရာေတြ…ကိုင္စရာေတြထားရစ္လို႔
ဖုတ္ပူမီးတုိက္
ငါတို႔
ဒီေနရာကိုေရာက္ရွိခဲ့တယ္။
ေဟာဒီ ဘဒၵကမၻာမွာ
ဒုကၡ ဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ဒုကၡသည္ပဲ အတုရွိတယ္.
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲ အတုရွိတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ဒဏ္ခံႏိုင္သူတခ်ဳိ႕တေလက တတိယႏိုင္ငံဆိုတဲ့စကားကို ၾကားခ်င္ေလ့မရွိၾကဘူး။
ဒဏ္မခံႏိုင္သူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ တိုးတက္ရစ္ဖို႕….ဆိုၿပီး တတိယႏိုင္ငံကို အသြင္ကူးေျပာင္းေရးေရယာဥ္ေက်ာထဲ
အလုိက္သင့္ေပါေလာေပၚနိယာမနဲ႔ ….
အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ေသာသူေတြကေတာ့ အနီးဆံုးလက္တဲြေဖာ္အျဖစ္ ျမန္မာျပည္က
ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမေလးေတြလက္ကိုတဲြလို႕ ထြက္ခြာခဲ့ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း တတိယႏိုင္ငံကို စရိတ္ၿငိမ္းသြားႏိုင္ဖို႔
I swear to tell the truth….
လို႕….လက္ယာဘက္လက္ကိုေထာင္ၿပီး က်ိန္ဆိုထားသည့္တိုင္ အစိုးရက ႏွိပ္စက္လို႔ မေန၀ံ့ေတာ့လို႕ပါ…ဆိုတဲ့ မုသာ၀ါဒကံနဲ႕အတူတူ…
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း အမွန္ကိုသာေျပာပါ…လုိ႔ သတိေပးထားတဲ့ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးတာ၀န္ရွိသူေတြကိုယ္တိုင္ကိုက သူတို႕လိုခ်င္တဲ့အေျဖမရမခ်င္း ေဘာင္သြင္းေမးလြန္းလို႕ မလိမ္ခ်င္ဘဲလည္း လိမ္ေပးလိုက္ရတဲ့သူေတြလည္း ရွိေသးရဲ႕။
ဥပမာ တေယာက္ကိုထုတ္ျပေပးရမယ္ဆိုရင္--
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ထဲမွာေနတဲ့ တေယာက္ နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ သူ႕ညီမက သူ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ဒီဘက္ကို လိုက္လာရတယ္။
အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ပံုစံေမးခြန္းတခုကိုေမးပါတယ္။
ဘာလို႕ထြက္လာရတာလည္း ….ဆိုတာရယ္….
ဘာေၾကာင့္ျပန္လို႕မရေတာ့တာလည္း…ဆုိတာရယ္…
အကို႕ကို ျပဳစုဖို႕လာရပါတယ္…ဆုိတဲ့အေျဖကို သူတို႕မႀကိဳက္။
အကိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စံုစမ္းေမးျမန္းမႈမရွိဘူးလား…ဆုိတာကို ထပ္ခါထပ္ခါေမးလာတဲ့အခါ….
ေျဖရတာအာေညာင္းလာေတာ့ ရွိပါတယ္လို႕ေျဖလိုက္ရ….
ဘယ္လိုစစ္လည္းေမးေတာ့ မညာတတ္သူပီပီ မုသားလြတ္ေအာင္ သန္းေကာင္စာရင္းခဏ ခဏစစ္တယ္ေျဖလိုက္ေပမယ့္ ေမးသူကစိတ္တိုင္းမက်။ အကိုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အဖမ္းခံရေသးလားဆိုတာကို လိုခ်င္သည့္အေျဖမရမခ်င္း ထပ္ခါတလဲလဲေမးေနတယ္။
”ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳရေနတဲ့ စကားျပန္က “ကဲပါ ညီမရယ္။ ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ ေနာက္တရက္ဆက္ေမးခံေနရလိမ့္မယ္။ အကို မရွိလို႕ ဘယ္သြားလဲေမးတာ မေျဖႏိုင္လို႕ (၃) ရက္ေလာက္အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထြက္လာရတယ္လို႕ပဲ က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္…လို႕ခြင့္ေတာင္းပီး က်ေနာ့္ကို အခ်ဳပ္ထဲ သံုးရက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္တယ္အမရယ္“ လို႕ အင္တာဗ်ဴးကအျပန္ မွာအေတြ႕အႀကံဳရွင္းလင္းပဲြလုပ္ခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။
မလိမ္ညာပါဘူး။ အမွန္ကိုပဲေျပာပါ့မယ္လို႕…လက္ေထာင္က်ိန္ခုိ္င္းၿပီးေတာ့မွ လိုခ်င္တဲ့အေျဖရသည့္အထိ
မလိမ္မခ်င္း ေခ်ာင္လိုက္ပိတ္ေနတာကေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို တမ်ဳိးျဖစ္ေစတာအမွန္…
တကယ္တန္းက အလုပ္သမားျဖစ္ခ်င္သူေတြနဲ႕…..
အလုပ္သမားလိုအပ္ေနသူတို႕ရဲ႕ေတြ႕ဆံုပဲြမွာ သူတို႕ဘက္က ဘာမွ က်ိန္စာတိုက္ေနဖို႕မလိုပါဘူး။
ျမန္မာျပည္ထဲက အဓိကအထြက္အမ်ားဆံုးအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အစိုးရဲ႕ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္
လူလိုမေနရတဲ့ဘ၀ေတြထဲက ရုန္းကန္ေျပးထြက္လာၾကျခင္းပါပဲ။
သည္ထဲမွာမွ စီးပြားျဖစ္လုပ္စားခ်င္သူ တခ်ဳိ႕တေလ ေရာေႏွာညပ္ပါေနတာေတာ့ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ေရြးထုတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ဒုကၡသည္အတု ေတာ္လွန္ေရးသမားအတု…ေတြရဲ႕ အေမရိကန္သို႕ စရိတ္ၿငိမ္းခရီးစဥ္မွာ
လိမ္ညာတာကို ဒါေလးမ်ား….ဒါေလးမ်ားလို႕ေတာင္ သီခ်င္းဆိုေနၾကမည့္သူေတြ…..
ရွိေနတတ္တာ ေဟာဒီဘဒၵကမၻမွာ လူ..ဆိုတာျဖစ္တည္ကတည္းက ဒြန္တဲြပါလာၿပီးသား ကံၾကမၼာတခုလုိ….
အုိ… ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာနတ္
ပဋိပကၡဆိုင္ရာနတ္
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးဆိုင္ရာနတ္..
မ်ဳိးသုဥ္းသတ္ျဖတ္ေဘးဆိုင္ရာနတ္…
ဗဟုသုမဂၢဆိုင္ရာနတ္
အဲန္ဂ်ီအိုေရးရာ နတ္အေပါင္းတို႕….
ၾကည့္ေလာ့…ရႈေလာ့…
ဤပစၥတရာဇ္သားတို႕ရဲ႕
ကံၾကမၼာကို……။
ဆိုတဲ့အတိုင္း ကူညီလိုတယ္ ဆိုသူေတြက ေခၚႏိုင္သေလာက္လူေတြကို ေခၚသြားဖို႕ပါပဲ။
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕….အမိျမန္မာျပည္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္..
အမိေျမနဲ႔အနီးစပ္ဆံုးေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကပဲျဖစ္ျဖစ္…ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမက စီးပြားေရးနယ္ေျမသစ္တခုကိုရည္ရြယ္လို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္…
အဲဒီ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးယဥ္ေက်းမႈစီးေၾကာင္းထဲမွာ အလိုက္သင့္ေမွ်ာၿပီး လိုက္ခ်င္သူေတြက လိုက္ပါသြားၾကပါလိမ့္မယ္။
က်န္ရစ္သူေတြထဲမွာေတာ့ သားတကဲြ …မယားတကဲြေတြရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ….
မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြရဲ႕ ေရြ႕လ်ားေ၀းကြာရတဲ့ အထီးက်န္ေ၀ဒနာေတြ….
ျမန္မာ့အေရးလုပ္စရာေတြတပံုႀကီးနဲ႕ လုပ္မယ့္သူေတြရဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႕အလုပ္ပံုႀကီးေအာက္က အနားမရတဲ့ေန႕ရက္ေတြၾကားမွာ….
ထြက္ခြာသြားႏိုင္ေရး လံု႕လျပဳေနသူေတြအေပၚမွာလည္း အျပစ္မတင္သာ….
ထြက္ခြာသြားမွာကိုလည္း မလိုလား..
က်ပ္တည္းခက္ခဲတဲ့အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုလည္း နားလည္ႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း
တေျဖးေျဖးေလ်ာ့ပါးလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို ျပန္လည္အားေကာင္းလာေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း……
အို….ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္
စြန္႕ဦးတည္ထြင္သူေတြထဲမွာ
အမုန္းဆံုးသူ “တစ္” နဲ႕ “ႏွစ္” ဟာ
သူ နဲ႕ သူေပါ့
အခုေတာ့
သူတို႕ေၾကာင့္….။
ဒုကၡေဟာင္းတို႕ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးနိဂံုး…ဒုကၡသစ္တို႔ိရင္ဆိုင္ရန္နိဒါန္း
သူ႔ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့…
ဆိုသည့္ ဆရာမေငြတာရီ၏ “သာသည့္ေျမသို႕….” ကဗ်ာသည္လည္း အခုေလာက္ဆို…. ငိုေနေပေတာ့မည္။
ႏွစ္သက္ခဲ့မိေသာ ထို ကဗ်ာကေလးက ကိုယ့္ကို
ေန႔စဥၤႏွင့္အမွ် အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ေျခာက္လွန္႔ေနေတာ့မည္လား မေျပာတတ္ပါ။
ေရွ႕မီးေနာက္မီးစံုဖြင့္ၿပီးေမာင္းလာတဲ့ ကားတန္းႀကီးေတြကို ျမင္ဖူးၾကလား။
ဒါမွမဟုတ္ လိုက္ၿပီးစီးဖူးၾကရဲ႕လား….
ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းသို႔၀င္စဥ္က ထုိသို႔ မီးဖြင့္ေမာင္းေသာ ကားတန္းႀကီးႏွင့္ စည္စည္ကားကား၀င္ဖို႔အေရးတြင္
နံနက္ခင္းေနမထြက္ခင္ ၿမိဳ႕ပိုင္ကြင္းဟုေခၚေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးအတြင္းသို႔ သြားၾကရသည္။ အဲသည္မွာကတည္းက လူတန္းစား စၿပီး ညီလာသည္။
ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေက်ာင္းဆရာမ၊ စာေရးဆရာ အထီးျဖစ္ျဖစ္….အမျဖစ္ျဖစ္
ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္လည္းမက်န္ေစရ…
ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္လည္းပါခ်င္ပါ..ပဲျပဳတ္သည္…စက္ရံုအလုပ္သမ…ဘာသာေပါင္းစုံျဖစ္ခ်င္ျဖစ္
အားလံုးအတူတကြ ထိုင္းစစ္သားေတြေရွ႕မွာ ငုတ္တုပ္ေလးေတြ ထုိင္ၾကရသည္။
သည္ၾကားထဲ ထိုင္းစစ္သားတေယာက္ေယာက္က တခုခုအတြက္ ထ …ဟု အမိန္႔ေပးခဲ့ေသာအခါ
ဒုကၡသည္ေတြက အလြန္ပင္ညီညြတ္ေသ၀ပ္စြာ ထလုိက္ၾကသည္။
ထိုင္းစကားကိုနားမလည္ၾကသည့္တိုင္ သူတို႔လက္ထဲက ႏွင္တံ (တုတ္ေခ်ာင္း)ကို ေျမွာက္ျပလိုက္သည္ႏွင့္
ဒါ…မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းတာ ဟု နားလည္ၾကသည္။
အမိန္႔ေပးသူက ေပးၿပီးထြက္သြားေသာအခါ မိုးတိုးမတ္တပ္ရပ္က်န္ရစ္ခဲ့သူေတြကို ေနာက္စစ္သားတေယာက္က
"ဘာျဖစ္လို႔ရပ္တာလဲ။ ထိုင္..ထိုင္"… ဆုိၿပီး ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ျပန္သည့္အခါ
တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ကာ ထိုင္လိုက္ၾကရျပန္သည္။
အဲဒါ ကိုယ့္အသုဘကိုယ္ျပန္ၿပီးလိုက္ပို႔ေနရသလို ခံစားခ်က္ကိုျဖစ္ေပၚေစတဲ့ခရီးစဥ္တခု၏နိဒါန္းျဖစ္သည္။
ကားတန္းရွည္ႀကီးႏွင့္ ဒုကၡသည္အမည္ခံ အသုဘခရီးကို
၂၀၀၆ ခုႏွစ္။ စက္တင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔မွာ စတင္ထြက္ခြာပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။
မီးဖြင့္ေမာင္းလာေသာ ကားတန္းေပၚမွာလိုက္ပါရင္း မိနစ္၀က္တခါေလာက္မွာ ေကြ႕ခ်ဳိးေနသည့္ ေတာင္တက္လမ္းၾကမ္းၾကမ္းမွာ
ေနာက္ကလိုက္ပါေနၾကေသာ ကားတန္းႀကီးေတြကို လည္ျပန္ေငးရင္း ဆံုးရံႈးမႈမ်ားစြာကို ရင္ႏွင့္ရင္းၿပီး ခံစားေနခဲ့ရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈသည္လည္းေကာင္း…
ျမန္မာႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနႏွင့္ ေျပာေရးဆိုခြင့္သည္လည္းေကာင္း….
ျမန္မာ့ေျမႏွင့္ အနီးဆံုးမွာပင္ကုပ္ကပ္ေနႏိုင္ခြင့္သည္လည္းေကာင္း…
လည္းေကာင္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင့္ထံုမႊမ္းထားေသာ ဒုကၡသည္တို႕သည္
တြန္႔လိမ္ တြန္႔လိမ္သြားလာေနေသာ ေျမြတေကာင္ႏွွင့္တူသည့္ ကားတန္းႀကီးသယ္ေဆာင္ေနသည့္အတိုင္းလိုက္ပါေနခဲ့ၾကသည္။
သူ႔ေျမမွာ ျဖဴျပာပြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီ၀ါတင့္ရမေပါ့…
ဆိုသည့္ ဆရာမေငြတာရီ၏ “သာသည့္ေျမသို႕….” ကဗ်ာသည္လည္း အခုေလာက္ဆို…. ငိုေနေပေတာ့မည္။
ႏွစ္သက္ခဲ့မိေသာ ထို ကဗ်ာကေလးက ကိုယ့္ကို
ေန႔စဥၤႏွင့္အမွ် အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ေျခာက္လွန္႔ေနေတာ့မည္လား မေျပာတတ္ပါ။
အားလံုး ဒုကၡသည္အျဖစ္မွာ တူညီကုန္ၾကေသာ္ျငားလည္း ဒုကၡသည္အားလံုး၏ စိတ္အေတြးႏွင့္ ခံစားခ်က္ျခင္းတို႔သည္လည္းေကာာင္း၊
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အနာဂတ္ပန္းတိုင္တို႔သည္လည္းေကာင္း တူလိမ့္မည္မထင္။
ထိုသို႔ ကားတန္းႀကီးႏွင့္ ပထမဦးဆံုးေသာ ကို္ယ္တုိင္ပို႔ခရီးစဥ္၏အဆံုးသတ္တြင္ တခါးမရွိ…အကာအရံမလံုမၿခံဳေသာ တဲေလးေတြကေစာင့္ႀကိဳေနသည္။
တအိမ္ကို ေလးေယာက္ႏႈန္းေနရမည္တဲ့။ တခ်ဳိ႕အိမ္ေလးေတြ ႏွစ္ေယာက္ပင္ အႏိုင္ႏိုင္ေနရသည့္အိမ္္္္္္္္္္္မည္ကာမတၱေလးေတြျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္ အတုေရာ အစစ္ေရာ အားလံုးတေျပးညီ….
ဖက္မိုးထားသည့္ ၀ါးခင္း။ ၀ါးကာ ၀ါးတိုင္ႏွင့္ေဆာက္ေသာအိမ္မွာ ေနေပေတာ့ အားလံုး အဆင့္တူ…အတန္းတူ….
ခ်စ္ျခင္းမွာ လူသည္အခါခါေသ၏….ဆိုတာ….
ေၾကာက္ေသာသူ ႏွစ္ခါေသ၏…ဆိုတာေတြကို မႀကံံဳဖူးပါ။
ဒုကၡသည္တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ ကိုယ့္အသုဘကိုယ္ အခါခါပို႔တတ္ေနရၿပီ။
၂၀၀၅ စက္တင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔ က ထိုသို႔ေသာ ခရီးစဥ္မ်ဳိးကုိ ယခု ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလေလာက္မွာ ျပန္္စသည္။
သည္တခါေတာ့ ဒိုင္နာကားအေသးေတြႏွင့္မဟုတ္။
အိုင္အိုအမ္ (IOM- International Organization for Migration) က ကားျပာႀကီးေတြႏွင့္ျဖစ္သည္။
ကားက ေဘးခုံႏွစ္ခုံသာ ပါေသာ္လည္း ဗမာမ်ားႏွင့္အလုပ္တဲြလုပ္ကာ ဗမာ့နည္း ဗမာ့ဟန္ႏွင့္ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ေနေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားက
အလယ္တြင္ ခုံတန္းတခု ထပ္ထိုးသည့္နည္းပညာကို ရထားကာ လူေတြကို အလယ္တန္းတတန္းထပ္ျဖည့္ၿပီးတင္ၾကသည္။
ေျမျပန္႔ခရီးတြင္ ထိုသို႔စီးရသည္က မေထာင္းတာလွေသာ္လည္း မိနစ္၀က္လွ်င္ တႀကိမ္ေကြ႔ေနေသာ ေတာင္ဆင္း ေတာင္တက္ခရီးတြင္မူ
တခါတရံ ပက္လက္ပင္လန္ကာလဲက်တတ္ေသးသည္။ ထိုသို႔ ပံုဆိုးပန္းဆိုးလဲမက်ေစေရးအတြက္ ေျခကိုေတာင့္ကာကန္ထားရသည့္
တေန႔တာခရီးအဆံုးတြင္ တကိုယ္လံုးကိုင္အရိုက္ခံထားရသလို နာက်င္ေနၾကေတာ့သည္။
မဲေဆာက္ႏွင့္ ဒုကၡသည္စခန္း အျပန္အလွန္သြားရေသာခရီးသည္ ေဆးစစ္ခ်က္ေအာင္မေအာင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။
ေဆးက်ပါက ထိုခရီးကို ေနာက္တေက်ာ့ျပန္ကာသြားရေပမည္။ သည္ေတာ့ လူေတြ ရူးုကုန္သည္။
အဓိကေဆးက်ရသည့္အေၾကာင္းရင္းသည္ အဆုတ္တြင္ ျမစ္ဖ်ားခံေနေသာေၾကာင့္ ေဆးမက်ေရး စီမံကိန္းမ်ားေရးဆဲြအေကာင္အထည္္္ေဖာ္ၾကသည္။
အဆုတ္မွာ စေပါ့ (အစက္) မထင္ေအာင္ ဓာတ္မွန္မရိုက္ခင္ ႏြားႏို႔ေသာက္ရသတဲ့….
ဘယ္က၀ိက ဘယ္က်မ္းႏွင့္ညိွကာထုတ္လို္က္သည့္ အယူအဆလည္း မေျပာတတ္ပါ။
ႏြားႏို႔ဗူးမ်ားေရာင္းေသာ ထိုဒုကၡသည္စခန္္းထဲက ကုလားေတြ ႏို႔ဗူးေရာင္းရေငြႏွင့္ပင္ အေတာ္ေလးအလုပ္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ကေလးအေဖေတြလည္း ကေလးေတြအတြက္ ႏို႔ဗူးလုေသာက္ကုန္သည္အထိ။
ေဆးလိပ္မေသာက္ေသာ ကေလးမ်ားထက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေသာအေဖမ်ား
က ယခုအခါမွာ ႏြားႏုိ႔ပိုၿပီးလိုအပ္သည္ဟု မိခင္မ်ားကလည္း ဆံုးျဖတ္အတည္ျပဳေပးၾကသည္။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ဓာတ္မွန္ရိုက္ကာနီး ေရမခ်ဳိးရ…..တဲ့။
ေတာ္ၾကာ အပူခိုးေတြကန္တက္လာကာ ဓာတ္မွန္ျပားမွာ မရွင္းလွ်င္ ေဆးက်သြားမည္ဆိုၾကသည္။
ဒုကၡသည္ျဖစ္ခ်င္ၾကသူမ်ားမို႔ပင္လားမသိ။
ဒုကၡမွန္သမွ်ကို သည္းခံျခင္းတရားလက္ကိုင္ထားကာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနတာကို အံ့ဖြယ္သုတအျဖစ္လည္း ေတြ႔ျမင္ၾကရသည္။
အိမ္သာႏွင့္ ထမင္းစားေဆာင္ကပ္ေနသည့္အတြက္ လူ (၈၀၀) ေက်ာ္ထုတ္စြန္႔ထားသည့္ အစာေဟာင္းနံ႔မ်ားတသင္းသင္း၀င္ေနေသာ
ထမင္းစားေဆာင္ထဲတြင္ ထမင္းကိုလည္း ျမိန္ရည္ယွက္ရည္စားႏိုင္ၾကသည္။
ၾကက္သားမည္ကာမတၱကို ငွက္ေပ်ာအူႏွင့္ေရာႀကိဳထားသည့္ေရလံုျပဳတ္ဟင္းကိုလည္း မစားႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း မည္သူမွ် ကန္႔ကြက္သူမရွိ။
မစားႏိုင္ေသာအစာမ်ားအားလံုး ပန္းကန္လိုက္ အမႈိက္အိပ္ထဲသို႔ေရြ႕ကုန္ၾကသည္။
ဟင္းတုိင္းတြင္ပါ၀င္ေနေသာ အုန္းႏို႔သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ အစာမေၾကေသာေရာဂါကိုျဖစ္ေစသည္။
စပါးလင္။ ဂ်င္းစိမ္းနံ႔မ်ားကဲေသာဟင္းတို႔အား တေန႔လွ်င္ သံုးႀကိမ္စားၾကရသည္။
မစားႏိုင္သူမ်ားအတြက္ ဆန္ျပဳတ္ရွိေနသျဖင့္ေတာ္ပါေသးသည္။
အရာရာတန္းတူျဖစ္ေနေသာအေျခအေနတြင္ အိမ္သာနံ႔ကိုရွဴရွဳိက္ရင္း ဆန္ျပဳတ္အတူတူေသာက္ၾကရသည္။
အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေယာက္က်ားမ်ား၏ပုဆိုးေတြႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသမီးလံုျခည္မ်ား တန္းတတန္းထဲတြင္ယွဥ္တဲြလွမ္းထားတာကိုလည္းေတြ႔ရသည္။
က်ား-မတန္းတူညီမွ်ေရးအတြက္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္မ်ားအေနႏွင့္္ အေတာ္ေလး စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနမည္လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
တန္းတူညီမွ်ေရးမွာေတာ့ အလြန္ပီျပင္ေသာ ျပကြက္ကို ထို ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္အင္တာဗ်ဴးတြင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။
အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေရာ။ ကရင္ခရစ္ယာန္ေရာ…ဗုဓၵဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြပါ ခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တန္းစီၿပီးအိပ္ၾက ေနၾကရသည္။
မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ တမိုးေအာက္မွာ အတူမအိပ္ရ….ဆိုေသာ ဗုဓၵဘာသာအရ ပညတ္ခ်က္သည္လည္း အေမရိကန္အင္တာဗ်ဴးကာလတြင္ အသက္၀င္ျခင္းမရွိ။
ဘာသာေရးဆိုင္ရာပညတ္ခ်က္တို႔လည္း လူသားအားလံုးတန္းတူအခြင့္အေရးထဲတြင္ ေပ်ာ္၀င္သြားခဲ့ပံုပင္။
အသက္ႀကီး ငယ္မေရြး…
က်ား- မ မေရြး….
ဘာသာမေရြး…
ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာလည္းမေရြးဘဲ တန္းတူမွ တကယ့္ကို တန္းတူစနစ္ျဖင့္ အင္တာဗ်ဴးစစ္ေဆးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းဆိုရပါလိမ့္မည္။
ဦးစားေပးခံရသူမ်ားသည္ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ၿပီးေသာ က်န္းမာေရးေကာင္းသူ သန္စြမ္းသူမ်ားသာလွ်င္ျဖစ္သည္။
ပင္စင္တန္းထုတ္ေပးရမည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားအိုတခ်ဳိ႕၏ စိုးရိမ္ပူပန္သံမ်ားကုိ ၾကားရစျပဳလာသည္။
လုပ္ႏိုင္လွ်င္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပိုက္ဆံရေသာ အေမရိကန္ကို ဆင္းရဲေသာႏိုင္ငံတုိင္းက လူတိုင္း လူတိုင္း အိမ္မက္ မက္ၾကသည္။
ယခု ထိုအိမ္မက္တြင္းသို႕ အားလံုးခုန္ဆင္းေနၾကေပၿပီ။
တကယ္တန္း အေကာင္အထည္ေပၚလာေသာ ထိုအိမ္မက္ကမၻာတြင္လည္း
ေျခာက္လွန္႕တတ္ေသာ ေသြးပ်က္ဖြယ္အိမ္မက္ဆိုးမ်ားရွိေနတတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ဒုကၡသည္အားလံုး အတူတူ စတင္ျမင္စျပဳလာခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။
ခြာညိဳ
ဂ်ဴလိုင္လ (၁၅) ရက္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္။
(အလင္းအိမ္မဂၢဇင္းသို႔ေပးပို႔ထားပါသည္။)
Tuesday 1 July 2008
သမီးကို လႊတ္မခ်လိုက္ပါနဲ႔ အေဖရယ္...
တစ္ညအတြင္း လူတစ္သိန္းေက်ာ္၏ အသက္ကို ၀ါးမ်ဳိခဲ့ေသာ နာဂစ္ ေလမုန္တုိင္း သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အခ်ိန္တိုအတြင္း အေသအေပ်ာက္အမ်ားဆံုးေသာ သဘာ၀ေဘး အျဖစ္ မွတ္တမ္း၀င္သြားေခ်ၿပီ။ မုန္တုိင္းၿပီးသည္ႏွင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ေစတနာရွင္ မ်ားက မုန္တုိင္းသင့္ေဒသမ်ားသုိ႔ တတ္စြမ္းသေရြ႕သြားေရာက္လွဴဒါန္းရင္း လူ႔အသက္မ်ားကို ကယ္ ဆယ္ခဲ့ၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ပုဂၢလိကေစတနာရွင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ မုန္တုိင္းသင့္ေဒသမ်ား သုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားေရာက္သည့္ အခါတုိင္း နာဂစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အနိ႒ာ႐ံုမ်ား၊ ေၾကကြဲဖြယ္ရာမ်ား၊ ေဒါသထြက္ဖြယ္ ရာမ်ားကို မျမင္ရက္ေသာ္လည္း ျမင္ခဲ့ရ၊ မၾကားရက္ေသာ္လည္း ၾကားခဲ့ရသည္။ ေမာ္လၿမိဳင္ကြၽန္း ဒုကၡ သည္စခန္းတစ္ခုတြင္ ဖခင္ လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ထားေသာ သားအဖႏွစ္ဦးကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ဖခင္ေရာသမီးျဖစ္သူပါ တစ္နာရီ မိုင္ ၁၂၀ႏႈန္းႏွင့္တုိက္ခဲ့ေသာ ေလျပင္းေၾကာင့္ ခႏၶာ ကိုယ္ အေရျပားမ်ား စုတ္ျပတ္ညိဳမည္း မီးေလာင္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ဖခင္ ျဖစ္သူ၏အမည္က ကိုဘဦး၊ အလုပ္အကိုင္က ေရလုပ္သား၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြင္း ဇနီးႏွင့္ သား ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။သူက မုန္တုိင္း၏ ငရဲညကို ယခုလိုေျပာျပခဲ့သည္။
"မုန္တုိင္းလာမယ္ဆိုတာကို ေရဒီယိုကလဲ ၾကားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ကေတာ့ မုန္တုိင္းဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ မုန္တုိင္း က်မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ေတြ႕ေနက်လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က ပင္လယ္ထဲကိုေတာ့ မထြက္ဘူးေပါ့။ မြန္းလြဲ ႏွစ္နာရီေလာက္မွာတရႊီ ရႊီျမည္သံနဲ႔ ေလျပင္းစတုိက္သံကို ၾကားရတယ္။ ခဏအတြင္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔မိသားစုလည္း ယိမ္းယိုင္ ေနတဲ့အိမ္ေပၚက ဆင္းခဲ့ ရတယ္။ ၿခံထဲက အုန္းပင္ေတြဆီကို ေျပးဖက္ထားရတယ္။ မ်က္စိ ေအာက္မွာတင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ကေလးက ေလထဲကို တစ္စစီပါ သြားတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္း မွာပဲ ေရက တရိပ္ရိပ္တက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အငယ္ဆံုးႏွစ္ႏွစ္သားကေလးကို လည္ပင္းေပၚမွာ ခြထိုင္ခိုင္း၊ ေျခာက္ႏွစ္သမီးႀကီးနဲ႔ ငါးႏွစ္သားလတ္ကို အုန္းပင္ေပၚတြန္းတင္ၿပီး ဖက္ထားခိုင္းရ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အုန္းပင္ေပၚ တက္ၿပီး ခုနကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ဖက္ ထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းလဲ မသိလုိက္ေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ ကလည္း ေမွာင္လာတယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ ကယ္ၾကပါဆိုတဲ့ အသံေတြ၊ အေဖေရ၊ အေမ ေရ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေရကလဲ တက္ လာလိုက္တာ အုန္းပင္ေပၚက ကြၽန္ေတာ့္ခါးဆီ အထိ ေရာက္လာတယ္။ သစ္ပင္ကိုဖက္ထားတာ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ လက္အံ ေသလာ တယ္။ လည္ပင္းေပၚက အငယ္ဆံုးသားေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ဖက္ထားေတာ့ လည္ ပင္း အစ္ၿပီး အသက္႐ွဴလည္းက်ပ္ လာတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့အ၀တ္လည္း မုန္တုိင္းေၾကာင့္ စုတ္ ျပတ္သတ္ကုန္ၿပီ။ မ်က္လံုးေတြလဲ ဖြင့္လို႔မရေတာ့ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ လက္အံေသလို႔ ျပဳတ္က်ရင္ မိသားစုေလးေယာက္လံုး ေသရ ေတာ့မယ္။ လည္ပင္းအေပၚက အငယ္ ေလးက အတင္းဖက္ထားေတာ့ အသက္႐ွဴလည္း မ၀ ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ေခါင္းကိုခါၿပီး အသက္႐ွဴလိုက္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းေပၚမွာ ထိုင္တဲ့သား ေလးက ေရထဲကို ျပဳတ္က်သြား တယ္။ သြားႏွင့္ေတာ့ သားေလးရယ္။ မၾကာခင္ အေဖတို႔လဲ မင္းေနာက္ကို လိုက္ရေတာ့မွာပါလို႔ နာနာၾကည္းၾကည္း ေအာ္လိုက္မိတယ္။ အခုေတာ့ ကြၽန္ ေတာ္ရယ္၊ သားရယ္၊ သမီးႀကီးရယ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ဆက္ၿပီးမေတာင့္ထားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္တစ္ခ်က္ ေလွ်ာ့ လုိက္တဲ့အခါ ညာဘက္လက္မွာ ဖက္ ထားတဲ့ သားလတ္ ေရထဲကို ျပဳတ္က်သြားျပန္တယ္။ အေဖလို႔ စူးစူးရွရွ ေအာ္လိုက္တဲ့အသံကို ေရလႈိင္းကဖံုးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သမီးႏွစ္ ေယာက္တုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ သမီးႀကီး က သူ႔ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္က ေရထဲ ကို လႊတ္ခ်လိုက္တာ ထင္ပံုရတယ္။ သမီးကို လႊတ္မခ်လိုက္ပါနဲ႔ အေဖရယ္လို႔ ေအာ္ရင္းငိုေန တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အသည္းေတြ ေပါက္ထြက္ မတတ္ ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေရထဲပစ္ခ်မလားဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သမီးကို ဘယ္ေတာ့မွ အေဖလႊတ္မခ်ဘူး။ သမီးရဲ႕ ေမာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုလဲ အေဖ လႊတ္ခ် ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ္ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အုန္းပင္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထား ရင္း ေရကတျဖည္း ျဖည္းက်သြားတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ အုန္းပင္ေတြၾကားမွာ ေသေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္သားေလးႏွစ္ေယာက္အေလာင္း နဲ႔ အုန္းပင္ပိၿပီး ေသေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမအေလာင္း ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သားႏွစ္ေယာက္ အေလာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ဖက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ငိုေနမိလဲ မသိေတာ့ဘူး။ အသက္ မေသတဲ့ တျခားရြာသားေတြလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖ်ာင္းဖ်၊ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ကေလး အေလာင္းေတြကို ယူသြားတာပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္ဗ်ာ"ဟု ေျပာျပသည္။
ဖခင္လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း မ်က္ရည္တြင္တြင္က်ေနေသာ သမီး ျဖစ္သူအား ကြၽန္ေတာ္က 'သမီး ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ၊ ဆာလို႔လား၊ ေရာ့- ဦးဦးဆီကမုန္႔ေတြကို စား'ဟု ေပးေသာ္လည္း မယူပါ။ ဆာလို႔မဟုတ္ဘူး၊ ေမာင္ေလးေတြကို သတိရလို႔ပါဟုေျပာ ရင္း ငိုေနရွာသည္။ သူတို႔သားအဖကိုၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်မိသည္။ သူတုိ႔၏စိတ္ ဒဏ္ရာမွာ ဘယ္အခ်ိန္တြင္မွ ေပ်ာက္ကင္းမွာလဲဟု ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိေသာ္ လည္း အေျဖကမရွိ။ ေစတနာရွင္၊ ေမတၱာရွင္၊ က႐ုဏာရွင္မ်ား၏ ကူညီေဖးမမႈ မ်ားက သူတုိ႔အတြက္ လိုေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။
တို႔ေခတ္က်မွညံ့ၾကေတာ့မွာလား...
