ပန္းေႂကြနဲ႔ေျမျပင္

(စိုးေနလင္း)

(ေျဖာင့္မတ္သူ၏ အလင္းသည္ ရႊင္လန္း၏။
မတရားေသာသူ၏ မီးခြက္မူကား ေသရလိမ့္မည္။
သုတၱံက်မ္း- ၁၃း၉)

အလွပဆံုးပြင့္လြ
ေမႊးျမေတာ့မယ့္ ပန္းခင္းကိုမွ
ေႁခြခ်နင္းေျခပစ္ရက္ပေလ။
ဘယ္သူေျဖဆည္ႏိုင္မွာလဲ
က်ားကုတ္က်ားခဲ ဇြဲမာန္ၿမဲခဲ့သူတို႔ရင္ဘတ္ထဲ
က်ည္စႀကဲပစ္
ျမစ္ေရၾကည္ျမကို ေႏွာက္ပစ္ခဲ့ၾကၿပီ။

ေနျခည္ျဖာလည္းမေႏြး
တစစ ေအးခဲက်ဳံလွီလာခဲ့ၾက
အေမွာင္ညၿပီး… အေမွာင္ည… အေမွာင္ည
ညဥ့္ကနက္ဆဲ မိုးမလင္းႏိုင္
(စကတည္းက)
မခိုင္ခဲ့တဲ့ ေပါင္းကူးတံတားနဲ႔နဲ႔ေပၚမွာ
အနာဂတ္တို႔ မံႈ၀ါးဆဲ
သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။

ပ်ံသန္းရင္း ျမားစူးလြင့္ေႂကြ
ေျမခသူရဲေကာင္းတု႔ိ သခၤ်ဳိင္းရာကိုေတာင္မွ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဦးၫႊတ္ခြင့္မရ
အဲသည္အမိုက္မည္းဆံုးညကို
လင္းအ႐ုဏ္ဦး ဆြတ္ခူးမေပးႏိုင္ခင္
ေျမျပင္ေပၚမွာ ရွင္သန္ေနခ်င္ေသးတယ္။ ။

(ဤကဗ်ာျဖင့္ ၁၉-၇-၁၉၄၇ ေန႔က က်ဆံုးသြားခဲ့ၾကေသာ
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳပါသည္)


(၁၈-၇-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ