(ကမာပုလဲ)
ဘယ္လိုေခတ္ႀကီးလဲ
ကိုယ့္ရင္ေသြးကို ရင္ထဲထည့္ ၀ွက္တာေတာင္
မလံုၿခံဳႏိုင္တဲ့အျဖစ္။
အေမ့ကို လြမ္းလြန္းလို႔
ကဗ်ာတပုဒ္ေရးၾကည့္တယ္
စာရြက္ေပၚမွာ မွင္ေတြကမျပာဘဲ
သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြသာ နီရဲလို႔။
က်ေနာ္ျပန္အလာကို မေစာင့္ႏိုင္တဲ့အေမ
ဒီေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ
အေမအေႂကြေစာေပမယ့္
မႏွေျမာေတာ့ဘူး။ ။
(၁၂-၁၀-၀၇)
ေခတ္ၿပိဳင္...မွ
တို႔ေခတ္က်မွညံ့ၾကေတာ့မွာလား...(ေအးမိျဖဴ)
ႀကိဳးစင္ေပၚမွမွတ္တမ္းမ်ား (အိုးေ၀ဦးထြန္းေအာင္ႏွင့္ဦးစံေရႊ) ခ်က္ဘာသာမွ ျမန္မာျပန္ဆိုသည္
ေမာင္စၾမ္းရည္
၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာ ၁၆
(ေဌးေအာင္)
ဆီရႊဲၿပီး နက္ေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ကို
အက်အနဖီးလို႔
သနပ္ခါးကို မႈန္ေနေအာင္ လိမ္းထားတဲ့
သမီးေလးဟာ
စိမ္းျမတဲ့ ရြက္ႏုေတြအၾကား
ငံုေနတဲ့ စပယ္ျဖဴေလးလို
လွပလန္းဆန္းေနတယ္။
အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ အ၀တ္လဲ
ေက်ာင္းသြားဖို႔
ျပင္ဆင္ေနတဲ့
သမီးေလးဟန္ပန္က
ေလေျပနဲ႔အတူ
ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ့ စပယ္ငံုေလးေပါ့။
သမီး
လမ္းကူးရင္ သတိထားေနာ္
ေဆာ့လည္းမသြားနဲ႔
ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ အိမ္ကိုတန္းျပန္ခဲ့
ဟုတ္လား… သမီး၊
နားေထာင္ေနတဲ့ သမီးေလးဟာ
ပါးခ်ဳိင့္ေလးနဲ႔ တခါၿပံဳး
အေဖ့ပါးကို တခ်က္နမ္းလို႔
ေပါ့ပါးစြာေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္
လြယ္အိတ္ေလးကို
မႏိုင့္တႏိုင္ဆြဲလို႔
ဂါ၀န္ေလးက ေလမွာလႊဲလို႔
ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ပါလား၊
“ခေလးေတြ သတၱိ ရွွိလိုက္ၾကတာ
ေခြးေတြ ရက္စက္လုိက္ၾကတာ
ေကာင္မေလးတေယာက္ဆိုရင္….”
အို…
ေတာ္ၾကပါေတာ့ ေတာ္ၾကပါေတာ့
ဆက္မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ၊
သမီးေလးရယ္
အေဖနဲ႔အေမတို႔ရဲ႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔တင္ မလံုေလာက္လို႔
ကမၻာေလာက တခုလံုးရ့ဲအခ်စ္ကို
သိမ္းၾကံဳးၿပီး အရယူသြားေလေရာ့သလားကြယ္။
No comments:
Post a Comment