ဦးေမာင္ခိုင္ေလးတေယာက္ မထင္မွတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားညီလာခံ ကိုယ္စာလွယ္ျဖစ္လာ သည္။ မတက္ရင္မျဖစ္တာမို႔ မျငင္းရဲဘဲတက္ေနရသည္။ ဘာေတြေဆြးေႏြးသည္ကိုေတာ့ စိတ္လည္းမ၀င္စား၊ နားလည္းမလည္။ ျပသာနာက ေန႔လည္စာစားၿပီး တေရးတေမာ အိပ္ တတ္သည့္ အက်င္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားၿပီးဆံုးသြားတုိင္း ေဘးလူကို လက္တုိ႔ခိုင္းထားရသည္။ ကံေကာင္းသည္မွာ ေဘးလူက ေန႔ခင္းမ်က္စိေၾကာင္ေနၿပီး အိပ္မေပ်ာ္တတ္။ ဒီေန႔လည္း ဦးေမာင္ခိုင္ေလး ညီလာခံတက္ေနသည္။ ေန႔လည္ပိုင္းအစီအစဥ္တြင္ ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္။
ျမန္မာ့ရုပ္သံအဖြဲ႔သားမ်ား ညီလာခံၿပီးဆံုးကာနီၿပီမို႔ မွတ္တမ္းလာေရာက္ရုိက္ကူးသည္။ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားဖက္ကို ကင္မရာလွည့္လိုက္သည္။ နေဘးမွလူက ဦးေမာင္ခုိင္ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနပံုပါသြားမွာစိုးသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဦးေမာင္ခိုင္ေလးကို လက္တို႔ လိုက္သည္။
ေဟ့လူ …. ေဟ့လူ ထ ၊ ထ
အစီအစဥ္တခု ၿပီးသည္ထင္၍ ထံုးစံအတုိင္း ႏုိးႏုိးခ်င္း ဦးေမာင္ခုိင္ေလးတေယာက္ လက္ခုပ္ေကာက္တီးလုိက္သည္။ ထူးျခားသည္က ခန္းမေဆာင္ၾကီးတခုလံုးမွ ကိုယ္စာလွယ္ မ်ားအားလံုး လက္ခုပ္လိုက္တီးလိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေၾသာ္ …. သူတို႔လည္း အိပ္ေနၾကတာကိုး။
စက္တင္ဘာလ ၃ရက္၊ ၂၀၀၇
တို႔ေခတ္က်မွညံ့ၾကေတာ့မွာလား...
No comments:
Post a Comment