အဇၥ်တၱအစီရင္ခံစာ

လူေမႊး

အလြမ္းေတြေပါင္းထူလြန္းတဲ့ ယာခင္းပါကြဲ႕။
အမုန္းေတြ ဒဏ္ရာေတြကုိသာ
တသက္တာ စားသံုးခဲ့ရသူျဖစ္လုိ႔မုိ႔
ကိုယ့္၀တ္စံုဟာ အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
(ဒါေပမယ့္ အနီေရာင္ဟာ
ကုိယ့္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြထဲက
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေသြးေတြပါကြယ္။)
အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္ တကယ္ ကိုယ္ခ်စ္တာက … အျပာ။
အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက ေသနတ္သံေတြၾကားေယာင္
ကိုယ့္ႏုိင္ငံ ေတာင္ယာထဲက ေသြးေတြကုိျမင္ေယာင္
ကိုယ့္ရင္ထဲက အမွန္တကယ္အတၱေတြကုိ
ေယာင္လုိ႔ေတာင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရခဲ့။
ေနစၾက၀ဠာအဖြဲ႕အစည္းထဲက
သက္ရွွိေတြေနတဲ့ ကမၻာၿဂိဳဟ္တဲ့လား
မီးခုိးမဆံုး၊ မုိးမဆံုး၊ ယမ္းေငြ႕ေတြဖံုးလႊမ္း
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရပ္၀န္း။
တိရစၦာန္က တိရစၦာန္ကိုသတ္
တိရစၦာန္က လူကိုသတ္
လူက တိရစၦာန္ကုိသတ္
လူက လူကုိသတ္
ကမၻာႀကီးလံုးတယ္ဆုိတာ
ဒါကိုမ်ား ေျပာတာလား။
လတၱီတြဒ္၊ ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ေတြနဲ႔
ထိန္းခတ္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြပါကြယ္။
ကုိယ္တုိင္မွာကလည္း
အေနမွန္ အေရျပားေတြေအာက္က
ဧကန္တရားေတြ ထူးခတ္ခံထားရတ့ဲ အက်ဥ္းသား
အခုိးအေငြ႕ေတြ မ်ားလြန္းလုိ႔ထင္ရဲ႕
အုိဇံုးလႊာ ေပါက္ၿပဲသြားရတယ္တဲ့
ကူးစက္ေရာဂါေတြ ထင္တာထက္မ်ားျပားေနတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာ
ေရရွားပါးမႈအႏၱရာယ္ရွိသတဲ့
ရင္ေတြပူလုိက္တာ။
အလြမ္းေတြေပါင္းထူလြန္းတဲ့ယာခင္းပါ
ဗံုးေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ ျခားနားစြာ
ခ်စ္ရသူေတြရဲ႕ ရင္ခုန္သံကုိ ၾကားနာခ်င္တယ္။
အခ်စ္ရယ္ …
တကယ့္ တကယ္ ကုိယ္ခ်စ္တာက … အျပာ။ ။


(၂-၂-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ